Gian Galeazzo Ciano (/ˈtʃɑːnoʊ/CHAH-noh,Italian: [ɡaleˈattso ˈtʃaːno];18 Maart1903 -11 Januarie1944) was 'nItaliaanse diplomaat en politikus wat van 1936 tot 1943 as minister van Buitelandse Sake gedien het in die regering van sy skoonpa,Benito Mussolini.
Hy was die seun van admiraal Costanzo Ciano, 'n stigterslid van die Nasionale Fascistiese Party; pa en seun het albei in 1922 aan die Mussolini-Mars naRome deelgeneem. Kiano het in dieItalo-Ethiopiese oorlog (1935–36) optrede gesien en is met sy terugkeer as minister van Buitelandse Sake aangestel. Ná 'n reeks nederlae in dieTweede Wêreldoorlog het Ciano begin om die oorgawe van Italië te aanvaar en is hy uit sy pos ontslaan. Hy dien toe as ambassadeur in dieVatikaan.
In Julie 1943 was Ciano onder die lede van die Groot Raad van Fascisme wat Mussolini se vervolging en daaropvolgende arrestasie afgedwing het. Ciano het voortgegaan om na Duitsland te vlug, maar is gearresteer en uitgelewer aan die nuwe regime van Mussolini, dieItaliaanse Sosiale Republiek. Onder Duitse druk het Mussolini beveel dat Ciano gelikwideer word, en op 11 Januarie 1944 is hy deur 'nvuurpeleton tereggestel.
Ciano het 'n dagboek geskryf en agtergelaat wat deur verskeie geskiedkundiges as eerstehandse bron gebruik is, waaronderWilliam Shirer in syThe Rise and Fall of the Third Reich en in die vieruurlange HBO-dokumentêre dramaMussolini en I.
Wikimedia Commons het meer media in die kategorieGaleazzo Ciano.Normdata |
|
|---|
