XI-wieczna miniatura przedstawiająca Sobór nicejski II. W środku w postawie pokutnej Bazyli z Ancyry. Oprócz niego jeszcze bp Teodor z Myry oraz bp Teodozjusz z Amorium poprosili o przebaczenie zaherezjęikonoklazmu.
Głównym celem soboru było zakończenie kontrowersjiikonoklastycznej. Po pewnych wahaniach dopuszczono biskupów opowiadających się za ikonoklazmem, ale większość postanowiła złożyć z katedr biskupów organizujących w przeszłości prześladowania zwolenników czciobrazów. Ikonoklazm został potępiony jakoherezja. Cześć ikon (pokłony, palenie świec i kadzidła) uznano za naukę prawowierną. Podkreślono jednak, że kult obrazów odnosi się do osoby przedstawionej na obrazie, a nie do samego obrazu. Ustalono także zasady tworzeniaikon, wykluczające dowolność i zezwalające na pisanie obrazów tylko duchownym. Postacie na ikonach powinny mieć duże szerokie oczy, całe ciało osłonięte odzieniem - jedynie odsłonięte twarze i czasem dłonie, figury miał okalać czarny kontur, karnacja postaci winna być ciemna, święci mieli posiadać długie brody, schematycznie zarysowane szaty nie powinny uwidaczniać kośćca, powinien być stosowany umowny światłocień.
