Die naam is ’n Iransedialekvorm van "Ariërs", ’n algemene naam onder Indo-Irannese vir hulself.[2] Hulle is moontlik verwant aan dieMassagete en word ook deur moderne historici verbind met dieSentraal-Asiatiese Yancai en Aorsi van onderskeidelikChinese enRomeinse bronne.[6] Hulle het weswaarts migreer en aansien verwerf onder dieSamatiërs op diePontiese Steppe, en is in die 1ste eeu n.C. in Romeinse bronne genoem.[1] In dié tyd het hulle hulle in die streek noord van dieSwartsee gevestig en dikwels strooptogte uitgevoer op diePartiese Ryk enKaukasiese provinsies van dieRomeinse Ryk.[1] In 215-250 n.C. is hul mag op die Pontiese Steppe deur dieGote verbreek.[4]
Ná dieHunne se oorwinning oor die Gote op die steppe omstreeks 375 n.C. het baie Alane saam met verskeieGermaanse volke weswaarts migreer. Hulle het dieRyn in 406 n.C. oorgesteek saam met dieVandale enSuebi, en hulle inOrléans enValence gevestig. Omstreeks 409 n.C. het hulle diePireneë saam met die Vandale en Suebi oorgesteek na dieIberiese Skiereiland.[7] Die Iberiese Alane is in 418 deur dieWes-Gote verslaan.[8] Hulle het toe Gunderik, die koning van die Vandale, as koning van die "Vandale en Alane" aanvaar. In 428 het die Vandale en Alane dieStraat van Gibraltar oorgesteek naNoord-Afrika, waar hulle ’n magtige koninkryk gevestig het wat bestaan het tot die oorname daarvan deur dieBisantynse keiserJustinianus I in die 6de eeu.[8]
Die Alane wat onder die Hunne se heerskappy gebly het, het in dieMiddeleeue ’nmagtige koninkryk in die Noord-Kaukasus gestig wat geëindig het met dieMongoolse verowering in die 13de eeu. Daar word geglo hierdie Alane is die voorouers van die moderneOssetiërs.[1]
Die eerste melding van name wat historici met die Alane verbind, het feitlik terselfdertyd in tekste van die Mediterreense gebied, Midde-Ooste en China voorgekom.[9] In die 1ste eeu n.C. het die Alane weswaarts migreer vanSentraal-Asië af en ’n belangrike posisie ingeneem onder die Sarmatiërs wat tussen dieDonrivier en dieKaspiese See gewoon het.[4][5] Volgens ’n inskripsie het Vologeses I, die Partiese koning omstreeks 51-78 n.C., in die 11de jaar van sy bewind geveg teen Kuluk, koning van die Alani.[10] DieJoodse historikus van dié tyd Josephus bevestig dié inskripsie. Volgens hom het die Alane, wat hy ’nSkitiese stam noem en naby dieSee van Azof gewoon het, in die "Joodse Oorloë" dieYsterpoorte in 72 n.C. oorgesteek om te plunder en die leërs van Pacorus II, koning vanMedië, en Tiridates I vanArmenië, twee broers van Vologeses I, verslaan.
Die Alane het Partië deurHirkanië binnegeval, en dit wys dat die Alane se basis in dié tyd steeds noordoos van die Kaspiese See was.[4] Teen die vroeë 2de eeu was die Alane in beheer van dieLaer Wolga en dieKoebanrivier.[4] Dié gebied is vroeër bewoon deur volke wat die Alane opgeneem, uiteengejaag en/of vernietig het.[4]
In 135 n.C. het die Alane via die Kaukasus ’n groot inval inKlein-Asië geloods en Medië en Armenië verwoes.[4] Hulle is eindelik teruggedryf deur Arrian, die Romeinse goewerneur vanKappadosië – hy het ’n gedetailleerde verslag, "Oorlog teen die Alane", geskryf wat ’n belangrike bron is vir die bestudering van Romeinse militêre taktiek.
In 215-250 het dieGermaanse Gote suidooswaarts uitgebrei en die Alane se oorheersing op die Pontiese Steppe verbreek.[4] Dit lyk egter of die Alane ’n groot invloed op die Gotiese kultuur gehad het, want die Gote het goeie ruiters geword en die Alane se dierekunsvorm aangeneem.[4]
Nadat die Gote in die Steppe aangekom het, het baie Alane blykbaar ooswaarts na die Don teruggeval, waar hulle oënskynlik bande met die Hunne gesmee het.[4] Ammianus skryf die Alane was ’n bietjie soos die Hunne, maar minder wreed.[4] Jordanes het gemeen die Alane is net so sterk soos die Hunne in gevegte, maar anders wat hul beskawing, optrede en voorkoms betref.[4]
Volgens die 4de-eeuse Romeinse historikus Ammianus Marcellinus is die Alane "voorheenMassagete genoem",[11] terwyl Dio Cassius geskryf het "hulle is Massagete".[4] Dit is moontlik dat die Alane ’n samesmelting van verskeieIranse volke was, insluitende Sarmatiërs, Massagete en Skitiërs.[4] Geleerdes verbind die Alane ook met die nomadiese Yancai wat in Chinese bronne genoem word.[6] Die Yancai word weer verbind met die Aorsi, ’n magtige Sarmatiese stam wat tussen die Don en dieAralmeer gewoon het; hulle word in Romeinse bronne genoem, veral deurStrabo.[6]
Volgens Ammianus is die vreedsame betrekkinge tussen die Alane en Hunne omstreeks 370 verbreek toe die Hunne die Don-Alane aanval. Baie Alane is doodgemaak en die Hunne het toe ’n bondgenootskap met die oorlewendes gesluit.[4][12] Hierdie Alane het die Gote in 375 saam met die Hunne suksesvol aangeval.[4] Hulle het daarna saam met die Hunne weswaarts uitgebrei.[4]
Ná die Hunne se inval van 370 het ander Alane saam met sommige Sarmatiërs weswaarts migreer.[4] Terwyl die Romeinse Ryk agteruitgegaan het, het die Alane in verskeie groepe vertak; sommige het vir die Romeine geveg en ander het by die Hunne, Wes- of Oos-Gote aangesluit.[4] ’n Deel van die Wes-Alane het by die Vandale en Suebi aangesluit in hul inval van die RomeinseGallië.
Die Koninkryk van die Alane in Hispanië (409-426 n.C.).Die Koninkryk van die Vandale en Alane in Noord-Afrika (526 n.C.).
Ná die suksesse van die Vandale en die Suebi in 409 op die Iberiese Skiereiland (Hispanië, wat bestaan het uit die modernePortugal enSpanje),[13] het Alane hulle ook daar gevestig – die Koninkryk van die Alane was die eerste barbaarse koninkryk wat gestig is.
In 418 (of 426 volgens sommige skrywers)[14] is die Alane se koning, Attaces, in ’n geveg met die Wes-Gote gedood. Dié tak van die Alane het toe die Vandaalse koning, Gunderic, gevra om ook hul koning te word. Hoewel geglo word sommige van dié Alane het in Iberië agtergebly, is die meeste in 429 saam met die Vandale na Noord-Afrika. Later het die heersers van die Vandaalse Koninkryk in Noord-Afrika hulselfRex Wandalorum et Alanorum ("Koning van die Vandale en Alane") genoem.
Die Alane wat in hul oorspronklike gebied noord van die Kaukasus (en ook vir ’n ruk oos van die Kaspiese See) gebly het, het in botsing gekom met dieProto-Bulgare,Kök-Turke en dieChasare, wat die meeste van hulle uit die vlaktes na die berge verdryf het.[15]
Van die ander Alane het onder heerskappy van die Hunne gebly. Dié in die oostelike groep is deur dieMongole na die Kaukasus verdryf, waar hulle die Ossetïers geword het. Tussen die 9de en 12de eeu het hulle ’n netwerk stamgenootskappe gevorm wat eindelik in die Christelike koninkrykAlanië ontwikkel het. Die meeste Alane het hulle in 1239-1277 aan dieMongoolse Ryk onderwerp. Hulle het deelgeneem aan die Mongoolse invalle inEuropa en dieSong-dinastie, asook aan die Slag van Koelkowo onderMamai van dieGoue Horde.[16]
Afstammelinge van die Alane wat in die outonome republieke vanRusland enGeorgië woon, praatOsseties, lid van die Noordoos-Irannese taalgroep wat die enigste oorblyfsel is van die Skities-Sarmatiese dialekketting. Daar is twee dialekte in moderne Osseties:Digor, wat in die weste vanNoord-Ossetië gepraat word, enIron, in die res van Ossetië.
↑2,02,12,2"ALANS".Encyclopædia Iranica (in Engels). Bibliotheca Persica Press. 2015.Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 April 2020. Besoek op16 Mei 2015.
