| Roemenië | ||||
 | ||||
| Unie | Roemeense Rugbyfederasie (FRR) | |||
| Bynaam(e) | Stejarii (“dieeike”) | |||
| Embleem | Eikeblaar | |||
| Stadion | Stadionul Arcul de Triumf,Boekarest | |||
| Kapasiteit | 8 207 | |||
| Afrigter(s) |  David Gérard(sedert 2024) | |||
| Kaptein(s) | Ovidiu Cojocaru | |||
      Spankleure |     Alt. kleure | |||
Statistiek | ||||
|---|---|---|---|---|
| Meeste toetse | Florin Vlaicu (129)[1] | |||
| Meeste toetspunte | Florin Vlaicu (1321)[2] | |||
| Meeste drieë | Cătălin Fercu (33)[3] | |||
| Eerste internasionale wedstryd | ||||
 Verenigde State 21–0Roemenië (Parys,Frankryk; 26 Junie 1919) | ||||
| Grootste oorwinning | ||||
 Bulgarye 0–100Roemenië(Boergas,Bulgarye; 21 September 1976) | ||||
| Grootste nederlaag | ||||
 Engeland 134–0Roemenië(Londen,Engeland; 17 November 2001) | ||||
| Wêreldbeker | ||||
| Verskynings | 9/10 (Eerste in1987) | |||
| Beste uitslag | Een oorwinning elk in1987,1991,1999,2003,2007 en2015 | |||
| Uniewebwerf | ||||
| www.rugbyromania.ro | ||||
DieRoemeense nasionale rugbyspan (Roemeens:Echipa națională de rugby a României) is die nasionalerugbyspan watRoemenië in internasionale wedstryde (toetswedstryde) verteenwoordig. Dié span se bynaam isStejarii (“dieeike”). Rugby word in Roemenië geadministreer deur dieRoemeense Rugbyfederasie (Federația Română de Rugby, FRR) wat in 1931 gestig is. Roemenië word deurWêreldrugby as ’n vlak twee-span erken. Daarmee behoort Roemenië tot die beste Europese rugbyspanne naas dieSesnasies. Die Roemeense rugbyspan is tans (Maart 2025) 20ste op Wêreldrugby se wêreldranglys gelys.[4]
Roemenië het in 1919 sy eerste toetswedstryd teen dieVerenigde State gespeel. Roemenië was net soosItalië oor dekades heen een van die sterkste Europese spanne buite die destydse Vyfnasies. Hulle het tydens dieEuropese Rugbykampioenskap tien titels ingepalm, 20-keer as naaswenner en 17-keer in die derde plek geëindig. Gedurende hul bloeitydperk in die 1980’s het hulle herhaaldelik daarin geslaag om groot rugbylande soosFrankryk,Wallis enSkotland te klop. Ná die omverwerping van dieKommunistieseCeaușescu-diktatuur is die span van sy vrygewige finansiële befondsing ontneem en het ’n swak fase betree wat tot vandag toe aanhou.
Die Roemeense span speel tradisioneel in geel truie met blou broeke en rooi sokkies. Roemenië se belangrikste internasionale verskyning is tydens die vierjaarlikserugbywêreldbekertoernooi wat sedert 1987 beslis word. Sedert die Rugbywêreldbeker in 1987 ingevoer is, het die span aan amper al die toernooie deelgeneem en slegs dieRugbywêreldbeker 2019 misgeloop.
Die beheerliggaam vir rugby in Roemenië is die Roemeense Rugbyfederasie (Federația Română de Rugby, FRR). Die FRR is in 1931 gestig[5] en het in 1987, net voor dieeerste rugbywêreldbekertoernooi, ’n volle lid van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nouWêreldrugby) geword.[6] Daarbenewens was die Roemeense Rugbyfederasie in 1934 ’n stigtingslid van dieFédération internationale de rugby amateur (FIRA, nouRugby Europa).[7]
Die hoogste rugbyliga in Roemenië is die professionele SuperLiga, waaraan ses spanne deelneem. As gevolg van die land se swak ekonomiese toestand verkies baie spelers egter ’n loopbaan by een van dieWes-Europese klubs (veral inFrankryk). Die meeste nasionale spelers wat nie by ’n Wes-Europese klub betrokke is nie, speel vir die professionele span Romanian Wolves wat sedert 2022 aan die Rugby Europa Superbeker deelneem. Naas die amptelike nasionale span roep die FRR ook ander keurspanne byeen. Net soos ander rugbylande beskik Roemenië oor ’n o/20-nasionale span wat aan die Europese enWêreldrugby o/20-kampioenskap deelneem.[8] Kinders en jongmense word reeds op skool aan rugby bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hulle met hul afrigting.
Die Roemeense rugbygeskiedenis het in 1913 begin, toe studente tydens ’n buitelandse semester inParys dié sport leer ken en met rugbyballe in hul bagasie na hul tuiste teruggekeer het. Die rugbyspel het inBoekarest gevestig waar dit deur studente en lede van die opkomendeBourgeoisie uitgeoefen is. In 1913 is met Stadiul Român die eerste klub gestig, waarop vinnig ander gevolg het, maar aanvanklik slegs in die hoofstad.[9] Dié klubs het van 1914 af lede geword van die sportbeheerliggaamFederatiunea Societatilor de Sport din Romania, wat twee jaar vroeër gestig is en ook sportsoorte soostennis,fietsry ensokker bestuur het. Die eerste klubs in provinsiale stede het in 1919 inLupeni enPetroșani ontstaan.[5]
In 1919 is Roemenië ook as een van dieEerste Wêreldoorlog se seëvierende magte vir die Inter-Geallieerde Spele in Parys genooi. Die FSSR het ’n nasionale span saamgestel uit diegene by die weermag, wat die beste talent vir dié spel getoon het en reeds lede van een van die bestaande klubs was.[10] Hul eerste internasionale wedstryd op 23 Junie het in ’n 5–48-nederlaag teen ’n nieamptelike span van die gasheer geëindig. Drie dae later het teen dieVerenigde State ’n 0–21-nederlaag gevolg. In teenstelling met die wedstryd teen Frankryk is dit as ’n toetswedstryd erken en word derhalwe as die eerste amptelike toetswedstryd van Roemenië beskou.[11] Een Jaar later sou Roemenië aan dieOlimpiese Somerspele 1920 se rugbytoernooi deelneem, maar hulle moes hulself onttrek, aangesien dieNasionale Olimpiese Komitee nie oor genoeg finansiële middele beskik het om hoegenaamd atlete naAntwerpen te stuur nie. Aan dieOlimpiese Somerspele 1924 het hulle wél deelgeneem. Die Roemeense span het ná ’n vierdaagse treinrit uitgeput, sonder kos en met min finansiële middele Parys bereik. Hulle is deurFrankryk met 61–3 en die Verenigde State met 39–0 geklop. Ondanks dié swak nederlae het die Roemene die bronsmedalje gewen, aangesien slegs drie spanne aan dié toernooi deelgeneem het.[12][13]
Gedurende die daaropvolgende jare het Roemenië min aan internasionale wedstryde deelgeneem, hul eerste oorwinning was in 1927 oorTsjeggo-Slowakye. In 1931 het die FSSR se rugbykommissie afgestig en die beheerliggaamRoemeense Rugbyfederasie (Federația Română de Rugby, FRR) gestig wat tot vandag toe bestaan.[5] In Januarie 1934 was die FRR een van die stigtingslede van die vastelandse beheerliggaamFédération internationale de rugby amateur (FIRA, nouRugby Europa) wat onder Franse leiding as mededinger tot die destydse eksklusiewe, Angel-Saksies oorheersde Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nouWêreldrugby) gestig is.[7][14] In 1936 het Roemenië deelgeneem aan die eerste FIRA-kampioenskap inBerlyn wat as nieamptelikeEuropese Nasiesbeker beskou is en hulle het die klein finale om die derde plek teenItalië naelskraap met 7–8 verloor.[15] In April 1937 het die eerste tuiswedstryd teen Italië in ’n puntelose gelykop geëindig. ’n Halwe jaar later is Roemenië tydens die FIRA-kampioenskap 1937 in Parys weer in die klein finale om die derde plek verslaan, dié keer deurDuitsland.[16] In 1938 het Boekarest die derde FIRA-kampioenskap aangebied en Roemenië het onder drie deelnemers in die laaste plek geëindig.[17] In 1939, 1940 en 1942 het hulle in internasionale wedstryde teen Italië gespeel, maar dieTweede Wêreldoorlog het die internasionale speelprogram vir sekere jare gekniehalter; die nasionale kampioenskap kon ononderbroke voortgaan.
Ná dieKommunistiese magsoorname was die Roemeense rugby se toekoms aanvanklik onseker, aangesien sommige Kommuniste dit as ’n sportsoort van die onlangs afgesette “Bourgeoisie” beskou het. Die staat het rugby nie net geduld nie, maar dit ook direk befonds. Een rede was glo datGheorghe Gheorghiu-Dej, die Roemeense Werkersparty se voorsitter, voorheen by Boekarest se Grivița-werkswinkel van die Roemeense staatsspoorweg gewerk het, wat oor ’n suksesvolle rugbywerkspan beskik het.[18] Die regering se waardering blyk ook uit die feit dat die minister van buitelandse sakeGrigore Preoteasa gelyktydig as die FRR se president gedien het.[19] In 1954 is die eerste sportkontak oor dieYstergordyn heen aangeknoop, toe die Walliese klubSwansea RFC ’n toer na Roemenië onderneem het.[20] ’n Jaar later het die Roemeense nasionale span se teenbesoek plaasgevind, hulle het teen Walliese en Engelse klubs te staan gekom en ’n gebalanseerde wenrekord behaal.[21]
Gedurende dieKoue Oorlog en veral nadatNicolae Ceaușescu in 1965 die bewind oorgeneem het, het die Kommunistiese diktatuur rugby en ander sportsoorte vir internasionale wedywering met dieWesterse Kapitalistiese “klasvyand” ingespan. Elke internasionale sukses het volgens die propaganda die beweerde meerderwaardigheid van die Kommunistiese regering en sy ideologie direk bewys. Al die finansiële hulpbronne is aangewend vir die afrigting en toerusting van die nasionale span.[22] Die noodwendige opleidingswerk is aanvanklik veral deur Franse afrigters gedoen, voordat dié werk later deur plaaslike mense oorgeneem is. Die meeste topspelers is deur die leër of polisie in diens geneem, waarvolgens hulle veral vir Steaua Bukarest of Dinamo Bukarest uitgedraf het (derhalwe het albei spanne die kampioenskap oorheers). As sogenoemde staatsamateurs het hulle amper uitsluitlik mededingende sport beoefen en in goed toegeruste fasiliteite geoefen. Hierdie infrastruktuur en finansiële ondersteuning het baie talent vir die nasionale span opgelewer.[23]
Toe die nasionale span in 1949 weer begin speel het, het hulle aanvanklik veral teen dieSosialistiese Broerstate inOos-Europa te staan gekom en hulle oorheers. Die tuiswedstryd op 19 Mei 1957 teen Frankryk op Boekarest seStadionul 23 August was histories op twee maniere: Die eerste ontmoeting tussen albei spanne in twee dekades het met ’n naelskraapse 15–18-nederlaag vir die gasheer geëindig, nadat hulle teen halftyd voorgeloop en die oorwinning in die laaste minuut uit die hand gegee het. Die buitelandse pers het ook berig dat ’n gehoor van 100 000 dié wedstryd bygewoon het – dit was ’n nuwe wêreldrekord vir ’n rugbywedstryd, wat eers tydens ’n wedstryd tussenAustralië enNieu-Seeland in 2000 oorgesteek is.[18] In 1958 het politieke suiweringe in die Roemeense rugbysport plaasgevind, waartydens ’n aantal topspelers deur die outoriteite as “polities agterdogtig” bestempel, uit die leidende klubs ontslaan en van die nasionale span verban is. Dit het die nasionale span se sterkte egter nie beïnvloed nie – in Oos-Europa is hul oorheersing nie aangetas nie – maar dit het daartoe gelei dat beplande wedstryde teen Britse spanne afgelas en vir meer as ’n dekade uitgestel is.[24] Die Italianers en Franse was die enigste Wes-Europese spanne wat gereeld teen Roemenië bly speel het. Op 5 Junie 1960 is in Boekarest ’n noemenswaardige prestasie behaal, toe Frankryk, wat enkele maande voorheen die Vyfnasies-toernooi 1960 gewen het, met 11–5 geklop is.[25]
Nadat hulle ’n verdere nederlaag gely en twee gelykopslae behaal het, het die Franse in November 1964 eindelik daarin geslaag om die Roemene se wenreeks van 20 wedstryde te beëindig. Van 1965 af het Roemenië aan die jaarlikse FIRA-nasiesbeker deelgeneem en weens sy destydse vaardigheidsvlak aan die hoogste van twee afdelings deelgeneem. Ná ’n derde en twee verdere tweede plekke in die eerste drie toernooie het die Roemene die FIRA-nasiesbeker 1967/68 beklink, dit was hul eerste Europese titel. Die fondasie is in Desember 1968 gelê met ’n taai 15–14-tuisoorwinning oor Frankryk, wat die Vyfnasies-toernooi 1968 met ’nGrand Slam gewen het.[26]
Gedurende die eerste helfte van die 1970’s het die Roemene vyf agtereenvolgende keer die tweede plek in die FIRA-beker beklee, elke keer ná Frankryk. In Augustus en September 1973 het hulle hul eerste toer buite Europa aangepak, toe hulle ses wedstryde inArgentinië gespeel het; albei toetswedstryde teen diePoemas het in nederlae geëindig.[27] Tydens die FIRA-beker 1974/75 het Roemenië die verdedigende kampioen Frankryk verslaan en sy tweede Europese titel ingepalm. Dié prestasie het tot ’n groter belangstelling deur die Westerse rugbylande gelei. In Augustus 1975 het die nasionale span deurNieu-Seeland getoer, waar hulle in wedstryde teen plaaslike keurspanne vier oorwinnings aangeteken en drie nederlae gely het. ’n Ontmoeting met dieAll Blacks was nie op die program nie, maar Roemenië het teen die tweede spanJunior All Blacks ’n noemenswaardige 10–10-gelykop behaal.[28] Die derde Europese titeloorwinning het tydens die FIRA-beker 1976/77 met oorwinnings in al die wedstryde gevolg. Byvoorbeeld het hulle Frankryk met 15–12 geklop en Italië met 69–0 verneder.[29]
Die Roemene het hulle uiteindelik as sterkste Europese span buite dieVyfnasies en die IRVR gevestig, toe hulle meer wedstryde teen spanne van dieBritse Eilande begin speel het. Sowel in 1979 as in 1980 het hulle in nieamptelike internasionale wedstryde redelik goed meegeding, toe hulle deurWallis naelskraap met 13–12 geklop is en teenIerland met 13–13 gelykop gespeel het. Tydens die FIRA-beker 1980/81 het die Roemene opnuut onoorwonne gebly (insluitende ’n 15–0-tuisoorwinning oor Frankryk). In Oktober 1981 het die All Blacks Roemenië besoek. Die gaste het hul tot op hede enigste toetswedstryd in Oos-Europa met 14–6 gewen, maar die Skotse skeidsregter het tweedrieë deur die Roemene nie erken nie en hulle van ’n moontlike oorwinning ontneem.[30] Tydens die FIRA-beker 1982/83 het Roemenië weereens onoorwonne gebly en sy vyfde Europese titel ingepalm. Van 1983 af het die Tuisnasies se beheerliggame elke wedstryd teen Roemenië as ’n toetswedstryd erken. Wallis het in November 1983 Roemenië besoek en ’n onverwagse swak 6–24-nederlaag gely. Skotland, wat die Vyfnasies-toernooi 1984 met ’n Grand Slam gewen het, het nie baie beter gevaar nie en hulle is in Mei 1984 in Boekarest met 28–22 geklop. Daar was toenemende oproepe dat die Roemeense span by die Vyfnasies-toernooi ingesluit moes word. Dit is egter verhoed deur die onoorbrugbare politieke verskille en die staatsamateurs, waarna in tradisionele rugbykringe neerhalend asshamateurs (vansham = bedrog) verwys is.[31] Tydens ’n kort toer aan die begin van Januarie 1985 het Roemenië op dieLondenseTwickenham-stadion vir die eerste keer teenEngeland te staan gekom en naelskraap met 15–22 verloor.[32]
Suksesse tydens die FIRA-beker het in die tweede helfte van die 1980’s begin afneem, nadat nie net die Franse nie, maar ook in ’n toenemende mate Italië en dieSowjetunie in sterk mededingers ontwikkel het. Die bevoorregte nasionale span het oorwegend deur die destydse uiterste tekorte gespaar gebly, maar hul vertonings het baie inkonsekwent begin word. Byvoorbeeld is hulle op 1 November 1986 in hul eerste wegtoetswedstryd deur Ierland met 0–60 verneder. Dit was die destyds hoogste oorwinning in ’n toetswedstryd ooit.[33] In 1987 was Roemenië een van die 16 lande wat deur die IRVR uitgenooi is om aan die eersterugbywêreldbekertoernooi in1987 inAustralië enNieu-Seeland deel te neem. Daarmee gepaard gegaan het die Roemeense beheerliggaam se aansluiting by die voorheen redelik eksklusiewe IRVR. TeenZimbabwe het Roemenië ’n 21–20-oorwinning aangeteken, die ander twee groepwedstryde teen Frankryk en Skotland is met onderskeidelik 12–55 en met 28–55 verloor. Daarmee het Roemenië die kwarteindrondte misgeloop en hulle is reeds in die groepfase uitgeskakel.[34] In November 1988 het hulle hul eerste wegoorwinning oor ’n Vyfnasies-span aangeteken, toe Roemenië Wallis inCardiff met 15–9 geklop het.[35]
Die Ceaușescu-diktatuur se gewelddadige omverwerping in Desember 1989 het ingrypende gevolge gehad. Gedurende dieRoemeense Rewolusie se onrus is ses nasionale spelers dood, onder andere die voormalige kapteinFlorică Murariu.[36] Veral danksy die vrygewige ondersteuning het rugby as die derde mees gewilde sportsoort ná sokker enhandbal gevestig, met meer as ’n 12 000 gelisensieerde spelers in 110 klubs. Ná die rewolusie het die staat se vrygewige finansiële ondersteuning as gevolg van die politieke omwentelinge grootliks weggeval. Die jeug het in ’n toenemende mate ook sy belangstelling in rugby verloor, aangesien nou baie ander vryetydaktiwiteite bestaan het, wat in die Kommunistiese tydperk nie moontlik was nie.[9]
Onder die heeltemal veranderde toestande het die nasionale span aanvanklik suksesvol gebly. In Mei 1990 het hulle Italië weg met 16–9 geklop, ’n maand later Frankryk met 12–6, die titeloorwinning tydens die FIRA-beker 1989/90 het hulle slegs weens hul swakker punteverskil misgeloop.[37] In Augustus 1991 is Skotland tuis met 18–12 geklop. Tydens die daaropvolgendeRugbywêreldbeker 1991, wat in die destydseVyfnasies aangebied is, het Roemenië twee nederlae gely, ’n 3–30 teen Frankryk en ’n 11–19 teenKanada. Die aansluitende 17–15-oorwinning oorFidji was nie meer van belang nie.[38] Terwyl die nasionale rugby-infrastruktuur weens die tekort aan geld verval het, het Roemenië meer en meer gesukkel om teen opponente mee te ding. Suksesse teen as sterker geagte spanne het minder begin word; ’n uitsondering was ’n 26–12-tuisoorwinning oor Italië in Mei 1994. ’n Jaar later het hulle met oorwinnings oor Duitsland enRusland vir die rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer. Tydens dieRugbywêreldbeker 1995 in Suid-Afrika het Roemenië nie ’n oorwinning aangeteken nie. Hulle het weer teen Kanada te staan gekom, maar ook teen die gasheerSuid-Afrika enAustralië. Teen Suid-Afrika het die Roemene verbasend die beste kanse op ’n oorwinning gehad, maar hulle is deur die latere wêreldkampioen eindelik met 21–8 geklop.[39]
Nadat die IRVR in Augustus 1995 al die beperkinge rakende die spelersbetaling opgehef en daarmee die professionele tydperk van die rugbyspel ingelui het, het dit nog ’n groter kwaliteitsverskil teenoor die leidende rugbylande tot gevolg gehad. Aangesien die finansieel swak beheerliggaam weens die gebreek aan geskikte borge geen eie eersteklasliga van stapel kon stuur nie, het baie spelers na buitelandse klubs oorgeskakel, veral in Frankryk. Twaalf jaar later was meer as 300 Roemene by Franse klubs betrokke, tot by die vyfde liga. Die inheemse liga, as ’t ware sonder toeskouers en amper behoeftig, was eenvoudig te onaantreklik om talente te kon hou. Aan die ander kant was die beheerliggaam byna nie meer in staat om vir die nasionale span ’n genoegsame omgewing te skep nie.[22]Alin Petrache, die span se kaptein rondom die draai van die millenium, het in ’n onderhoud in 2003 die situasie soos volg beskryf: “Toe die res van die rugbywêreld soos amateurs opgetree het, was ons professioneel. Sedert rugby se professionalisering het ons volledig amateuragtig geword.”[31]
In 1995 en 1997 het Roemenië saam met Argentinië, Frankryk en Italië aan dieCoupe Latine deelgeneem. Dié rugbytoernooi het net min belangstelling gekweek en die betrokke beheerliggame het dit na slegs twee seisoene nie meer aangebied nie; die Roemene het al hul wedstryde swak verloor en albei keer in die laaste plek geëindig.[40] Ook in 1997 het Frankryk en Italië hulle aan die Europese beker onttrek, aangesien die klasverskil teenoor die ander deelnemende spanne te groot geword het. Die wegval van albei hoofmededingers het veral vir Roemenië met ’n groot aansienverlies gepaard gegaan, aangesien dit ’n uiteindelike teiken was dat die nasionale span vir die “groot” rugbylande nie meer ’n noemenswaardige opponent was nie en vervolgens met baie minder moontlikhede gesit het om teen hulle getoets te word. ’n Toer na Argentinië gedurendesomer 1998 (die laaste volgens die tradisionele manier) het teleurstellend verloop: Die Roemene het teen plaaslike spanne slegs twee gelykopuitslae aangeteken en al die ander wedstryde verloor; in die toetswedstryd is hulle deur die Poemas met 68–22 geklop.[41] Daarteenoor was die rugbywêreldbekerkwalifisering met deels maklike oorwinnings oorBelgië,Nederland,Pole,Oekraïne enGeorgië meer suksesvol; hul enigste nederlaag was, soos verwag, teen Ierland.[42] Tydens dieRugbywêreldbeker 1999, wat weer in die destydse Vyfnasies aangebied is, het die Roemene weereens slegs een oorwinning aangeteken, toe hulle die Verenigde State naelskraap met 27–25 geklop het; teen Australië (met 9–57) en Ierland (met 14–44) was hulle sonder enige kans.[43]
Die onttrekking van beide Frankryk en Italië het by die FIRA tot ’n fundamentele hervorming van die Europese beker gelei. Dié toernooi is in Europese Nasiesbeker hernoem en het nou al die Europese nasionale spanne buite dieSesnasies-toernooi behels. Roemenië het van die begin af in die hoogste afdeling gespeel, die eerste toernooi oorheers en met die eerste titeloorwinning sedert 1983 weggestap (hul sesde algeheel).[44] Dat dié sukses nie vanselfsprekend was nie, het die daaropvolgende jare met die opkomende Georgiese mededinger gewys. Reeds tydens die Europese Nasiesbeker 2001 het hulle hul eerste nederlaag teen dié span gely, wat aan die Georgiërs hul eerste titeloorwinning besorg het. November 2001 was ’n goeie voorbeeld van hoe ver die Roemene se prestasievlak ná dié van die leidende rugbylande geval het. Die nasionale span het weg teen Engeland met 0–134 verloor, tot op hede die ergste nederlaag in die beheerliggaam se geskiedenis. Dié uitslag was deels te danke aan die feit dat die beste Roemeense spelers geweier het om hoegenaamd te speel, omrede hulle andersins vir die tydperk van die Novemberwedstryde baie min betaling van hul Franse klubs sou ontvang het.[45]
In reaksie op hierdie nederlaag het die Roemeense beheerliggaam ’n fundamentele hervorming aangepak om die nasionale span se afgly in totale onbelangrikheid te verhoed; ook dié land se leidende klubs het ’n aansienlike professionalisering ondergaan. Die beheerliggaam se nuwe presidentOctavian Morariu het by sy Franse eweknie vir hulp aangeklop. DieFranse Rugbyfederasie het toe die suksesvolle juniorafrigterBernard Charreyre beskikbaar gestel en hom ook betaal.[46] Tydens die Europese Nasiesbeker 2001/02 het die Roemene ná oorwinnings oor al hul vyf opponente hul sewende Europese bekertitel ingepalm. Hulle het die beslissende wedstryd in April 2002 met ’n 31–23-wegoorwinning in die Georgiese hoofstadTbilisi gewen; in dié wedstryd het albei spanne vir die eerste keer ook om die nuwe Antim-beker gespeel.[47] Gedurendeherfs is ’n rugbywêreldbekerkwalifiseringstoernooi aangebied, waartydens die drie deelnemers om twee plekke vir die daaropvolgende rugbywêreldbekertoernooi gespeel het. Roemenië is deur Italië met 25–17 geklop, maar danksy hul 67–6-oorwinning oorSpanje het hulle sonder moeite die tweede plek behaal.[48] Tydens dieRugbywêreldbeker 2003 in Australië het Roemenië sy eerste drie groepwedstryde teen Ierland (met 17–45), die gasheer (met 8–90) en Argentinië (met 3–50) verloor; hul enigste oorwinning was oorNamibië (met 37–7).[49]
Die beheerliggaam se leiers was met die nasionale span se vertoning ontevrede en hulle het nog voor die laaste wedstryd teen Namibië aangekondig om Charreyre se kontrak nie te verleng nie. Die behaalde vooruitgang is onmisverkenbaar, maar die vertoning tydens die rugbywêreldbekertoernooi het nie aan die verwagtinge voldoen nie.[50] Op Charreyre het in die daaropvolgende vier jaar drie verdere Franse as nasionale afrigters gevolg. Aan die begin van die Europese Nasiesbeker 2003/04 is Roemenië deurPortugal verras en met 16–15 inLissabon geklop. Gedurende die terugrondte het die Roemene daarin geslaag om vir ’n rukkie die eerste plek te beklee, maar hulle is in die voorlaaste wedstryd deur die Russe met 33–24 geklop. Die Roemeense beheerliggaam het aansluitend beweer dat twaalf spelers tydens hul verblyf inKrasnodar deur die opsetlike bymenging van kalmeermiddels in hul kos beïnvloed is. Portugal het verrassend met die titel weggestap, terwyl Roemenië met die tweede plek tevrede moes wees.[51] Tydens die2004 midjaarrugbytoetsreeks het hulle ’n noemenswaardige prestasie behaal, toe hulle Italië tuis met 25–24 geklop het. Wêreldrugby het Roemenië in dieselfde jaar as ’n tweede vlak-span geag, waarmee ’n beter finansiële ondersteuning gepaard gegaan het. In 2005 het die span aan die laasteSuper Powers Cup deelgeneem, maar hulle is deur beideJapan en die Verenigde State geklop, waarvolgens hulle in die laaste plek geëindig het.[52]
Die Europese Nasiesbeker 2004–2006 het gelyktydig as die rugbywêreldbekerkwalifisering se eerste deel gedien. Met agt oorwinnings en twee nederlae oor ’n tydperk van ietwat meer as 18 maande het Roemenië sy agtste Europese bekertitel ingepalm, danksy ’n beter punteverskil teenoor die ernstige mededinger Georgië.[53] Die rugbywêreldbekerkwalifisering se tweede deel het in Oktober 2006 uit ’n klein rondtetoernooi bestaan. Roemenië het Georgië tuis met 20–8 en Spanje weg met 43–20 geklop, waarvolgens hulle regstreeks vir die hooftoernooi gekwalifiseer het.[54] In Junie 2007 het Roemenië vir die eerste keer die nuwe Nasiesbeker aangebied en die vierde plek onder ses deelnemers behaal. Tydens dieRugbywêreldbeker 2007 in Frankryk het duidelik geword dat ten spyte van hul positiewe benadering die verskil teenoor die leidende rugbylande nie kleiner geword het nie. Terwyl Roemenië in die eerste groepwedstryd teen Italië goed tred kon hou, het teen Skotland ’n swak 0–42-nederlaag gevolg. Hulle het hul enigste oorwinning oor Portugal (met 14–10) aangeteken en in hul laaste wedstryd het hulle teen Nieu-Seeland met 8–85 verloor. Daarmee het hulle hul klein doel (die derde groepplek en sodoende die regstreekse kwalifisering vir die volgende hooftoernooi) nie behaal nie.[55]
Die ná die rugbywêreldbekertoernooi as hoofafrigter aangestelde Nieu-Seelander Ellis Meachen is reeds in Maart 2009 weer ontslaan, nadat Roemenië tydens die Europese Nasiesbeker 2008–2010 ná twee twee nederlae teen Rusland en een verdere teen Georgië slegs die vierde plek, buite die range vir ’n rugbywêreldbekerkwalifisering, behaal het.[56] Toe sy Franse plaasvervanger Serge Lairle in Mei 2010 ’n verlening van sy kontrak teen ’n minder salaris verwerp het, het die beheerliggaamRomeo Gontineac as nuwe hoofafrigter aangestel; hy is deur die voormalige Nieu-Seelandse nasionale spelerSteve McDowall bygestaan.[57] In 2010 het Roemenië tydens die Europese Nasiesbeker onoorwonne gebly en sy negende Europese bekertitel ingepalm. Met hul swak 2009-resultate het hulle in die tweejaarse Europese rugbywêreldbekerkwalifisering slegs die derde plek behaal. Aangesien slegs die eerste twee plekke regstreeks gekwalifiseer het, moes Roemenië in twee bykomende kerkwalifiseringsrondtes speel. In die Europese relegasie was Oekraïne geen ernstige hindernis nie en is met ’n algehele telling van 94–10 geklop, waarop ’n interkontinentale relegasie in twee fases gevolg het. Hulle het eersTunisië met 56–13 verslaan enUruguay in die twee beslissende wedstryde ontmoet. Roemenië het weg met 21–21 gelykop gespeel en met ’n 39–12-tuisoorwinning die laaste plek bespreek.[58] Die aansluitendeRugbywêreldbeker 2011 in Nieu-Seeland het met vier nederlae teen Skotland (met 24–34), Argentinië (met 8–43), Engeland (met 3–67) en Georgië (met 9–25) egter baie teleurstellend verloop.[59]
Die vorige nasionale spelerHaralambie Dumitraș het ná die rugbywêreldbekertoernooi as hoofafrigter oorgeneem. Onder sy leiding het die span tydens die Europese Nasiesbeker 2010–2012 agtergebly, aangesien hulle Georgië nie meer kon inhaal nie en eindelik met groot afstand die tweede plek beklee het. In Junie 2012 het Roemenië tydens sy sesde deelname aan die Nasiesbeker onoorwonne gebly en dié toernooi vir die eerste keer gewen.[60] Ná die2012 eindjaarrugbytoetsreeks het die beheerliggaam Dumitraș metLynn Howells vervang. Maar ook die ervare Wallieser het aanvanklik nie daarin geslaag om Georgië se groeiende oorheersing tydens die Europese Nasiesbekertoernooie te beëindig nie. Van 2013 tot 2016 het die Roemene vier agtereenvolgende keer na hul grootste mededingers die tweede plek beklee. Daarteenoor het hulle in die Nasiesbeker in 2013 en 2016 twee toernooititels ingepalm. Die Europese Nasiesbekertoernooie 2013 en 2014 het gesamentlik as Europese rugbywêreldbekerkwalifisering gedien; Roemenië het ná Georgië die gedeelde tweede plek beklee en regstreeks vir die rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer.[61] Tydens dieRugbywêreldbeker 2015 in Engeland het hulle eers teen Frankryk met 11–38 en Ierland met 10–44 verloor. Teen Kanada het die Roemene net voor halftyd met 0–15 agternageloop, maar hulle kon dié wedstryd draai en met 17–15 wen; dit was die hoogste suksesvolle inhaling in die rugbywêreldbekergeskiedenis tot dusver.[62] In die laaste wedstryd is hulle deur Italië met 32–22 geklop.[63]
In Junie 2016 het Roemenië die Nasiesbeker vir die derde keer gewen, gelyktydig het hulle vir die laaste keer as dié toernooi se gasheer opgetree en ook daaraan deelgeneem. Die beheerliggaam het daarmee ’n strategieverandering geïmplementeer, waarvolgens die nasionale span in die toekoms meer teen spanne van die Amerikaanse vasteland te staan sou kom.[64] Vervolgens het Roemenië in November 2016 tuisoorwinnings oor die Verenigde State, Kanada en Uruguay aangeteken, en in Junie 2017 wegoorwinnings oor Kanada enBrasilië. Tydens die Europese Rugbykampioenskap 2016/17 (die Europese Nasiesbeker is intussen hervorm en hernoem) is Roemenië in die eerste wedstryd deur Duitsland geklop, maar hulle het die laaste beslissende wedstryd tuis teen Georgië met 8–7 gewen en die tiende Europese bekertitel ingepalm. Aangesien albei lande gelyk op punte was, was die direkte ontmoeting se uitslag beslissend. Onmiddellik na die einde van die wedstryd het onder beide die beamptes en toeskouers verwarring geheers, aangesienRugby Europa se verantwoordelikes die wenbeker eers aan Georgië wou oorhandig, voordat hulle hul fout besef en die Roemene as Europese kampioen gekroon het.[65]
’n Kontroverse het die Europese Rugbykampioenskap 2018 oorskadu, wat saam met die voorjaar se toernooi ook as rugbywêreldbekerkwalifisering gedien het. Aanvanklik het Roemenië met sy tweede plek glo regstreeks die hooftoernooi bereik, maar dan het Wêreldrugby op 18 Maart 2018 ’n latere ondersoek van die wedstryd België–Spanje aangekondig, waartydens ’n Roemeense skeidsregter ’n aantal omstrede besluite geneem het. Gedurende die ondersoeke het die Kommissie van Ondersoek wat deur Wêreldrugby saamgestel is, agtergekom dat België, Roemenië en Spanje elk in verskeie wedstryde spelers ingespan het, wat volgens die regulasies nie geskik was nie.[66] In Roemenië se geval was dit die Tongaanse spelerSione Fakaʻosilea, wat in 2014 ’n kontrak met ’n Roemeense klub gesluit en nooit virTonga uitgedraf het nie, maar wél vir die Tongaanse nasionale sewesrugbyspan (waarvan die beheerliggaam glo geen kennis gedra het nie). Aangesien albei weergawes onder die toesig van Wêreldrugby is, was die reël waarvolgens buitelandse spelers met ’n verblyf van meer as drie jaar ingespan mag word, nie van toepassing nie.[67] Op 15 Mei is al drie spanne deur Wêreldrugby met puntaftrekking beboet, waarvolgens Roemenië na die laaste plek geval en dieRugbywêreldbeker 2019 misgeloop het. Roemenië is by dié toernooi deur Rusland vervang, terwyl Duitsland pleks van Spanje aan die volgende kwalifiseringsrondte kon deelneem.[68] Drie weke later het ’n onafhanklike appèlliggaam dié uitspraak bevestig.[69]
Lynn Howells, wat sy kontrak ná ses jaar beëindig het, is deur die FranseThomas Lièvremont as nuwe hoofafrigter opgevolg. Die beheerliggaam het hom in November 2018 egter ná slegs drie wedstryde ontslaan[70] en deur die EngelseAndy Robinson vervang.[71] Maar ook hy kon nie keer dat Roemenië in vergelyking met die ander Europese rugbylande verder agterraak nie. Sowel in 2018 as in 2019 het die Roemene tydens die Europese Rugbykampioenskap slegs die derde plek ná Georgië en Spanje beklee, in 2021 wél die tweede plek (al was dit ver ná Georgië), terwyl hulle in 2022 weer die derde plek agter Georgië en Spanje beklee het. Die Howells-tydperk se optimistiese gees is blykbaar verby, veral omdat die vooruitsigte vir die toekoms nie baie rooskleurig is nie. Die aantal professionele Roemeense spelers in die buiteland neem geleidelik af en ook die nasionale jeugspanne van al die ouderdomme was lanklaas mededingend. Buitendien is daar ’n aansienlike onbelangstelling onder die Roemeense bevolking in sport: Volgens ’n Eurostat-opname in 2014 beklee Roemenië die laaste plek van al die EU-lande in terme van die proporsie mense wat sport uitoefen in vergelyking met die totale bevolking, en dit op ’n groot afstand; die waarde van bywoning van sportbyeenkomste is ook van die laagste in Europa.[72]
Tydens die kwalifisering vir dieRugbywêreldbeker 2023 het Spanje glo regstreeks die hooftoernooi behaal, nadat hulle in die oor twee jaar besliste Europese kwalifisering ná Georgië en voor Roemenië in die tweede plek geëindig het. Ná ’n ondersoek in die geskiktheid van spelers deur die wêreldbeheerliggaam Wêreldrugby is Spanje egter vir twee wedstryde vyf punte elk afgetrek, waardeur hulle na die vierde plek geval en die Rugbywêreldbeker 2023 misgeloop het. Spanje is by dié toernooi deur Roemenië vervang, terwyl die nou derde geplaaste Portugal pleks van Roemenië aan die volgende kwalifiseringsrondte kon deelneem.[73][74] Tydens die groepfase in Frankryk het die Roemene deels swak nederlae gely teen Ierland (met 8–82), die verdedigende kampioen Suid-Afrika (met 0–76), Skotland (met 0–84) en Tonga (met 24–45).[75]
Terwyl die Roemene tydens die Europese Rugbykampioenskap 2022/23 die derde plek beklee het, het hulle in 2023/24 die vierde plek behaal. Een jaar later het die span die derde plek bereik.[76] Gevolglik het hulle vir dieRugbywêreldbeker 2027 in Australië gekwalifiseer.[77]
Roemenië speel tradisioneel in ’n geel trui met blou broeke en rooi sokkies met wit strepe. Hul alternatiewe trui is wit met blou en rooi kleuraksente, wit broeke en wit sokkies.
Die Roemeense span se huidige truiverskaffer is die Italiaanse sportuitrusterMacron[78] en die truiborg is die Britse sportwedkantoorStanleybet. Die beheerliggaam se kenteken verskyn op die regterbors, die truiverskaffer se kenteken links en die borgkenteken in die middel.
Die beheerliggaam Roemeense Rugbyfederasie se kenteken toon ’n as eikeblaar gestiliseerde rugbybal in blou met die beletteringRugby România langsaan. Die nasionale span se bynaam isStejarii (“die eike“).
Roemenië se tuisstadion is dieStadionul Arcul de Triumf (“Triomfboogstadion”) in Boekarest, wat in Julie 2021 ingewy is en ’n kapasiteit van 8 200 het. Dit is op die plek van die gelyknamige voorganger wat in 1913 ingewy en in 2018 afgebreek is. Die stadion word deur die Roemeense Rugbyfederasie besit met hul hoofkantoor in die stadion.[79]
Die Stadionul Arcul de Triumf is in 2007 vir die eerste keer deur die nasionale span gebruik. Voorheen is die meeste tuiswedstryde van 1951 af op die Dinamo-stadion aangebied, enkele belangrike wedstryde met ’n groot gehoorbelangstelling op die Stadionul 23 August. Buite die hoofstad word tuiswedstryde soms ook in ander stede aangebied; waarvan die meeste inConstanța.
Roemenië het 273 van sy 479 toetswedstryde gewen, ’n wenrekord van 56,99%. Roemenië se statistieke in toetswedstryde teen al die lande, in alfabetiese volgorde, is soos volg (korrek teen Maart 2024):[80]
| Opponent | Gespeel | Gewen | Verloor | Gelykop | % Gewen |
|---|---|---|---|---|---|
 Argentinië | 9 | 0 | 9 | 0 | 0,00 |
 Australië | 3 | 0 | 3 | 0 | 0,00 |
 België | 10 | 10 | 0 | 0 | 100,00 |
 Brasilië | 2 | 2 | 0 | 0 | 100,00 |
| Bulgarye | 2 | 2 | 0 | 0 | 100,00 |
 Chili | 2 | 2 | 0 | 0 | 100,00 |
 Duitse Demokratiese Republiek | 13 | 12 | 0 | 1 | 92,31 |
 Duitsland | 22 | 16 | 6 | 0 | 72,73 |
| Engeland | 5 | 0 | 5 | 0 | 0,00 |
 Fidji | 3 | 1 | 2 | 0 | 33,33 |
| Frankryk | 51 | 8 | 41 | 2 | 15,69 |
 Georgië | 30 | 9 | 20 | 1 | 30,00 |
 Ierland | 10 | 0 | 10 | 0 | 0,00 |
 Italië | 44 | 17 | 24 | 3 | 38,64 |
 Japan | 6 | 1 | 5 | 0 | 16,37 |
 Kanada | 10 | 7 | 3 | 0 | 70,00 |
 Marokko | 9 | 8 | 1 | 0 | 88,89 |
 Namibië | 6 | 5 | 1 | 0 | 83,33 |
 Nederland | 9 | 9 | 0 | 0 | 100,00 |
 Nieu-Seeland | 2 | 0 | 2 | 0 | 0,00 |
 Oekraïne | 7 | 7 | 0 | 0 | 100,00 |
 Pole | 19 | 18 | 1 | 0 | 94,74 |
 Portugal | 31 | 24 | 7 | 0 | 77,42 |
 Rusland | 27 | 18 | 8 | 1 | 66,67 |
 Samoa | 3 | 2 | 1 | 0 | 66,67 |
 Skotland | 13 | 2 | 11 | 0 | 15,38 |
 Sowjetunie | 15 | 12 | 3 | 0 | 80,00 |
 Spanje | 42 | 36 | 6 | 0 | 85,71 |
 Suid-Afrika | 2 | 0 | 2 | 0 | 0,00 |
 Tsjeggië | 6 | 6 | 0 | 0 | 100,00 |
| Tsjeggo-Slowakye | 16 | 15 | 0 | 1 | 93,75 |
 Tonga | 6 | 3 | 3 | 0 | 50,00 |
 Tunisië | 5 | 4 | 1 | 0 | 80,00 |
 Uruguay | 14 | 9 | 4 | 1 | 64,29 |
| Verenigde State | 10 | 2 | 8 | 0 | 20,00 |
 Wallis | 10 | 2 | 8 | 0 | 20,00 |
 Zimbabwe | 4 | 4 | 0 | 0 | 100 |
| Algeheel | 479 | 273 | 10 | 196 | 56,99 |
Roemenië het tot dusver aan amper elkerugbywêreldbekertoernooi deelgeneem, met uitsondering van dieRugbywêreldbeker 2019 inJapan. Hul beste prestasie tot dusver was een oorwinning elk in1987,1991,1999,2003,2007 en2015.
| Jaar | Uitslag |
|---|---|
| 1987 | Groepfase |
| 1991 | Groepfase |
| 1995 | Groepfase |
| 1999 | Groepfase |
| 2003 | Groepfase |
| 2007 | Groepfase |
| 2011 | Groepfase |
| 2015 | Groepfase |
| 2019 | Geen deelname |
| 2023 | Groepfase |
| 2027 | gekwalifiseer |
| 2031 | N.v.t. |
Roemenië het een keer aan Olimpiese rugbytoernooie deelgeneem. Tydens dieOlimpiese Somerspele 1924 se rugbytoernooi het hulle albei wedstryde teen Frankryk en die Verenigde State verloor, waarmee hulle die bronsmedalje ingepalm het.
Die Roemeense nasionale span neem sedert 1935 aan dieEuropese Rugbykampioenskap deel en hulle het sedertdien tien toernooie gewen.
Roemenië het van 2007 tot 2016 aan die jaarlikse Nasiesbeker deelgeneem. Hulle het vier toernooie beklink.
Gedurende die amateurtydperk het Roemenië maandelange oorsese toere onderneem, waartydens hulle teen ander nasionale spanne, plaaslike saamgestelde spanne en klubspanne gespeel het. Eweneens het oorsese spanne na Roemenië getoer. Teen die jaar 2000 het die oorsese toere volgens die ou tradisie tot ’n einde gekom, aangesien die professionalisering van die rugbyspel te min tyd vir toere oorlaat. Deesdae is toetswedstryde teen die spanne van die Suidelike Halfrond tweekeer per jaar moontlik. Gedurende Juniemaand se midjaarrugbytoetsreeks reis Roemenië na die Suidelike Halfrond en gedurende Novembermaand se eindjaarrugbytoetsreeks tree Roemenië as gasheer op. As deel daarvan ding Roemenië sedert 2002 met Georgië om die Antim-beker mee (genoem na die in Georgië gebore Roemeense metropolisAntim Ivireanul), sedert 2014 met die Verenigde State om die Pershing-beker (genoem na die Amerikaanse generaalJohn J. Pershing wat in 1919 die Inter-Geallieerde Spele gereël het, waartydens Roemenië sy eerste toetswedstryd gespeel het) en sedert 2021 met Rusland om die Kiseleff-beker (genoem na die Russiese prinsPawel Kiseljof, wat in 1829 die eerste grondwet vir die twee prinsdomeMoldawië enWalachye opgestel het).
Die volgende spelers het die Roemeense span gevorm tydens dieEuropese Rugbykampioenskap 2025:[81]
Tot dusver is nog geen Roemeense speler in Wêreldrugby se Heldesaal opgeneem nie. Die Olimpiese 1924-span is wél in dié Heldesaal ingeskryf.[12]
Vervolgens die belangrikste statistieke van Roemenië se spelers. Die spelers wat met * gekenmerk is, is nog aktief en kan hul statistieke verbeter.
(Korrek teen Maart 2025)
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Die volgende persone het al as hoofafrigters van die Roemeense nasionale rugbyspan gedien:
| Naam | Tydperk |
|---|---|
| Bernard Charreyre | 2002–2003 |
| Philippe Sauton | 2003–2004 |
| Daniel Santamans en Robert Antonin | 2004–2007 |
| Marin Moț | 2007–2008 |
| Serge Laïrle | 2009–2010 |
| Romeo Gontineac | 2010–2011 |
| Haralambie Dumitraș | 2011–2012 |
| Lynn Howells | 2012–2018 |
| Thomas Lièvremont | 2018 |
| Marius Tincu (tussentyds) | 2019 |
| Andy Robinson | 2019–2022 |
| Eugen Apjok (tussentyds) | 2022–2023 |
| David Gérard | sedert 2024 |
 | Wikimedia Commons bevat media in verband metRoemeense nasionale rugbyspan. |
Nasionalerugbyspanne | ||
|---|---|---|
| Vlak 1-spanne (11) |  | |
| Vlak 2-spanne (12) | ||
| Vlak 3 (Ontwikkeling Een) spanne (10) | ||
| Vlak 4 (Ontwikkeling Twee) spanne | Amerikaans-Samoa • Andorra • Armenië • Azerbeidjan • Bahamas • Barbados • Bermuda • Bosnië en Herzegowina • Botswana • Britse Maagde-eilande • Broenei • Bulgarye • Burundi • Chinees-Taipei • Colombia • Cookeilande • Costa Rica • Denemarke • Eswatini • Filippyne • Finland • Ghana • Griekeland • Guam • Guyana • Hongarye • Indië • Indonesië • Iran • Israel • Jamaika • Kaaimanseilande • Kambodja • Kameroen • Kasakstan • Kirgisië • Kroasië • Laos • Letland • Litaue • Luxemburg • Madagaskar • Maleisië • Mali • Malta • Marokko • Mauritanië • Mauritius • Meksiko • Moldowa • Monaco • Mongolië • Nigerië • Niue • Noorweë • Oekraïne • Oesbekistan • Oostenryk • Pakistan • Papoea-Nieu-Guinee • Paraguay • Peru • Pole • Rwanda • Salomonseilande • Senegal • Serwië • Singapoer • Sint Lucia • Sint Vincent en die Grenadines • Siprus • Slowenië • Sri Lanka • Swede • Switserland • Tahiti • Tanzanië •Thailand • Togo • Trinidad en Tobago • Tsjeggië • Tunisië • Uganda • Vanuatu • Venezuela • Verenigde Arabiese Emirate • Volksrepubliek China • Zambië | |
| Franse Rugbyfederasie | Guadeloupe • Martinique • Mayotte • Nieu-Kaledonië • Réunion • Wallis en Futuna | |
| Nie geaffilieer by Wêreldrugby nie | Algerië • Benin • Burkina Faso • Curaçao • Demokratiese Republiek die Kongo • Dominikaanse Republiek • Ecuador • Egipte • El Salvador • Estland • Gaboen • Gibraltar • Guatemala • Jordanië • Katalonië • Katar • Libanon • Libië • Macau • Montenegro • Niger • Panama • Republiek die Kongo • San Marino • Sentraal-Afrikaanse Republiek • Sint Kitts en Nevis • Slowakye • Tsjad • Turkye • Turks- en Caicoseilande • Tuvalu | |
| Saamgestelde spanne | Afrikaanse Luiperds •  Britse en Ierse Leeus • Pasifiese Eilanders • Suid-Amerikaanse XV | |
| Voormalige spanne | Arabiese Golf • Gemenebes van Onafhanklike State • Joego-Slawië • Njassaland (Malawi) • Oos-Afrika • Oos-Duitsland • Sowjetunie • Tsjeggo-Slowakye • Wes-Duitsland | |
