Asheville is die administratiewe setel van dieAmerikaanse deelstaatNoord-Carolina se administratiewe distrik Buncombe County, geleë in dieBlue Ridge Mountains. Met 'n beraamde bevolking van 92 870 in 2019 is Asheville die grootste stedelike nedersetting in die weste van Noord-Carolina sowel as die belangrikste en naamgewende nedersetting vir 'n metropolitaanse gebied met meer as 420 000 inwoners wat oor vier distrikte (counties) strek. Na die bewoners van Asheville word inEngels asAshvilliansverwys.
Gedurende die 1920's het Asheville 'n ongekende ekonomiese opbloei beleef.Asheville City Hall is in dieArt Deco-styl ontwerp en in 1928 voltooi
Asheville het gedurende die 1920's 'n ongekende ekonomiese opbloei beleef toe welvarendes die bergwêreld van die Suidelike Appalachereeks as 'n vakansiebestemming ontdek het. Naas nuwe hotelle is hele nuwe woonbuurte ontwikkel soos Kenilworth, Beverly Hills, Malvern Hills en Norwood Park. Asheville se gewildheid en oordrewe beloftes, wat aan beleggers gemaak is, het eiendomspekulasie aangevuur, 'n ontwikkeling wat deur die munisipale en die distriksregering met grootskaalse infrastruktuurprojekte bevorder is. Stedelike en distrikseffekte ter waarde van miljoene dollar is uitgereik om projekte in hierdie verband te finansieer.
Nog voor die ineenstorting van die New Yorkse effektebeurs in Oktober 1929 het die eiendomsmark versadig geraak. Hoe meer beleggers deur diep waters gegaan het in die swak ekonomiese klimaat, hoe meer het hulle daarop aangedring dat Asheville se destydse burgemeester, Gallatin Roberts, en ander stadsvaders tot hul redding moes kom. 'n Tyd lank is kreatiewe oplossings vir finansiering gevind, maar op 20 November 1930 het die eiendomsborrel uiteindelik ook in Asheville gebars toe dieCentral Bank and Trust bankrot gespeel het. Heelwat bouprojekte is stopgesit, en Roberts het as burgemeester bedank. Op 23 Februarie 1931 het Roberts homself in 'n toiletruimte van dieLegal Building geskiet nadat hy deur 'n jurie van Buncombe County skuldig bevind is op meerdere aanklagte, waaronder wanbesteding van openbare fondse.[1]
'n Ander belangrike ekonomiese fokus was die verskaffing van hospitaal- en sanatoriumdienste virtuberkulosepasiënte in die omgewing se vars en skoon berglug. Asheville het tot een van die belangrikste sentrums vir tuberkulosebehandeling in die Verenigde State ontwikkel, maar net soos in die geval van privaat eiendomme het ook die mark vir TB-sanatoriums gedreig om óór te verhit.
Die ekonomiese suksesverhaal van Asheville in die 1920's het skerp gekontrasteer met die lewensomstandighede van die plattelandse bevolking van westelike Noord-Carolina. Die meeste boeregesinne het reeds voor die Groot Depressie van 1929 só swaar gekry dat die ekonomiese ineenstorting hul lot nog nouliks kon vererger. Die meeste van hulle kon net in die voedselbehoeftes van hul eie gesinne voorsien; die landbousektor was dus grotendeels beperk totbestaansboerdery.
Een van die senatore wat Noord-Carolina tussen 1932 en 1945 verteenwoordig het, die demokraat Robert Rice Reynolds (1884–1963), deur sy ondersteuners kortwegOur Bob genoem, was 'n boorling van Asheville wat bekendheid verwerf het met sy steun vir die destydse beleid van isolasionisme - 'n standpunt wat hy eers ná die Japannese aanval opPearl Harbor laat vaar het. Voor die aanval het hy so ver gegaan om alle finansiële en militêre steun, wat deur die Amerikaanse regering aan dieVerenigde Koninkryk enFrankryk as hoofopponente vanNasionaalsosialistiese Duitsland verleen is, afhanklik te maak van die afbetaling van alle bestaande skuldlaste uit die tyd van dieEerste Wêreldoorlog. Ook het hy nouer politieke bande met die Duitse Ryk nagestreef.[2] Sy steun vir baie politieke besluite, wat deur presidentFranklin D. Roosevelt geneem is, is deur sommige waarnemers as opportunisme bestempel. Gedurende die oorlog het Reynolds die amp van voorsitter van dieMilitary Affairs Committee beklee.
DieAmerikaanse Suide was destyds nog 'n wêreld wat onverbiddelik in swart en wit geteken is. Rasseskeiding, wat algemeen toegepas is, het voorsiening gemaak vir aparte openbare geriewe vir blankes en nie-blankes; watter skole, eetplekke, hospitale, rolprentteaters en loopbane toeganklik was vir 'n individu, is deur velkleur bepaal. Nie-blankes moes gewoonlik met laer standaarde tevrede wees. Eugeniek of "rasverbetering" was 'n wetenskaplike stroming wat destyds nog baie aanhangers gehad het. Die Ku-Klux-Klan-leierskap van Asheville het ampte in Buncombe County se administrasie beklee en in die 1920's dikwels aan Klan-optogte in die middestad deelgeneem.[3]
Amerika se toetreding tot die oorlogstonele van dieTweede Wêreldoorlog sou 'n einde maak aan politieke isolasionisme op federale vlak en - danksy 'n florerende wapenbedryf en 'n algemene ekonomiese oplewing ná die Depressiejare van die 1930's - ook aan armoede in Noord-Carolina; gelyke regte vir alle burgers is nogtans eers later verwesenlik.
↑Reid Chapman and Deborah Miles:Images of America - Asheville and Western North Carolina in World War II. Charleston SC • Chicago IL • Portsmouth NH • San Francisco CA: Arcadia Publishing 2006, bl. 15
.jpg)
