Jest jedną z największych legend kina. W latach 60. i 70., należał do najbardziej „kasowych” gwiazdorówHollywoodu, grając często postaci „antybohaterów”. McQueen często był agresywny w stosunku doreżyserów iproducentów; pomimo tego był bardzo popularny i umiał zapewnić sobie wysokie gaże[1]. Grywał głównie role silnych bohaterów, zachowując jednak ich pogłębiony wizerunek psychologiczny. Jego syn,Chad McQueen, i jego wnuk,Steven R. McQueen, także zostali aktorami.
Terence Steven McQueen urodził się wBeech Grove (przedmieścieIndianapolis) w stanieIndiana wUSA. Jego ojciec był pilotem-kaskaderem w cyrkach powietrznych. Porzucił Steve’a i jego matkę wkrótce po jego urodzeniu. Matka, nie radząc sobie z wychowywaniem małego Steve’a, oddała go w ręce wujowi Claude, który miał dużą farmę wSlater w stanieMissouri. Mając 12 lat McQueen ponownie zamieszkał ze swoją matką i ojczymem wLos Angeles wKalifornii[2].
W wieku 14 lat McQueen wstąpił do gangu ulicznego, w związku z czym jego matka wysłała go do Junior Boys Republic, placówki przedstawianej jako „dom dla krnąbrnych chłopców” wChino Hills wKalifornii.
Po tym jak McQueen opuścił Chino, zapisał się w 1947 do korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych, gdzie służył do 1950. W 1952, z pomocą finansową otrzymaną na mocyG. I. Bill, McQueen zaczął studiować aktorstwo. Ubiegał się o miejsce wActors StudioLee Strasberga w Nowym Jorku. Z 2000 kandydatów przyjęci zostali tylko McQueen iMartin Landau. McQueen zadebiutował naBroadwayu w 1955 wA Hatful of Rain.
Steve McQueen w swoich filmach grał postacie „prawdziwych” mężczyzn, którzy nie mówią o rzeczach zbytecznych, natomiast przykładają uwagę do tego co robią. Takim człowiekiem także prywatnie był McQueen.
Miał wiele zainteresowań, których nie wahał się realizować będąc dobrze opłacanym aktorem. Jego największą pasją były pojazdy. Miał licencję pilota oraz samolot. Interesowały go motocykle off-roadowe, ścigał się nimi na wyścigachBaja 1000 orazMint 400. Najwięcej czasu poświęcał jednak samochodom. Posiadał m.in.:Ferrari 250 Lusso Berlinetta,Jaguara D-Type XKSS,Porsche 356. McQueen angażował się w wyścigi samochodowe i poważnie rozważał karierę kierowcy wyścigowego. Jego największy sukces na torze to pierwsze miejsce w swojej klasie i strata 23 sekund do lidera w klasyfikacji ogólnej naSebring 12 Hours w 1970 roku. Steve McQueen (miał wtedy gips na lewej stopie z powodu wypadku na motorze 2 tygodnie wcześniej) iPeter Revson prowadzili wtedyPorsche 908/02. W 1970 i 1971 roku Steve McQueen filmował swój własny pełnometrażowy film pt.Le Mans. McQueen chciał uczestniczyć w wyścigu24 godziny Le Mans wraz ze szkockim kierowcąJackie Stewartem wPorsche 917, lecz z powodu filmu musiał zrezygnować. ChoćLe Mans nie odniosło sukcesu finansowego i niemal zrujnowało McQueena dzisiaj uchodzi za najwierniejszy film o wyścigach samochodowych.
Steve McQueen był także na liście seryjnego zabójcyCharlesa Mansona i dowiedziawszy się o tym, zaczął wszędzie nosić przy sobie rewolwer. Często sprzeczał się z reżyserami i producentami, również o gażę, lecz mimo to był bardzo pożądanym aktorem.
Steve McQueen przez prawie 35 lat był uzależniony od tytoniu. W 1979 w jego płucach wykryto nowotwór. McQueen wyjechał do Meksyku w lipcu 1980 roku, aby poddać się alternatywnej (nie zaaprobowanej przez władze Stanów Zjednoczonych) terapii leczenia raka, prowadzonej przez dentystę i ortodontę, Williama D. Kelleya. Kelley twierdził, że udało mu się wyleczyć raka trzustki u innych pacjentów. Kelley (którego licencja lekarska została anulowana wTeksasie) próbował leczyć McQueena mieszanką enzymów trzustkowych, dużych dawek witamin i minerałów, masażami, modlitwami, psychoterapią,lewatywami z kawy oraz zastrzykami preparatów przygotowanych z płodów owiec i krów. McQueen otrzymywał równieżamigdalinę. Zmarł 7 listopada 1980 roku na zawał serca po operacji mającej na celu usunięcieprzerzutów[3]. Miał 50 lat.
