 | |||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||
| Wzrost | 183 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | lewy obrońca | ||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Silvio Marzolini (ur.4 października1940 wBuenos Aires, zm.17 lipca2020 tamże[1]) – piłkarzargentyński grający na pozycji lewego obrońcy, później trener piłkarski.
Urodzony wBuenos Aires Marzolini pierwsze kroki stawiał w1955 roku w klubieFerro Carril Oeste. Razem z nim w tym samym klubie zaczynałAntonio Roma. W skład pierwszego zespołu wszedł w1958 roku, ale w pierwszej lidze zawodowej zadebiutował dopiero31 maja1959 roku w meczu przeciwkoBoca Juniors. Rok później, razem z Antonio Romą, przeniósł się do Boca Juniors, z którym w1962 roku zdobył swój pierwszy tytułmistrza Argentyny.
Jako gracz klubu Boca Juniors był w kadrze reprezentacji podczas finałówmistrzostw świata w 1962 roku, gdzieArgentyna odpadła w fazie grupowej. Marzolini zagrał we wszystkich trzech meczach - zBułgarią,Anglią iWęgrami.
Razem z Boca Juniors Marzolini dotarł do finału turniejuCopa Libertadores 1963, gdzie jego zespół przegrał w finale ze słynnymSantosem FC, w którym grał król futboluPelé. Po zdobyciu mistrzostwa Argentyny w1964 roku dotarł do półfinałuCopa Libertadores 1965, gdzie Boca Juniors przegrał z broniącym tytułu klubemCA Independiente. W tym samym roku było trzecie mistrzostwo kraju, przez co rok później Marzolini razem z Boca Juniors dotarł do fazy półfinałowejCopa Libertadores 1966.
Wziął udział w finałachmistrzostw świata w 1966 roku, gdzie Argentyna dotarła do ćwierćfinału. Marzolini zagrał we wszystkich czterech meczach - zHiszpanią,Niemcami,Szwajcarią i Anglią. Podczas finałów nie przegrał ani jednego pojedynku z napastnikami rywali[2].
Wziął udział w turniejuCopa América 1967, gdzie Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Marzolini zagrał we wszystkich pięciu meczach - zParagwajem,Boliwią,Wenezuelą (zdobył bramkę),Chile iUrugwajem.
Mazrolini zagrał we wszystkich czterech meczach (zPeru i Boliwią) w nieudanych dla Argentyny eliminacjach do finałówmistrzostw świata w 1970 roku.
Po raz czwarty Mazrzolini został mistrzem Argentyny w1969 roku - tym razem w turnieju Nacional. Razem z Boca Juniors dotarł do ćwierćfinałuCopa Libertadores 1970 oraz w tym samym roku kolejny raz zwyciężył w turnieju Nacional. Piąte mistrzostwo Argentyny pozwoliło na start wCopa Libertadores 1971 - był to jednak w karierze Marzoliniego najsłabszy występ w Pucharze Wyzwolicieli, gdyż Boca Juniors odpadł już w fazie grupowej.
W1972 roku Marzolini, po rozegraniu w barwach Boca 366 meczów, przeszedł do klubuRacing Club de Avellaneda, w którym zakończył karierę piłkarską[2]. Wkrótce potem został trenerem. W latach1975–1976 kierował drużynąCA All Boys. Później zajął się drużyną Boca Juniors, z którą w1981 roku zdobył mistrzostwo Argentyny. W1995 roku ponownie trenował drużynę Boca Juniors, a w latach1998–2008 opiekował się zespołemCA Banfield.
Marzolini powszechnie uważany jest za jednego z najlepszych lewych obrońców w historii futbolu argentyńskiego, a wielu uważa, że był na tej pozycji najlepszy. As Boca Juniors wyróżniał się jednocześnie elegancją i szybkością. Wobec dryblerów przeciwnika, grających na jego stronie boiska, stosował prosty i skuteczny sposób - starał się dopaść piłki przed nimi, a gdy to się nie udało, nie reagował na różne zwody, lecz używał w ostatniej chwili wślizgu. Był niemal nie do przejścia[2]. W reprezentacji Argentyny rozegrał łącznie 28 meczów.
Marzolini doznał udaru w 2019 roku i później zdiagnozowano u niej raka. Zmarł 17 lipca 2020 roku w wieku 79 lat[3].
