Osada znana była już w 1261 roku pod nazwą Tylicz. W 1498 roku królJan I Olbracht nadał jejprawa miejskie magdeburskie. W XVI w. miasteczko było ważnym ośrodkiemgarncarskim. Zawdzięcza to bogatym zasobom glinki garncarskiej ifajansowej w okolicy. Oprócz produkcjiceramicznej w okolicach miasteczka czynne były w tym czasie równieżhuty szkła. W XVII wieku, po przeniesieniu głównego szlaku handlowego łączącegoLublin zeLwowem tak, by przebiegał przezRawę Ruską, miasto podupadło i nie odzyskało już dawnego znaczenia. Pod koniec XIX wieku miasteczko zamieszkiwane było przez 2929 osób, w tym 2131 grekokatolików, 493 rzymskich katolików i 303 Żydów.
murowanykościół pw. Świętego Stanisława, konsekrowany w 1858 roku.
W Potyliczu znajduje się duży kamieniołom, w którym odsłaniają sięopoki imargle górnejkredy (kampanu), skąd znana jest bogata kopalna fauna i flora[4][5][6].
↑JanJ.NowakJanJ.,Kopalna flora senońska z Potylicza, „Rozprawy Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Akademii Umiejętności w Krakowie, ser. B”, 47, 1907, s. 1–27.
Legenda: (1) w nawiasach podano okrespraw miejskich /praw miasteczka /praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4)OTP –osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła:Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294,Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422,Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015,Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds),Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
50°13′N 23°33′E/50,216667 23,550000
Osobny artykuł:Cerkiew Świętego Ducha w Potyliczu.
