Osroene (ook gespelOsroëne;Grieks: Ὀσροηνή;Siries:Malkūṯā d-Bayt ʿŌrhai), soms ook bekend onder die naam van sy hoofstad,Edessa (vandag Şanlıurfa inTurkye), was ’n koninkryk in Bo-Mesopotamië[1] wat tussen 132 v.C. en244 n.C. semi-onafhanklik of heeltemal onafhanklik was.[2][3]
DieSiriessprekende koninkryk[4] het in 136 v.C. sy onafhanklikheid gekry van die verbrokkelendeSeleukidiese Ryk deur ’n dinastie van die nomadieseNabatese stam Orrhoei. Die meeste konings van Osroene isAbgar ofManu genoem.[5] Dit is al hoe meer beïnvloed deur dieAssiriese kultuur en was die middelpunt van ’n nasionale weerstand teenHellenisme.
Die gebied van die koninkryk, aan die bolope van dieEufraat, het die tradisionele oorlogsgebied geword van die lande watKlein-Asië,Persië,Sirië enArmenië regeer het. Met die ontbinding van die Seleukidiese Ryk is dit verdeel tussen dieRomeinse Ryk enPartië. Na die val van die Romeinse Ryk in395 het dit deel van dieBisantynse Ryk geword. Teen die 5de eeu was Edessa die hoofkwartier van Siriese letterkunde en geleerdheid, asook belangrik vir die verspreiding van dieChristendom in Mesopotamië, Persië en Armenië.[6]
In 638 is dit deur dieMoslems verower. Pogings deur die Bisantynse Ryk om dit te herower het telkens misluk.
Hierdie artikel is vertaal uit dieEngelse Wikipedia
