| prezbiter generał zakonu | |||
 Fresk w kościele św. Mikołaja wTreviso autorstwaTommasa da Modeny. | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1170-1175 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Czczony przez | |||
| Beatyfikacja | 6 stycznia1542 | ||
| Kanonizacja | 29 kwietnia1601 | ||
| Wspomnienie | |||
| Patron | Barcelony,prawników kościelnych, studentów prawa, hiszpańskich adwokatów | ||
| |||
Rajmund z Penyafortu,kat.Ramon de Penyafort (ur.1170–1175 w Villa de Panudés, zm.6 stycznia1275 wBarcelonie) –katalońskiprezbiter igenerał zakonu dominikanów, uważany za ojca prawodawstwa kościelnego, współzałożycielZakonu NMP Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników,świętyKościoła katolickiego.
Urodził się w Villa de Panudés (k. Barcelony) w szlacheckiejkatalońskiej rodzinie z Penyafortu (obecnie Santa Margarita y Monjós wAlt Penedès). Po studiach prawniczych wBolonii, w czasie których poznał m.in.Piotra della Vigna, wykładałfilozofię w Barcelonie. W 1219 został mianowanywikariuszem generalnym dla biskupstwa w Barcelonie.
W 1222 wstąpił doZakonu Kaznodziejskiego św. Dominika. Zabiegał o nawróceniemuzułmanów iżydów nachrześcijaństwo.
Wraz ze św.Piotrem Nolasco założył w roku 1223 zakon Matki Bożej Łaskawej (Zakon Najświętszej Maryi Panny Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników,mercedariusze), zajmujący się wykupem chrześcijan z niewoli mauretańskiej, podczas trwającej w Hiszpaniirekonkwisty[1].
Został wezwany przez papieżaGrzegorza IX do Rzymu, by objąć urząd kapelana pałacu apostolskiego. Stał się osobistym spowiednikiem i doradcą papieża. Zebrał wszystkie obowiązujące w jego czasach dekrety biskupów rzymskich w jednym dziele, które Stolica Apostolska zatwierdziłabulląRex Pacificus. Powstał w ten sposób zbiórprawa kanonicznego tzw.Decretales Gregorii IX. Za wysiłek włożony w kodyfikację, papież zaproponował Rajmundowiarcybiskupstwo Tarragony, jednakże ten nie przyjął propozycji chcąc pozostać zakonnikiem[2]. W 1238 wybrano go trzecim z kolei generałemdominikanów[2]. Zorganizował studium do naukijęzyka arabskiego i przyczynił się do rozwoju misji na terenachAfryki Północnej. Wywarł ogromny wpływ na życie hiszpańskiego mistykaRajmunda Llulla. Pod koniec życia skupił się na przygotowywaniu pism i tekstów mających służyć celowi propagowania chrześcijaństwa wśród ludzi z innych kultur[2]. Według części przekazów, Rajmund miał nakłaniaćTomasza z Akwinu do napisania rozprawySumma contra gentiles[2], choć nowsza historiografia kontestuje ten pogląd, wskazując na znaczne wykraczanie przekazu dzieła poza treści czysto misyjne, na których Rajmundowi zależało najbardziej[3].
Rajmund zmarł w Barcelonie, mając ok. 100 lat.
6 stycznia1542 Rajmund z Penyafortu został zaliczony w poczetbłogosławionych przez papieżaPawła III, a w poczet świętych wpisał goKlemens VIII w dniu29 kwietnia1601[4].
Jegorelikwie spoczywają wKatedrze św. Eulalii w Barcelonie[2].
Jestpatronemprawników kościelnych, studentów prawa, hiszpańskich adwokatów oraz Barcelony. Na jego cześć nadano nazwęgwatemalskiemu miastuSan Raymundo.
Jegowspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest7 stycznia (dawniej 23 stycznia).
Wikonografii św. Rajmund przedstawiany jest w habicie dominikańskim, w białej tunice i czarnym płaszczu. Niekiedy przedstawia się go też płynącego po morzu, przy czym jego płaszcz zakonny stanowi żagiel.
Jegoatrybutami są: płaszcz, księga i klucz[5].
