Strój ludowy –ubiór wyrażający tożsamość z odniesieniem do regionu geograficznego lub okresu w historii; może też odnosić się do statusu socjalnego, małżeńskiego lub religijnego. Najczęściej spotykany w dwóch odmianach: codziennej i odświętnej.
W rejonach, w których globalny styl ubierania stał się normą, stroje tradycyjne bywają noszone podczas świąt lub uroczystości, mając za zadanie podkreślić dziedzictwo regionu, tradycje kulturowe lub wyrażać dumę z pochodzenia.
Współcześnie istnieją kraje (regiony), gdzie noszenie ich jest wymagane przez prawo. WBhutanie stroje typugho ikera dla mężczyzn orazkira itoego dla kobiet są obowiązkowe dla wszystkich obywateli bez względu na tło kulturowe[1]. WArabii Saudyjskiej kobiety podczas przebywania w miejscach publicznych muszą mieć na sobie tradycyjną wersjęhidżabu[2].
Polskie stroje ludowe używane były przez większą część polskichgrup etnograficznych. Źródła historyczne odnośnie strojów w ludowych pojawiają się dopiero w XIX i początku XX wieku, co ma związek z rozpoczęciem tworzenia ich szkiców przez elity, wynalezieniem fotografii i powstaniu pierwszych muzeów. W okresiemiędzywojennym strój ludowy w miastach traktowany był jako odzież odświętna, nie będąc wykorzystywanym do codziennego użytku, zachowując swoją dawną rolę na wsi. Wygląd jego uzależniony jest od regionu Polski, z którego pochodzi. Wpływało na to wiele czynników, m.in. warunki klimatyczne, typ gospodarki oraz stosunki społeczno-gospodarcze. Inspiracje do tworzenia strojów czerpano ze strojów szlacheckich i mieszczańskich czy z mundurów wojskowych. W historii wpływ na ich wygląd miała również moda europejska z okresubaroku irenesansu. Ilość ozdób i dodatków do stroju zależne były od zamożności grup etnograficznych, a także od upodobań indywidualnych[3].
 | Zobacz multimedia związane z tematem:Strój ludowy |
