Artilleriste (huursoldate) voorsien vankanonne en ammunisie deur die Britte inChina (1880s)
'nHuursoldaat is 'n soldaat wat vir kommersiële redes in 'n militêre diens dien. Die verskynsel is baie oud. Die stadKartago het reeds huursoldate gebruik en die Ou-TestamentieseKoning Dawid enAlexander die Grote het hulle ook aangewend.
InItalië van dievyftiende eeu en later is eenhede van huursoldate op die been gebring deur 'n soortentrepreneur, dikwels genoemcondottiere, wat hul leërs beskikbaar gestel het aan diestaat wat die beste finansiële aanbod gemaak het.
Van die 13de tot die laat 17de eeu het leërs van huursoldate soldate 'n dominante rol gespeel in die Europese oorlogvoering. Die nadeel was egter dat die betalende heersers soms 'n geldnood ervaar het en met die betalings agter geraak het. In sulke gevalle het dit dikwels gebeur dat die huursoldate gemuit het of geplunder het.
In die 18de eeu het hulle al hoe meer in nasionale professionele leërs ontwikkel. Klein huursoldaatgroepe was in die tweede helfte van die20ste eeu betrokke bystaatsgrepe; bekende huursoldate uit hierdie tydperk wasMike Hoare enBob Denard.
Die private militêre firmas is 'n moderne vorm van 'n huursoldaat weermag.
Dieinternasionale reg soos neergelê in die Konvensies van Den Haag en die Konvensie van Genève beskerm nie huursoldate nie.[1]
Diktators gebruik soms huursoldate om 'nopstand te onderdruk, soos in Februarie 2011 in Libië (Benghazi en Beyida) gebeur het. Huursoldate is ook inBiafra, dieKongo en dieComore-eilande gebruik. Verder kan huursoldate reeds in 'n staat wees voordat daar 'n konflik begin. Huursoldate het die voordeel dat hulle neutraal in die konflik is en daarom minder geneig is om oor te loop vir persoonlike redes. Nog 'n rede is onvoldoende aard van sommige plaaslike militêre vermoëns. Dit is dus nie verbasend dat huursoldate hoofsaaklik inAfrika in die 20ste eeu gebruik is nie.
Huursoldate word ook gereeld in die 21ste eeu gebruik. Voorbeelde is in dieSiriese Burgeroorlog, Yemeni burgeroorlog en Oekraïniese konflik.
In 1998 het Suid-Afrika die Wet op Buitelandse Militêre Bystand goedgekeur wat burgers en inwoners verbied enige aktiwiteit ter ondersteuning van buitelandse oorloë, behalwe in humanitêre operasies, tensy 'n regeringskomitee die ontplooiing daarvan goedkeur. In 2005 is die wetgewing deur die regering hersien vanweë die feit dat Suid-Afrikaanse burgers as veiligheidswagte in Irak gewerk het tydens die Amerikaanse besetting van Irak en die gevolge van die borgtogsaak vir huursoldate teen Mark Thatcher vir die moontlike finansiering en logistieke hulp met betrekking tot 'n beweerde poging tot staatsgreep inEkwatoriaal-Guinee "gereël deur Simon Mann.[2]
Diegepoogde 2004 staatsgreep in die Ekwatoriaal-Guinee (ook bekend as die Wonga-staatsgreep)[3], het nie daarin geslaag om presidentTeodoro Obiang Nguema Mbasogo te vervang met die uitgewekene opposisie-politikus Severo Moto nie. Die huursoldate wie georganiseer is deur hoofsaaklik Britse finansiers is op 7 Maart 2004 inZimbabwe gearresteer voordat hulle die staatggreep kon uitvoer. Aanklaers het beweer dat Moto as die nuwe president aangestel sou word in ruil vir voorkeurregte aan maatskappye wat by die staatsgreep betrokke was.[4] Die voorval het internasionale media-aandag ontvang ná die berigte betrokkenheid van Sir Mark Thatcher in die befondsing van die staatsgreep waarvoor hy skuldig bevind en inSuid-Afrika beboet is.
↑ Artikel 4 Konvensie van 1949. Om beskerm te word deur die Haagse Konvensie van 1899 en 1907 en die daaropvolgende Genève Konvensie, moet strydenes burgers wees van die lande in oorlogsland en herkenbaar weesop ‘n afstand met 'n herkenbare unieke wees en uitgereik wees met kentekens soos 'n band om die arm, hiërargies georganiseer wees, die wette van die oorlog erken en die wapens openlik dra.
_Attribution_Unk_(RESTORED)_(4104717259).jpg)
