Tymczasowa Rada Stanu w Królestwie Polskim (niem.Provisorischer Staatsrat im Königreich Polen) – polski obywatelski organ emancypacyjny, ustanowiony w styczniu 1917 r. przezniemieckie iaustro-węgierskie władze okupacyjne wKrólestwie Polskim[1]. Tymczasowa Rada Stanu została utworzona na podstawie rozporządzeń generalnych gubernatorów warszawskiego i lubelskiego z6 grudnia1916[2]. Utworzenie tego organu stanowiło rozpoczęcie realizacji obietnic zawartych wakcie 5 listopada.
Inauguracja Tymczasowej Rady Stanu odbyła się 14 stycznia 1917 na Zamku Królewskim w Warszawie, gdzie generalni gubernatorowie warszawski i lubelski wręczyli członkom dekrety nominacyjne[3]. Rada funkcjonowała jedynie kilka miesięcy. Zakończyła swoją działalność 30 sierpnia 1917 roku wskutek samorozwiązania podczaskryzysu przysięgowego[4].
Rada składała się z 25 członków, w tym 15 – reprezentujących niemiecki obszar okupacyjny oraz 10 – reprezentujących austro-węgierski obszar okupacyjny. Skład Tymczasowej Rady Stanu nie był reprezentatywny, ponieważ jej członkami byli jedynie przedstawicieleaktywistów. W lipcu 1917 r., w wyniku dymisji niektórych członków oraz wykluczenia w dniu 4 sierpnia 1917Władysława Studnickiego, w skład Rady wchodziło 16 osób.
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz,rozbuduj ją.
Tymczasowa Rada Stanu została pomyślana jako organ doradczy, przygotowawczy i współdziałający na rzecz przyszłych instytucji państwowych[5]. Kompetencje Rady zostały określone w § 7 rozporządzenia o tymczasowej Radzie Stanu w Królestwie Polskiem[2].
Tymczasowa Rada Stanu działała według regulaminu, uchwalonego 30 stycznia 1917[6]. Określonymi w regulaminie organami Rady były zebranie ogólne członków Rady (plenum), wydział wykonawczy, Marszałek Koronny, departamenty, komisje przygotowawcze oraz komisarze miejscowi (nie powołani wskutek sprzeciwu władz okupacyjnych). Obsługę Rady zapewniała jej kancelaria.
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz,rozbuduj ją.
Zgodnie z postanowieniami § 4 rozporządzenia o tymczasowej Radzie Stanu w Królestwie Polskiem przewodniczącemu Rady przysługiwał tytuł Marszałka Koronnego.
Referat Spraw Politycznych – Wojciech Rostworowski,
Referat Spraw Wewnętrznych – Michał Łempicki
Referat Gospodarstwa Społecznego – Stanisław Janicki,
Referat Pracy – Włodzimierz Kunowski,
Referat Sprawiedliwości – Stanisław Bukowiecki,
Referat Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego – Józef Mikułowski-Pomorski.
Zgodnie z uchwalonym 30 stycznia 1917 regulaminem Rady Stanu referaty stały się departamentami – Skarbu (II), Spraw Politycznych (III), Spraw Wewnętrznych (IV), Gospodarstwa Społecznego (V), Pracy (VI), Sprawiedliwości (VII) oraz Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (VIII). W wyniku żądań władz okupacyjnych odstąpiono od utworzenia Departamentu Wojskowego, który zastępowałaKomisja Wojskowa, zaś Józef Piłsudski wchodził w skład wydziału wykonawczego jako "referent wojskowy".
Zgodnie z § 7 rozporządzenia o tymczasowej Radzie Stanu w Królestwie Polskiem[2] TRS miała przygotować projekty rozporządzeń ustanawiających wspólne przedstawicielstwo części Królestwa Polskiego, administrowanych przez monarchię austro-węgierską oraz Rzeszę niemiecką. W § 9 swojego regulaminu Tymczasowa Rada Stanu przewidziała uchwalenie ustawy konstytucyjnej oraz ustawy o sejmie[8]. W celu przygotowania projektów tych ustaw 17 stycznia 1917 TRS powołała Komisję Konstytucyjno-Sejmową. W dniu 28 lipca 1917 komisja ta przyjęłaprojekt konstytucji Królestwa Polskiego. Natomiast 6 marca 1918 komisja ta, działając wciąż na podstawie upoważnienia Tymczasowej Rady Stanu, przyjęła projekt ordynacji wyborczej do Sejmu[9].
Zadaniem komisji było opracowanie regulaminu określającego kompetencje terenowych organów Rady. Przewodniczącym komisji był Stefan Dziewulski, a członkami radcy Michał Łempicki, Józef Kozłowski, Andrzej Maj i Adam Łuniewski.
Komisja regulaminowa opracowała regulamin TRS, zatwierdzony na posiedzeniu Rady 30 stycznia 1917 W skład komisji wchodzili radcy Józef Mikułowski-Pomorski, Stanisław Bukowiecki, Ludomir Grendyszyński, Włodzimierz Kunowski, Adam Łuniewski i Artur Śliwiński.
Na podstawie § 7 ust. 3 rozporządzenia o tymczasowej Radzie Stanu[2] miała być powołana komisja odbudowy kraju.
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz,rozbuduj ją.
Komisja Przejściowa powołana do załatwienia ogólnych spraw administracyjnych po dymisji członków Tymczasowej Rady Stanu, w składzie:Józef Mikułowski-Pomorski – przewodniczący,Stanisław Bukowiecki iKazimierz Natanson, na podstawie upoważnień tymczasowej Rady Stanu z 25 i 30 sierpnia 1917 r. Uchwalone przez Tymczasową Radę Stanu przepisy dotyczące sądownictwa[10] i szkolnictwa[11], w zastępstwie Marszałka Koronnego, sygnował przy ich ogłoszeniu Józef Mikułowski-Pomorski. W celu przejęcia zarządu szkolnictwa Komisja Przejściowa uchwaliła 7 września 1917 Przepisy przejściowe do Przepisów tymczasowych o szkołach elementarnych w Królestwie Polskiem.
Na podstawie § 3 rozporządzenia o tymczasowej Radzie Stanu w Królestwie Polskiem[2] generalni gubernatorzy warszawski i lubelski wyznaczyli reprezentujących ich komisarzy i zastępców komisarzy. Komisarze byli uprawnieni do uzyskiwania informacji od Rady oraz przedstawiania stanowiska władz okupacyjnych. Komisarze mogli także zażądać zwołania posiedzenia Rady. Funkcje komisarzy pełniliHugo Lerchenfeld-Koefering – niemiecki komisarz rządowy orazJan Konopka – austro-węgierski komisarz rządowy.
28 i 30 października 1916 – wizyta w Berlinie i Wiedniu "autodelegacji" przedstawicieli polskiego społeczeństwa, wezwanych do przedłożenia okupantom życzeń Polaków
5 listopada 1916 – proklamacja cesarza niemieckiego oraz cesarza Austrii i króla Węgier zapowiadająca utworzenie Królestwa Polskiego[12]
8 listopada 1916 – wydanie przez władze okupacyjne odezwy werbunkowej do Polaków[13]
17 stycznia 1917 – orędzie Tymczasowej Rady Stanu do narodu
16–18 marca 1917 – Zjazd Krajowy, zwołany przez Departament Spraw Wewnętrznych Tymczasowej Rady Stanu
10 kwietnia 1917 – przekazanie niemieckim władzom okupacyjnym przez Austro-Węgry zwierzchnictwa nadPolskim Korpusem Posiłkowym; formalne utworzeniePolskiej Siły Zbrojnej i objęcie urzędu Naczelnego Wodza Wojsk Polskich przez generalnego gubernatora warszawskiego.
8 lipca 1917 – przyjęcie projektu konstytucji państwa polskiego przez Komisję Sejmowo-Konstytucyjną Tymczasowej Rady Stanu
Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz,rozbuduj ją.
Zgodnie z postanowieniami § 6 rozporządzenia o tymczasowej Radzie Stanu posiedzenia TRS odbywały się "z wykluczeniem jawności"[2]. Numerowane były posiedzenia plenarne. Jako poufne określane były posiedzenia odbywane bez obecności komisarzy rządowych.
14 stycznia – uroczysta inauguracja
17 stycznia – wybór członków wydziału wykonawczego oraz członków Komisji Wojskowej
20 stycznia – sprawozdania wydziału wykonawczego i Komisji Wojskowej
30 stycznia – dyskusja nad projektem regulaminu TRS
1 lutego – sprawozdania wydziału wykonawczego, Komisji Wojskowej i Przygotowawczej Komisji Sejmowej, sprawy wewnętrzne i organizacyjne
7 lutego
10 lutego – referat Komisji Wojskowej, zatwierdzenie projektu organizacji Departamentu Wojny, do przedłożenia władzom okupacyjnym
24 lutego – sprawozdania wydziału wykonawczego i Komisji Wojskowej, statut Pomocniczych Komitetów Wojskowych
5–6 marca – sprawozdania wydziału wykonawczego i Komisji Wojskowej, statut Komitetów Popierania Wojskowości Polskiej
19 marca – posiedzenie nadzwyczajne – deklaracja TRS
21 marca – sprawozdanie Komisji Wojskowej, statut Pomocniczych Komitetów Wojskowych
31 marca – sprawozdanie Komisji Wojskowej
6 kwietnia – dyskusja nad deklaracją TRS z 19 marca, wnioski, komunikat ws. organizacji Wojska Polskiego, deklaracja dotycząca proklamacji rosyjskiego Rządu Tymczasowego w sprawie niepodległości Polski
13 kwietnia – wprowadzenie marki polskiej, sprawy wojskowe
21 kwietnia – budżet, sprawy wojskowe
1 maja – relacje z władzami okupacyjnymi
5 maja – utworzenie Tymczasowego Rządu Polskiego, wnioski Komisji Wojskowej
?
8 czerwca – rezygnacja Włodzimierza Kunowskiego i Stanisława Dzierzbickiego, sprawa samowolnego wystąpienia Michała Łempickiego, sprawy Legionów
8 czerwca – posiedzenie nadzwyczajne – poinformowanie TRS o odpowiedzi rządów państw okupujących na deklarację TRS z 1 maja
(posiedzenie odnotowane jako 20) 2 lipca – budżet, dymisja J. Piłsudskiego oraz innych członków Komisji Wojskowej, sądy wojskowe
?. 18 lipca – uchwalenie Przepisów tymczasowych o urządzeniu sądownictwa w Królestwie Polskim
?. 10 sierpnia – uchwalenie Przepisów tymczasowych o szkołach elementarnych w Królestwie Polskiem oraz regulaminu Urzędu Obrachunkowego przy Departemencie Skarbu[21]
32. 25 sierpnia – dymisja tymczasowej Rady Stanu, upoważnienia dla komisji przejściowej
33. 30 sierpnia – upoważnienia dla komisji przejściowej, kwestia sprawozdania z prac TRS
Lista członków tymczasowej Rady Stanu została ogłoszona 11 stycznia 1917 TRS wystąpiła pod adresem władz okupacyjnych z żądaniami znacznie przekraczającymi jej uprawnienia. Domagała się m.in. przejęcia szkolnictwa i sądów oraz ustanowienia za jej zgodą regenta. Władze okupacyjne zgodziły się na powołanie armii polskiej, pod warunkiem jej całkowitego podporządkowania państwom centralnym. Na znak sprzeciwu z Rady ustąpił Piłsudski. Po jego aresztowaniu w lipcu1917 i po tzw.kryzysie przysięgowym wLegionach Polskich,25 sierpnia1917 większość członków TRS podała się do dymisji, wyłaniającKomisję Przejściową "do załatwienia ogólnych spraw administracyjnych". Na ostatnim posiedzeniu TRS w dniu30 sierpnia 1917 postanowiono, że Komisja Przejściowa sporządzi sprawozdanie z działalności Rady. Dorobkiem TRS był zorganizowanie administracji rządowej w formie Wydziału Wykonawczego.
Komunikaty TRS były cenzurowane przez władze okupacyjne. Z powodu cenzury sprawozdanie z prac TRS nie zostało opublikowane[22][23].
↑Bogdan Hutten-Czapski: Sześćdziesiąt lat życia towarzyskiego i politycznego t. 2. Warszawa: Księgarnia F. Hoesicka, 1936, s. 324-610.[1]
↑Winnicki Z. J.,Rada Regencyjna Królestwa Polskiego i jej organy (1917 – 1918), Wrocław 2017, s. 29.
↑Piotr Krzysztof Marszałek: Najwyższe władze wojskowe w systemie ustrojowym II Rzeczypospolitej. Wrocław: Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa, 2011, s. 73.ISBN 978-83-61370-72-7.
↑Ryszard Szawłowski: Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej. Warszawa: Wydawnictwo von borowiecky, 2004, s. 41-49.ISBN 83-87689-69-6.
↑Po jego dymisji, na stanowisku Dyrektora Departamentu Skarbu od 2 lipca 1917 r. zastąpił goKazimierz Natanson –Zastępca p. Dzierzbickiego. „Z dokumentów chwili”. XLII, s. 23, 10 lipca 1917. Polska Partia Postępowa.
↑Józef Buzek (oprac.): Projekt konstytucji Państwa Polskiego i ordynacji wyborczej sejmowej oraz uzasadnienie i porównanie projektu konstytucji państwa polskiego z innemi konstytucjami. Warszawa: rząd Polski, 1918, s. 3-28. w:Mazowiecka Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2014-01-31].
↑Dz. Rozp. c. i k. Jeneralnego Gubernatorstwa Wojskowego dla Austryacko-Węgierskiego Obszaru Okupowanego w Polsce z 1916 r., Cz. XV.
↑Dz. Rozp. c. i k. Jeneralnego Gubernatorstwa Wojskowego dla Austryacko-Węgierskiego Obszaru Okupowanego w Polsce z 1916 r., Cz. XVI.
↑Dz. Rozp. c i k. Jeneralnego Gubernatorstwa Wojskowego dla Austryacko-Węgierskiego Obszaru Okupowanego w Polsce z 1916 r., Cz. XVII.
↑Dz. Rozp. dla Jeneralnego Gubernatorstwa Warszawskiego Nr 52, poz. 181.
↑Ustawa Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej z dnia 9 grudnia 1916 r. (Dz. Rozp. dla Jeneralnego Gubernatorstwa Warszawskiego Nr 57 z 13 grudnia 1916 r.), opublikowana również w Gazecie Sądowej Warszawskiej nr 10 z 10 marca 1917 r.
↑Dz. Rozp. c. i k. Zarządu Wojskowego w Polsce z 1917 r., Cz. XIV.
↑Dz. Rozp. c. i k. Zarządu Wojskowego w Polsce z 1917 r., Cz. XVI, poz. 75.
↑Rozporządzenie z dnia 26-go września 1917 r., dotyczące szkolnictwa (Dz. Rozp. c i k. Zarządu Wojskowego Cz. XVIII, poz. 78).
↑Damian Szymczak: Między Habsburgami a Hohenzollernami. Rywalizacja niemiecko – austro-węgierska w okresie I wojny światowej a odbudowa państwa polskiego. Kraków: Avalon, 2009.ISBN 978-8360448-71-7. Brak numerów stron w książce