Szema Jisrael (hebr.שמע ישראל – „Słuchaj, Izraelu”) – jedna z dwóch najważniejszych, obokAmidy,modlitw wjudaizmie. Składa się zbiblijnych fragmentów:Pwt 6, 4-9; Pwt 11, 13-21;Lb 15, 37-41.
Obecną formę przyjęła na przełomieII iIII w. n.e., jednak już w okresieDrugiej Świątyni w podobnej formie odmawiana była przy składaniu ofiary stałejtamid. Obecnie odmawiana w czasie modlitwy porannej (szacharit) i wieczornej (maariw). Jest wypowiadana bez przerw, każde słowo powinno być wypowiadane uważnie i poprawnie, ze zrozumieniem. Należy mówić na tyle głośno, by słyszeć własne słowa, oczy zakrywając prawą dłonią w celu większego skupienia[1].
Wobec braku w judaizmie formalnego wyznania wiary,Szema pełni jego funkcję. Zawiera w sobie trzy podstawowe prawdy religijne judaizmu: wiarę w jednego Boga, w nagrodę i karę oraz w objawienie boże, wyrażone poprzezTorę. Mieści także trzy podstawowe przykazania religii: miłości Boga, poddania się Jego opatrzności oraz podporządkowania się prawu wyrażonemu wTorze.
Dwa pierwsze fragmenty Szemy, ręcznie przepisane napergaminie, tworząmezuzę, która jest umieszczana przy drzwiach żydowskiego domu. Te same dwa fragmenty, wespół z innymi (Wj 13, 1-10, 11-16), są umieszczane wtefilin.
Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich sił swoich. niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu. Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. Niech one ci będą ozdobą przed oczami. Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach.
I jeśli będziecie słuchać pilnie nakazów, które wam dziś daję, miłując Pana, Boga waszego, i służąc mu z całego serca i z całej duszy, ześle On deszcz na waszą ziemię we właściwym czasie, jesienny, jak i wiosenny, i zbierzecie wasze zboże, moszcz i oliwę. Da też trawę na polach dla waszego bydła. Będziecie mieli żywności do syta. Strzeżcie się, by serce wasze nie pozwoliło się omamić, abyście nie odeszli i nie służyli obcym bogom i nie oddawali im pokłonu, bo zapaliłby się gniew Pana na was, i zamknąłby niebo, aby nie padał deszcz, ziemia nie wydałaby plonów, i prędko zginęlibyście w tej pięknej ziemi, którą wam daje Bóg. Weźcie przeto sobie te moje słowa do serca i duszy. Przywiążcie je sobie jako znak na ręku. Niech one będą wam ozdobą między oczami. Nauczcie ich wasze dzieci, powtarzając je im, gdy przebywacie w domu, gdy idziecie drogą, gdy kładziecie się i wstajecie. Napiszcie je na odrzwiach swojego domu i na swoich bramach, aby się pomnożyły twoje dni i dni twoich dzieci w kraju, który przodkom waszym poprzysiągł dać Pan – dni tak długie, jak dni niebios, które są nad ziemią.
I mówił znowu Pan do Mojżesza: Powiedz Izraelitom, niech sobie zrobią frędzle na skrajach swoich szat, oni i ich potomstwo, i do każdej frędzli użyją sznurka z fioletowej purpury. Dla was będą te frędzle, a gdy na nie spojrzycie, przypomnijcie sobie wszystkie przykazania Pana, aby je wypełnić – a nie pójdziecie za żądzami swego serca i oczu, przez które plamiliście się niewiernością – byście w ten sposób o wszystkich moich przykazaniach pamiętali, pełnili je i tak byli świętymi wobec swojego Boga. Jam jest Pan, Bóg wasz, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, aby być waszym Bogiem. Jam jest Pan, wasz Bóg. (tłumaczenie –Biblia Tysiąclecia; Pwt 6,4-9; 11,13-21 i Lb 15, 37-41)
