Liriek (Grieks λύρα (lura), wat "lier" beteken) is volgens dieletterkunde die versamelnaam vir tekste, meestalpoësie, waarin daar spontaan uiting gegee word aan 'n subjektiewe persoonlike gevoelservaring deur dikwels gebruik te maak van 'nmusikale ofritmiese ondertoon. Dit word onderskei vandrama enepiek in dat daar in suiwer liriek slegs 'n ongeïdentifiseerde spreker of verteller aan die woord is en geen karakters of gebeure nie. Tipiese vorme hiervan is diesonnet,ode,ditirambe,himne,elegie enepigram.[1]
Aristoteles, in syPoëtika 1447a, vermeld liriese digkuns (kitharistike, uitgevoer saam met die cithara, 'n tipe "lier") saam metdrama,epiek,dans,skilderkuns en ander vorme vanmimesis. Die liriese gedig wat terugdateer na die Romantiese era, besit sommige tematiese voorgangers in die Oud-Griekse en Romaanse vers, maar die antieke definisie is gegrond op metriese kriteria, en is in argaïese en klassieke Griekse kultuur voorveronderstel as lewendige optredes vergesel van snaarinstrument.
Een van die eerste liriesedigters wasSappho en van die belangrikste genres onder die liriek is diesonnet. 'n Groot deel van die negentiende en twintigste-eeuse poësie behoort ook tot die liriek.[2]
- ↑ Woordeboek van die Afrikaanse Taal (WAT), Buro van die WAT, 2009
- ↑The New Encyclopaedia Britannica, o.l.v. Jacob E. Safra e.a., 15de uitgave, Chicago 2002.
