Asterix (Frans:Astérix) is die hoofkarakter in 'n Fransestrokiesprent wat in die Antieke Mediterreense wêreld afspeel. Hy is 'n kort, koddigeGalliese soldaat met 'n groot geel snor. Saam met sy groot vriend Obelix sê hy telkens dieRomeine[1] die stryd aan.
Met die publikasie van die eerste uitgawe van die Franse tydskrifPilote op 29 Oktober 1959 sien Asterix en sy vriende die lig. Later sou Asterix in boekvorm uitgegee word. Hierdie verhale is deurRené Goscinny geskryf en deurAlbert Uderzo geïllustreer. Ná die dood van Goscinny in1977, het Uderzo met die reeks voortgegaan. Sedert 2013 word Asterix deur Jean-Yves Ferri geskryf en deur Didier Conrad geïllustreer. Die laaste vier boeke waaronderAsterix by die Pikte enAsterix en die Verlore Papirusrol, kom uit hulle hand. Dit is die eerste boeke, nie uit die hande van een van die skeppers van Asterix en sy wêreld nie, wat die lig gesien het.
Die 39 hoofboeke (een is 'n samestelling van kortverhale) is in meer as 'n honderd tale en dialekte vertaal. Die tale wissel vanAfrikaans totWallies en sluit selfsLatyn en antiekeGrieks in. Dié verhale is waarskynlik die gewildste Franse strokiesverhale ter wêreld, en baie bekend veral aan die Europeërs. Die sleutel tot die sukses van die boeke is dat daar humor in is vir alle ouderdomme: kinders hou van die visuele aksie, soos vuisgevegte, en volwassenes waardeer weer die intelligensie van die verwysings en woordspelings wat die teks kenmerk.
Évariste Vital Luminais (1821–1896) se skilderye van Gote was baie gewild in Frankryk en is 'n moontlike rolmodel vir dieAsterix-reeks.[2]
Asterix is 'n kleinmannetjie, vreesloos en slim, altyd reg vir 'n nuwe avontuur. Hy woon in 'n fiktiewe dorpie in noordwes-Armorika, ('n gebied van Gallië wat rofweg met die huidigeBretagne) ooreenstem. Dit is die jaar50 v.C.. Die dorpie is die enigste deel van Gallië wat nog nie deurJulius Caesar en syRomeinse legioene verower is nie. Die inwoners van die dorpie kry bomenslike krag wanneer hulle 'n towerdrankie drink. Dié drankie word gemaak deur die plaaslikedruïdeKasterolix (in vroeëre vertalingsAbracadabrix). Die dorpie word omring deur dieoseaan aan die een kant, en vier ongelukkige Romeinse garnisoene (Aquarium, Skinkirum, Hiersitwarum en Casarum) aan die anderkant. Hulle doen hulle uiterse bes om 'n ogie te hou oor die Galliërs te hou.
Buiten dat Asterix 'n geswore oujongkêrel is, is hy ook een van die slimstes (en mees geestesgesondes) in die dorpie. Om dié rede word hy dikwels gekies om gevaarlike, belangrike en eksotiese sendings aan te pak. Hy is, anders as die res van die dorpenaars, nie iemand wat moeilikheid soek vir die plesier daarvan nie, alhoewel hy nie omgee om te baklei as daar 'n goeie rede is nie. Hy gebruik baie selde iets anders as sy vuiste in 'n geveg. Hy verjaar op dieselfde dag as sy boesemvriend Obelix, 'n fris geboude kêrel wat weer nie omgee om die Romeine met sy vuiste 'n les te leer nie. Boonop het Obelix in die towerdoepa geval toe hy 'n klein seuntjie was. Nodeloos te sê het die drankie hom op 'n blywende manier geaffekteer. Hy is bo-menslik sterk. Asterix se helm, met vlerke wat sy gesigsuitdrukking na-aap, is 'n kenmerkende deel van sy voorkoms, terwyl Obelix se gestreepte verslankende vertikaal gestreepte broek en diemenhir wat hy oral ronddra hom kop bo skouers bo die res laat uitstaan.
Obelix en Asterix word dikwels vergesel deur die klein brakkie Witblix (Sonya van Schalkwyk-Barrois) (voorheen bekend as Woefix (E.P. du Plessis) of Brakmatix (Ludwig Visser). Witblix maak sy opwagting die eerste keer inAsterix en die Feesmaaltyd vanwaar hy en Obelix 'n hegte band vorm.
'n Ander belangrike karakter in die Asterix-boeke isAllamapstix (voorheen bekend as Grootkokkedorix) en sy vrouMargarien wat baie glad met die bek is. Allamaptix is die stamhoof van die dorpie waarin die ontembare Galliërs woon. Hy word gewoonlik deur twee magtige krygers op sy skild gedra. Hulle toewyding in die hantering van so 'n gewigtige saak, sorg vir dié soort pret wat Allamaptix die wêreld vanuit 'n ander hoek laat beskou.
Moet ook nie vanLiederlix (Kakofonix) met sy liederlike stem vergeet nie! Met sy stem, gee hy virDrukhominneblix, die dorpie se ystersmid, genoeg rede tot besorgdheid, behalwe wanneer laasgenoemde deurAnsjovix, die vishandelaar, ge-snoek-er word. Dan is daar ookPensionarix die oudste inwoner in die dorpie en in vele opsigte die mees progressiewe een.
Die humor van die Asterix-strokiesverhale is tipies Frans: dit sentreer op woordspeling,karikature ensatiriese tong-in-die-kiesstereotipering. Voorts is daar 'n sterk band met die kultuur van die20ste eeu. Asterix en Obelix loop oral waarheen hulle reis, mense en voorwerpe teë wat verleen is aan dié tydperk. Só word dieBritte uitgebeeld as beleefd enflegmaties, of binne tipiese kulturele verband, byvoorbeeld waar hulle warm water met 'n druppeltjie melk drink (dit was nog voordattee daardie land getref het).
Aan die ander kant weerspieël die reeks die lewe in die eerste eeu voor Christus redelik akkuraat: die woonstelle inRome word byvoorbeeld as veelvlakkig aangetoon. InAsterix die Gladiator (Protea, 2013) is dit juis hierdie stapelgeboue wat Obelix inspireer om na die Romeine as "stapelgek" te verwys. Die teks maak gereeld gebruik van egteLatynse paradigmas (in "Asterix in Brittanje, hik die dronk Romeine "hic, haec, hoc"), frases (alea jacta est "Die dobbelsteen is gegooi"), en van sinspelings naOor die Galliese oorlog, 'n boek deur Julius Caesar oor die verowering van Gallië, insluitende grappe oor Caesar se gebruik om na homself in die derde persoon te verwys. Dié werklike boek is vir jare gebruik as 'n bekendstellingswerk aan Latyn.
'n Sleutelkenmerk van dieAsterix-boeke is die konstante woordspeling met name. Die name van die twee protagoniste kom vanasterisk enobelisk, waar Asterix die ster van die boeke is (Latyn:aster — afgelei van die Griekse woord αστήρ (aster) [ster] en dieKeltiese taal:rix [koning], 'n kognaat van die Latynserex,Sanskritieseraj,DuitseReich,Engelserich, ens.), en Obelix (Latyn:obeliscus 'n [gedenknaald]) 'n menhirafleweringsman. Daar is 'n dubble woordspeling ter sprake: 'nasterisk is die tipografiese simbool waarmee die eerste voetnota op 'n bladsy aangewys word (*), en 'nobelisk kan verwys na die tipografiese dolk (†) wat gebruik word om die tweede voetnota op 'n bladsy aan te toon.
