| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 maja 1638 | ||
| Data i miejsce śmierci | 11 kwietnia 1712 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| |||
Richard Simon (ur.13 maja1638 wDieppe, zm. tamże11 kwietnia1712) – francuski ksiądzkatolicki, który pierwszy podjął, opartą naracjonalizmie, próbębadania i krytycznej interpretacjitekstów biblijnych[1].
Simon pobierał nauki w Dieppe,Rouen iParyżu. Otrzymał zezwolenie na oddanie się w szczególnym wymiarze badaniom języków wschodnich,Pisma Świętego i historii Kościoła. W Paryżu został członkiem Oratorium francuskiego, a 20 września 1670 otrzymał święcenia kapłańskie. W tymże roku opublikował anonimowo swe pierwsze dzieło, w którym bronił Żydów zMetzuoskarżonych o zabójstwo chrześcijańskiego dziecka.
Popadł w konflikt z maurynami ijansenistami, a zwłaszcza zAntoine’em Arnauldem. W 1678 roku opublikowane miało być jego dziełoHistoire critique du Vieux Testament, w którym m.in. podał w wątpliwośćMojżeszowe autorstwoPięcioksięgu. Arnauld uprzednio dowiedział się o tym i z pomocą biskupaBossueta oskarżył Simona o herezję. Orzeczenie rządowe z 19 czerwca 1678 roku nakazało spalenie wydania, jednak kilka egzemplarzy ocalało. W 1678 roku Simona wykreślono z listy członków Oratorium. Po pewnym czasie objął on, proponowane mu już od 1676, probostwo wBolleville.
W 1681 roku, wbrew woli Simona, wAmsterdamie na podstawie jednego z ocalałych egzemplarzy wydano przedruk dzieła, zawierający jednakże wiele błędów. Tego samego roku wydano w Amsterdamie również łacińską wersję dzieła. Rok później Simon zrezygnował z probostwa, by całkowicie poświęcić się biblistyce. W 1685 roku, pod okiem samego Simona, wydano wRotterdamie wersję poprawioną introdukcji wraz z dołączoną obroną. W latach 1689–1693 opublikował w Rotterdamie trzy dzieła poświęcone introdukcji do Nowego Testamentu. W nich Simon jako pierwszy stwierdził, że w wielu rękopisach brakujedłuższego zakończenia Ewangelii Marka orazpericope adulterae (J 7,53-8,11), aComma Johanneum nie tylko nie występuje w kodeksach greckich, ale i starych wydaniachWulgaty[2].
Dzieła te spotkały się z krytyką zarówno katolików, jak iprotestantów czyracjonalistów. W 1700 roku dwa pierwsze dzieła zostały wpisane naIndeks ksiąg zakazanych. Polemikę z trzecim dziełem, ułożoną przez biskupaBossueta, wydano w Amsterdamie w roku 1753, po śmierci zarówno Bossueta, jak i Simona. Introdukcje do Nowego Testamentu Simona zostały w drugiej połowieXVIII wieku przetłumaczone najęzyk niemiecki i w latach 1776–1780 wydane wHalle, wraz z komentarzem w duchu racjonalistycznym. Simon przetłumaczył również Nowy Testament najęzyk francuski, jednak arcybiskup ParyżaLouis-Antoine de Noailles zakazał czytania przekładu. Przed śmiercią zapisał swe książki i rękopisy katedrze w Rouen.
