RP-1 (Rocket Propellant-1 ofRefined Petroleum-1) is 'n hoogs verfynde vorm vankeroseen wat soortgelyk is aan vliegtuigbrandstof, en word asvuurpylbrandstof gebruik. RP-1 verskaf 'n laer spesifieke impuls[Nota 1] as vloeibare waterstof (LH2),[Nota 2] maar is goedkoper, is stabiel teenkamertemperatuur en bied 'n laer ontploffingsgevaar. RP-1 is baie digter as LH2, wat dit 'n hoër energiedigtheid[Nota 3] gee (hoewel sy spesifieke energie[Nota 4] laer is). RP-1 het ook 'n fraksie van die toksisiteit enkarsinogeniese gevare vanhidrasien, nog 'n kamertemperatuur vloeibare brandstof.
RP-1 is 'n brandstof in die eerste-fase hupstootstadium van die Electron, Soyuz, Zenit, Delta I-III, Atlas, Falcon, Antares en Tronador II vuurpyle. Dit het ook die eerste fases van die Energia, Titan I, Saturn I enIB, enSaturn V aangedryf. Die Indiese ruimtenavorsingsorganisasie is ook besig om 'n RP-1-aangedrewe enjin vir sy toekomstige vuurpyle te ontwikkel.[1]
Tydens en onmiddellik na dieTweede Wêreldoorlog isalkohole (hoofsaakliketanol, somsmetanol) algemeen gebruik as brandstof vir groot vloeibare stumiddelvuurpyle. Hul hoë afkoeling weens verdamping het gehelp dat regeneratief-verkoelde enjins nie smelt nie. Daar is egter erken datkoolwaterstofbrandstowwe enjindoeltreffendheid verhoog, as gevolg van 'n effens hoër digtheid, die gebrek aan 'nsuurstofatoom in die brandstofmolekule, en baie lae waterinhoud. Ongeag watter koolwaterstof gekies is, sou dit ook alkohol as koelmiddel moes vervang.
Baie vroeë vuurpyle het keroseen verbrand, maar namate verbrandingstyd, verbrandingsdoeltreffendheid en verbrandingskamerdruk toegeneem het, het enjinmassas afgeneem, wat tot onhanteerbare enjintemperature gelei het. Rou keroseen wat as koelmiddel gebruik word, is geneig om te dissosieer en tepolimeriseer. Liggewigprodukte in die vorm van gasborrels veroorsaakkavitasie, en swaar produkte in die vorm vanwasafsettings blokkeer nou verkoelingspype in die enjin. Die gevolglike gebrek aan koelmiddel verhoog temperature verder, en veroorsaak meer polimerisasie wat afbreek versnel. Die siklus eskaleer vinnig totdat 'n enjinwandbreuk of ander meganiese mislukking plaasvind, en dit duur voort selfs wanneer die hele verkoelingsvloeistof uit keroseen bestaan.
In die middel-1950s het vuurpylontwerpers hulle tot die chemici gewend om 'n hittebestande koolwaterstof te formuleer, en RP-1 was die resultaat.
Gedurende die 1950s het LOX (vloeibare suurstof) die voorkeur-oksideermiddel geword om saam met RP-1 te gebruik, alhoewel anderoksideermiddels ook gebruik is.[2]