V.S.A. NRC beeld van 'n moderne stoomturbine generator (STG).
In elektrisiteitsopwekking is 'ngenerator[1] 'n toestel wat bewegingsgebaseerde krag (potensiële en kinetiese energie) of brandstofgebaseerde krag (chemiese energie) na elektriese krag omskakel vir gebruik in 'n eksterne stroombaan. Bronne van meganiese energie sluit in stoomturbines, gasturbines, waterturbines, binnebrandenjins, windturbines en selfs handslingers. Die eerste elektromagnetiese generator, die Faraday-skyf, is in 1831 deur die Britse wetenskaplikeMichael Faraday uitgevind. Generators verskaf byna al die krag vir elektriese netwerke.
Die omgekeerde omskakeling van elektriese energie na meganiese energie word deur 'nelektriese motor gedoen, en motors en generators stem baie ooreen. Baie motors kan elektrisiteit uit meganiese energie opwek.
Meganies bestaan 'n generator uit 'n roterende deel en 'n stilstaande deel wat saam 'nmagnetiese stroombaan vorm:
Rotor: Die roterende deel van 'n elektriese masjien.
Stator: Die stilstaande deel van 'n elektriese masjien, wat die rotor omring.
Een van hierdie dele genereer 'n magnetiese veld, die ander het 'n draadwikkeling waarin die veranderende veld 'nelektriese stroom induseer:
Veldwikkeling of veld (permanente)magnete: Die magnetiese veld-produserende komponent van 'n elektriese masjien. Die magnetiese veld van die dinamo of alternator kan voorsien word deur óf draadwikkelings wat veldspoele genoem word óf permanente magnete. Elektries opgewekte generators sluit 'n opwekkingstelsel in om die veldvloed te produseer. 'n Generator wat permanente magnete gebruik, word soms 'nmagneto of 'n permanente magneet-sinchrone generator genoem.
Anker: Die kragproduserende komponent van 'n elektriese masjien. In 'n generator, alternator of dinamo ontwikkel die ankerwikkelings die elektriese stroom, wat krag aan 'n eksterne stroombaan verskaf.
Die anker kan op óf die rotor óf die stator wees, afhangende van die ontwerp, met die veldspoel of magneet aan die ander deel.
