Kopalnię „Beatensglück” (Szczęście Beaty) zgłosił w 1856 roku Franz Strahler – właściciel dóbr rycerskich w Niewiadomiu Dolnym. Od następnego roku podjęto wydobyciew pokładzie „Beata” o miąższości 4 m. Nadanie górnicze kopalni zostało zatwierdzonew 1859 roku. W 1860 roku szyby pogłębiono, udostępniając niżej położony pokład„Gellhorn” o miąższości 4,5 m. Pokłady te należały do grupy warstw siodłowych,charakteryzujących się znaczną miąższością. Okoliczne kopalnie eksploatowały wówczaspokłady warstw brzeżnych, niezbyt grubych. Początkowo węgiel wywożono furmankami.W 1862 r. kopalnia założyła bocznicę kolejową w Niewiadomiu. Do transportu węglazbudowano konną kolejkę szynową Rosseisenbahn, prowadzącą od szybów do placuskładowego. W 1869 roku zmarł wyłączny właściciel kopalni Franciszek Strahler i przeszłaona na własność jego spadkobierców. Byli nimi: żona Beata Strahler z domu Magerlez synem Józefem z Radoszów Dolnych oraz Józef Kladziwa z Węgier. Konna kolejka dobocznicy kolejowej została w 1874 roku zastąpiona linociągiem z liną bez końca o napędzieparowym. W latach 80. XIX wieku kopalnia „Beatensglück” była największą kopalniąw rejonie Rybnika, przewyższała zatrudnieniem i wydobyciem kopalnie: „Anna”,„Charlotte”, „Emma”, Hoym” i „Leo”. Kopalń: „Rymer”, „Chwałowice” i „Jankowice”wtedy jeszcze nie było. Pod koniec lat 80. przystąpiono do prac nad udostępnieniem niżejleżącej partii pokładów i rozpoczęto głębienie nowego szybu nazwanego „Helene”. Był to jużnowoczesny szyb o obudowie murowej i został oddany do ruchu w 1892 roku. (Rys. 7.)

W 1900 roku szyb został zmodernizowany, otrzymał nowe nadszybie ze stalową wieżąwyciągową. Wybudowano nową kotłownię z centralą elektryczną, powiększono łaźnięi kuźnię, postawiono stację kompresorów, wozownię i wagę drobnicową. W 1903 rokuprzystąpiono do eksploatacji węgla z filaru bezpieczeństwa szosy Rybnik – Racibórz, przyzastosowaniu podsadzki płynnej piaskowej. Piasek czerpano z piaskowni w pobliżu szybu„Johannes”. Następną piaskownię założono w odległości 650 m na wschód, dokąd prowadziłakolejka szynowa Sandbahn. W 1904 roku kopalnia zmieniła strukturę własnościową – z dotychczasowej własności „rodzinnej” spadkobierców Franciszka Strahlera zostałaprzekształcona w gwarectwo. Było to gwarectwo nowego prawa, w którym majątek kopalnizostał podzielony na 1000 kuksów. Poza dotychczasowymi właścicielami w gwarectwiepojawili się nowi gwarkowie, wśród nich znaczniejsi to: Katowicka Spółka Akcyjna dlaGórnictwa i HutnictwaKattotwitzer A.G. für Bergbau und Eisenhüttenbetrieb, posiadająca1/20 wartość kopalni oraz hurtownik węglowy Fryderyk Friedlaender, do którego należałarównież 1/20 część. Hurtownik węglowy Friedlaender stopniowo zwiększał swoje udziaływ gwarectwie kopalni tak, że w 1913 roku stał się jej właścicielem i włączył do Rybnickiego Gwarectwa Węglowego.

Nieoczekiwanie z dniem 1.02.1919 roku kopalnia została unieruchomiona. Bezpośredniąprzyczyną był trwający od dłuższego czasu strajk górników na tle płacowym. W tym czasiestrajkowały również inne kopalnie i zakłady przemysłowe w powiecie rybnickim, a jedynie takopalnia została zamknięta. Głównym jednak powodem był silny dopływ wysokozakwaszonej wody, która niszczyła urządzenia stalowe, oraz trudności eksploatacyjnespowodowane zaburzeniami geologicznymi północnej części kopalni, a południowa częśćkopalni została już prawie wyeksploatowana. Strajk tylko skrócił o parę lat agonię kopalni,gdyż przygotowane partie pokładów mogły być jeszcze przez jakiś czas eksploatowane i potym okresie kopalnię i tak by zamknięto.

Do kopalni „Beatensglück” w 1869 roku została przyłączona kopalnia „FranzJoseph”. Jej nadanie uzyskał w 1857 roku Franciszek Strahler. W tym samym rokuprzystąpiono do głębienie szybu, które wkrótce wstrzymano ze względu na silny dopływwody. Dalsze prace podjęto w 1865 roku, po zainstalowaniu na szybie parowego urządzeniaodwadniającego, a w 1867 roku rozpoczęto wydobycie. Po śmierci Franciszka Strahleraw 1869 roku kopalnia przeszła na własność jego spadkobierców, którzy kopalnięunieruchomili. Obszar kopalni został włączony do obszaru kopalni „Beatensglück”.