 Valentino Rovisi, Autoportret młodzieńca, 1730, ol. na pł., 32 x 24,5 cm, kolekcja prywatna | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Narodowość | |||
| Dziedzina sztuki | |||
| Epoka | |||
| |||
Valentino Rovisi (ur. grudzień1715 wMoenie, zm. 12 marca1783 wWenecji) –włoski malarz,freskant okresurokoka, propagator weneckiego malarstwa dekoracyjnego.
Już jako chłopiec w swoim rodzinnym miasteczku zetknął się z malarzami amatorami (m.in. Martinem Gabriellim) i pokochał malarstwo[1]. Wkrótce środowisko Moeny okazało się zbyt małe, aby młody artysta mógł rozwijać swój talent. W 1728 r. jako dwunastoletni chłopiec wyjechał doWenecji, która w tym czasie była centrum rozwoju kultury i sztuki. Przez pięć lat uczył się zawodu w warsztacieGiovanniego Battisty Tiepola.
W latach 30., podczas pobytu wVal di Fiemme, stworzył swoje pierwsze dzieła sztuki o charakterze religijnym. W 1743 r. Rovisi powrócił do warsztatu Tiepola w Wenecji, ale już nie jako praktykant, lecz jako pracownik, a nawet współpracownik mistrza. W 1748 r. poślubił Giovannę Ghisler. Miał trójkę dzieci, z których Vincenza współpracowała ze swym ojcem do końca jego życia[2]. Rovisi często podróżował do swojego rodzinnego miasta, Moeny. Po drodze wielokrotnie odwiedzał miejscowości:la Valle del Biois,Falcade,Passo San Pellegrino. Zatrzymywał się także wAgordo,Vallada,Cencenighe iAlleghe[3]. To właśnie w tym regionie powstały najlepsze jego dzieła.
Valentino zmarł w 1783 roku, jako artysta niedoceniony, biedny, ale pozostawiając liczne świadectwa swojej działalności artystycznej.
Zasługą Rovisiego jest przeniesienie szkoły malarstwa weneckiego na jego rodzinne tereny. Znaczna część jego prac znajduje się w Moenie i pobliskich miejscowościach: wVal di Fassa,Val di Fiemme,Trydencie iGórnej Adydze. Freski są świadectwem jego działalności wAlleghe,Cembra,Cavedine,Roncegno,Moenie iPietralbie.
