| Letterkunde |
|---|
| Vernaamste vorms |
| Kortverhaal ·Novelle |
| Genres |
| Tragedie ·Tragikomedie |
| Media |
| Boek |
| Tegnieke |
| Prosa ·Poësie |
| Geskiedenis en Lyste |
| Letterkunde / Poësie toekennings |
| Bespreking |
| Sosiologie ·Tydskrifte |
Blitsfiksie, ook bekend asminimalistiese-fiksie, is 'n fiktiewe werk van uiterste beknoptheid wat steeds karakter- en plotontwikkeling bied. Geïdentifiseerde variëteite, baie van hulle gedefinieer deurwoordtelling, sluit die volgende in: die seswoordverhaal;[1] die 280-karakter-verhaal (ook bekend as "twitterature");[2] die "dribble" (ook bekend as die "minisaga", 50 woorde);[1] die "drabble" (ook bekend as "mikrofiksie", 100 woorde);[1] "skielike fiksie" (750 woorde);[3] "blitsfiksie" (1,000 woorde); en "mikroverhaal".[4]
Sommige kommentators het voorgestel dat blitsfiksie 'n unieke literêre kwaliteit in sy vermoë het om 'n groter storie te laat sinspeel of te impliseer.[5]
Blitsfiksie se oorsprong gaan terug na dievoorgeskiedenis, opgeteken by die oorsprong van skryf, insluitendfabels engelykenisse, veralAesopus se fabels in die weste, enPanchatantra enJataka tales in Indië.Latere voorbeelde sluit in die verhale vanNasreddin, enZenkoans soosThe Gateless Gate.
In dieVerenigde State kan vroeë vorme van blitsfiksie in die 19de eeu gevind word, veral in die figure vanWalt Whitman,Ambrose Bierce, enKate Chopin.[6]
In die 1920's is blitsfiksie bekend as die "kort-kortverhaal" en is geassosieer met dieCosmopolitan tydskrif; en in die 1930's, versamel in bloemlesings soosThe American Short Short Story.[7]
Somerset Maugham was 'n noemenswaardige voorstander, met syCosmopolitans: Very Short Stories (1936) synde 'n vroeë versameling.
In Japan is blitsfiksie in die na-oorlogse tydperk veral deur Michio Tsuzuki gewild gemaak.
Dit was egter eers in 1992 dat die term "blitsfiksie" in gebruik gekom het as 'n kategorie/genre van fiksie.[8][9] Die term is geskep deur James Thomas,[10] wat saam met Denise Thomas en Tom Hazuka die 1992 landmerk-bloemlesing geredigeer het, getiteldFlash Fiction: 72 Very Short Stories,[11] en is deur Thomas in sy Inleiding tot daardie bundel bekendgestel.[12][13] Sedertdien het die term wye aanvaarding as 'n vorm gekry.
In 2020 het die Harry Ransom-sentrum by dieUniversiteit van Texas in Austin die eerste saamgestelde versameling blitsfiksie-artefakte in die Verenigde State gestig.[14]
{{cite journal}}:Cite journal requires|journal= (hulp)