 | ||||||||||||||||
| #1, 7 | ||||||||||||||||
| Rzucający obrońca | ||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Anfernee Deon Hardaway | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim | Penny | |||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1971 | |||||||||||||||
| Wzrost | 201 cm | |||||||||||||||
| Masa ciała | 100 kg | |||||||||||||||
| Kariera | ||||||||||||||||
| Aktywność | 1993–2007 | |||||||||||||||
| Szkoła średnia | Treadwell (Memphis, Tennessee) | |||||||||||||||
| College | University of Memphis (1991–1993) | |||||||||||||||
| Draft | 1993, numer: 3 | |||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||||||||
Penny Hardaway, właśc.Anfernee Deon Hardaway (ur.18 lipca1971 wMemphis) –amerykańskikoszykarz występujący w lidzeNBA w latach 1993–2007, czterokrotnie wybierany doNBA All-Star Game, złoty medalista olimpijski z1996. Trener drużyny uniwersyteckiejMemphis Tigers.
Anfernee Hardaway urodził się i dorastał w Memphis jako syn Fae Hardaway i Eddie Goldena. Pseudonim Hardaway'a „Penny” powstał, gdy jego babcia Louise Hardaway mówiąca z południowoamerykańskim akcentem wołała na niego „Pretty”, jednak brzmiało to właśnie jak „Penny”. To właśnie jego babcia najczęściej zajmowała się młodym Hardaway'em, podczas gdy jego matka pracowała. Pierwsza miłością Hardaway'a byłfutbol amerykański, jednak szybko przekonał się on, że jego powołaniem jest koszykówka. W czasach nauki w Lester Middle School był jednym z najlepszych koszykarzy w stanie.
Penny dorastał grając w koszykówkę w Memphis w Treadwell High School, zdobywając średnio na mecz: 36,6 punktów, 10,1 zbiórek, 6,2 asyst, 3,9 przechwytów oraz 2,8 bloków. W ostatnim roku gry został nazwany Graczem Roku spośród wszystkich uczniów szkół średnich. W sumie Hardaway w szkole średniej zdobył 3.039 punktów.
Studiował w Memphis State University (dziśUniversity of Memphis). W czasie pierwszego roku na studiach Penny nie grał ze względu na zaległości w nauce, jednak już w drugim roku poprowadził Memphis do wielu sukcesów wNCAA. Został także wyróżniony nagrodami: Gracz Roku Midwest Conference oraz Debiutant Roku w konferencji.
Latem 1992 został wybrany (wspólnie z m.in.Chrisem Webberem,Grantem Hillem iAllanem Houstonem) do drużyny 1992 USA Basketball Developmental Team, która była jednym ze sparingpartnerów dladrużyny olimpijskiej USA z 1992, na czele której stali m.in.Michael Jordan czyMagic Johnson. Drużyna Hardaway'a pokonała Dream Team 62-54 w czasie 20-minutowego spotkania pokazowego.
W kolejnym roku gry dla Memphis Tigers poprawił jeszcze swoje osiągnięcia, ponownie zostając wybrany do All-American Team. Zrezygnował z ostatniego roku gry i postanowił wziąć udział wDrafcie do NBA. Rok późniejUniversity of Memphis wycofał jego numer 25, z którym Hardaway grał dla Tigers.
W 2003 roku wrócił naUniversity of Memphis i ukończył studia licencjackie na kierunku zawodowym, równo dziesięć lat po opuszczeniu murów szkoły.
Draft do NBA 1993 odbył się 30 czerwca 1993 roku wAuburn Hills w stanieMichigan. Penny Hardaway został wybrany z numerem 3 przezGolden State Warriors, jednak jeszcze w trakcie Draftu ogłoszono wymianę pomiędzy właśnie Wojownikami iOrlando Magic, którzy z numerem 1 wybraliChrisa Webbera. Tym samym Hardaway trafił naFlorydę, gdzie połączył swoje siły z m.in.Shaquillem O'Nealem.
Już w pierwszym meczu przeciwko Miami Heat wyszedł w pierwszej piątce, grając początkowo na pozycji rzucającego obrońcy. Razem z O'Nealem doprowadzili Orlando do 50 zwycięstw w sezonie i udziału w play off. Penny zdobywał średnio 16 punktów oraz 6,6 asyst i 5,4 zbiórki. Ponadto w trakcieAll-Star Weekend otrzymał nagrodęMVP Rookie Game, a na zakońćzenie sezonu przegrał minimalnie rywalizację zChrisem Webberem o mianoDebiutanta Roku.
W kolejnym sezonie 1994-95 Penny Hardaway pokazał grę na niezwykle wysokim poziomie. Orlando wygrało 57 spotkań w sezonie zasadniczym, a Hardaway zdobywał średnio na mecz: 20,9 punktów, 7,2 asyst, 4,4 zbiórki oraz 1,7 przechwytów. Jako jedyny zawodnik w lidze zdobywał jednocześnie przeciętnie 20 punktów, 5 asyst i rzucał ze skutecznością 50% na każdy mecz. Po raz pierwszy w karierze Penny wystąpił wspotkaniu gwiazd jako zawodnik podstawowej „piątki”, a także był uhonorowany zaliczeniem doI składu NBA.
Wplay off Orlando spisywało się doskonale, głównie dzięki fantastycznej grze duetu Penny Hardaway –Shaquille O’Neal. W drugiej rundzie wyeliminowaliChicago Bulls i ostatecznie awansowali dofinałów NBA. Tam jednak lepsi okazali się koszykarzeHouston Rockets, wygrywając serię 4-0. W finałowych spotkaniach Hardaway zdobywał średnio 24,5 pkt. na mecz.
Tuż przed rozpoczęciem sezonu kontuzji doznał O’Neal i nie grał przez kilka miesięcy. To sprawiło, że rolę prawdziwego lidera w Magic przejął Hardaway i wywiązywał się z niej doskonale. Pomimo braku O’Neala drużyna była wciąż jedną z najlepszych w lidze, a Penny został wybrany graczem listopada (śr. 27 pkt.). Ponownie wystąpił także w podstawowym składzie Wschodu w All Star Game. Ostatecznie Orlando wygrał w całym sezonie 60 spotkań, a Hardaway zdobywał średnio w meczu: 21,7 punktów, 7,1 asyst, 4,3 zbiórki i w całym sezonie uzyskał 166 przechwytów (5 miejsce w lidze). Po raz kolejny został uhonorowany nagrodą All-NBA First Team. Ponownie jako jedyny zawodnik w lidze zdobywał jednocześnie przeciętnie 20 punktów, 5 asyst i rzucał ze skutecznością 50% na każdy mecz. W głosowaniu na najlepszego zawodnika ligi (MVP) zajął 3. miejsce.
W play off Orlando Magic dotarli do finału Konferencji Wschodniej, w którym ulegli późniejszym mistrzom – Chicago Bulls. W rundzie play off Penny zdobywał średnio 24,5 pkt oraz 8 asyst. W spotkaniu przeciwkoDenver Nuggets Penny Hardaway uzyskał 42 punkty, najwięcej w karierze.
Latem 1996 Penny grał wdrużynie olimpijskiej USA, która w czasieIgrzysk Olimpijskich wAtlancie zdobyła złoty medal. Hardaway w każdym meczu zdobywał przeciętnie 9 punktów, a w meczu finałowym USA – Jugosławia zdobył 17 punktów.
W czasie letniej przerwy między sezonami zespół Orlando Magic opuścił Shaquille O’Neal, który przeniósł się doLos Angeles Lakers. Hardaway stał się samodzielnym liderem Magic, jednak kontuzje nie pozwoliły mu zagrać we wszystkich spotkaniach. Ostatecznie Penny wystąpił w 59 meczach, w których zdobył przeciętnie na mecz: 20,5 punktów, 5,6 asyst, 4,5 zbiórki i 1,6 przechwytów. Został także zaliczony do III składu NBA i po raz kolejny wystąpił w wyjściowym składzie, w meczu gwiazd.
Orlando Magic wygrało w sezonie 47 spotkań i w pierwszej rundzie play-off trafiło naMiami Heat. Po pierwszych dwóch spotkaniach Heat prowadzili 2-0, jednak doskonała gra Hardawaya w kolejnych spotkaniach sprawiła, że nadzieje fanów Magic na awans do dalszej rundy ponownie odżyły. Penny zdobył 42 pkt w trzecim meczu, 41 pkt. w czwartym i 33 pkt. w spotkaniu numer 5. Brak wsparcia ze strony kolegów sprawił, że ostatecznie to Miami okazało się lepszą drużyną,awansując do drugiej rundy. Hardaway w play off zdobywał średnio 31 pkt. na mecz, ustępując w tej klasyfikacji tylko Michaelowi Jordanowi (31,1 pkt.)
Sezon 1997-98 był jednym z najbardziej pechowych w karierze Hardawaya. Kontuzja kolana wykluczyła go z gra przez niemal cały sezon. W sumie rozegrał tylko 19 spotkań, zdobywając średnio na mecz: 16,4 punktów, 4,0 zbiórki, 3,6 asysty i 1,5 przechwytów. Po raz czwarty z rzędy wystąpił także w wyjściowym składzie Wschodu w czasie All-Star Game, zdobywając w nowojorskiejMadison Square Garden sześć punktów i trzy asysty.
Sezon 1998-99 został znacznie skrócony ze względu nalokaut i z tego powodu każda drużyna rozegrała tylko 50 spotkań w sezonie zasadniczym. Penny wystąpił we wszystkich tych pojedynkach, zdobywając przeciętnie na mecz: 15,8 punktów, 5,7 zbiórek, 5,3 asyst oraz uzyskując w sezonie 111 przechwytów (5 miejsce w lidze).
W play off Magic przegrali jednak szybko zPhiladelphia 76ers, a Penny w serii zdobywał średnio 19 punktów.
W sumie Penny rozegrał 369 spotkań w sezonie zasadniczym w barwachOrlando Magic, zdobywając przeciętnie 19 punktów, 6,3 asysty, 4,7 zbiórki oraz 1,9 przechwytów na każde spotkanie. W 45 spotkaniach play off jego średnie były jeszcze lepsze wynosiły: 21,8 punktów, 6,5 asysty, 4,9 zbiórki i 1,9 przechwytów. Do dziś jest jedną z największych ikon tego zespołu w historii jej występów wNBA.
5 sierpnia 1999 Penny Hardaway podpisał kontrakt zPhoenix Suns w zamian zaDanny'ego Manninga,Pata Garrity'ego i przyszły wybór w drafcie dla Magic. Wówczas to wraz zJasonem Kiddem tworzyli jeden z najlepszych filarów obronnych w NBA nazwanyBackCourt 2000.
W całym sezonie duetKidd-Hardaway rozegrał wspólnie tylko 45 spotkań ze względu na kontuzję stopy Hardawaya i kostki Kidda. W sumie w pierwszym sezonie w Suns Penny zagrał w 60 spotkaniach zdobywając średnio na mecz: 16,9 punktu, 5,8 zbiórki, 5,3 asysty oraz 1,6 przechwytu.Phoenix Suns zakończyli sezon z wynikiem 53-29, co dało im piąte miejsce na Zachodzie.
W pierwszej rundzie play off ich przeciwnikiem byli faworyzowaniSan Antonio Spurs, którzy byli obrońcami tytułu mistrzowskiego z poprzedniego sezonu. Dość niespodziewanie toPhoenix, które musiało radzić sobie bez kontuzjowanego Kidda, okazało się lepsze wygrywając 3-1 w seriibest of five. W spotkaniu numer 3 Penny zaliczył swoje pierwszetriple double w play off (17 pkt, 13 as., 12 zb.). W drugiej rundzie play off przeciwnikami Suns byliLos Angeles Lakers na czele z byłym kolegą klubowym HardawayaShaquille'em O’Nealem orazKobe Bryantem. Na tym etapie rozgrywekLakersi okazali się jednak za silni dla „Słońc”, wygrywając serię 4-1, a później zdobywając mistrzowskie pierścienie. W play-off średnie Penny'ego zwiększyły się do 20,3 punktu, 5,7 asysty i 4,9 zbiórki średnio na jedno spotkanie.
W sezon 2000-01 Hardaway wchodził w nowymi nadziejami, jednak szybko został sprowadzony na ziemię. Po rozegraniu zaledwie 4 spotkań, Penny doznał kontuzji kolana, po której musiał poddać się operacji. Do końca sezonu już nie wrócił na parkiet. Jego przeciętne z czterech spotkań to: 9,8 punktu, 4,5 zbiórki, 3,8 asysty oraz 1,5 przechwytu.
Phoenix Suns zakończyło sezon regularny z szóstym wynikiem na Zachodzie (51-31), a w pierwszej rundzie play off ulegliSacramento Kings 1-3.
Na początku sezonu 2001-02 Hardaway był już zdrowy i w całym sezonie rozegrał 80 spotkań w barwach Suns w sezonie zasadniczym. MiejsceJasona Kidda w składzie Phoenix zająłStephon Marbury, co wymusiło nieco inną grę „Słońc”. Penny doskonale rozpoczął rozgrywki, zdobywając przeciętnie 19,9 punktu w listopadzie, jednak w trakcie sezonu do Phoenix przyszedłJoe Johnson, a zastępując Hardawaya w wyjściowej „piątce”. Po raz pierwszy w swojej karierze Penny zmuszony był rozpoczynać mecze z ławki rezerwowych, co odbiło się na jego statystykach w całym sezonie. Ostatecznie jego średnie w sezonie regularnym wynosiły: 12,2 punktów, 4,4 zbiórki, 4,1 asysty oraz 1,5 przechwytów.
Phoenix Suns zakończyło sezon zasadniczy z wynikiem 36-46, zajmując dziesiąte miejsce na Zachodzie i nie awansując do play off po raz pierwszy od 14 lat.
Kolejny sezon Penny Hardaway rozpoczął z ławki rezerwowych, jednak słaba graJoego Johnsona sprawiła, że Penny szybko wrócił do wyjściowej „piątki”. Jego doświadczenie w połączeniu z energią młodych graczy takich jakStephon Marbury,Amar’e Stoudemire iShawn Marion pozwoliła Phoenix osiągnąć znacznie lepsze wyniki niż w poprzednim sezonie. Hardaway w trakcie całego sezonu opuścił 24 spotkania ze względu na kontuzję ręki. Tuż po powrocie w spotkaniu przeciwkoDallas Mavericks osiągnął kolejne w karierzetriple-double (10 pkt., 10 zb., 10 as.). Ostatecznie sezon zasadniczy Hardaway zakończył ze średnimi: 10,6 punktu, 4,4 zbiórki, 4,1 asysty i 1,1 przechwytu.
Sezon regularnyPhoenix zakończyło z ósmym wynikiem na Zachodzie (44-38). W pierwszej rundzie play off ich przeciwnikami byliSan Antonio Spurs. „Ostrogi” okazały się lepsze, wygrywając serię 4-2 i zdobywając później mistrzowski tytuł. Hardaway w spotkaniach z San Antonio zdobywał przeciętnie: 12 punktów, 6 zbiórek, 4,3 asysty oraz 2,2 przechwytu.
W sezonie 2003-04 Penny kilkukrotnie wychodził w wyjściowym składzieSuns, jednak częściej zajmował miejsce na ławce rezerwowych. Po rozegraniu 34 spotkań w barwach Phoenix, 6 stycznia 2004 Hardaway przeniósł się do zespołuNew York Knicks wraz zeStephonem Marburym iCezarym Trybańskim. W odwrotnym kierunku do Suns trafił przy okazji tej wymiany m.in. inny PolakMaciej Lampe. Penny Hardaway w barwach „Słońc” w sezonie osiągnął średnie: 8,7 punktu, 2,9 zbiórki i 2,9 asysty.
W sumie dlaPhoenix Suns Hardaway zagrał w 236 spotkaniach w sezonie zasadniczym zdobywając przeciętnie: 12,4 punktów, 4,5 zbiórki, 4,2 asysty i 1,3 przechwytu. W play off wystąpił w 15 spotkaniach zdobywając przeciętnie: 17,3 punktów, 5,3 zbiórki, 5,1 asysty oraz 1,8 przechwytu.
Penny Hardaway pomógł nowojorczykom w awansie do rundy play off, pomimo niekorzystnego bilansu 39-43. Penny w sezonie zasadniczym zdobywał przeciętnie dlaNew York Knicks: 9,6 punktu, 4,5 zbiórki i 1,9 asysty. W całym sezonie 2003-04 (w barwachPhoenix Suns iNew York Knicks) Hardaway uzyskał średnie: 9,2 punktu, 3,8 zbiórki i 2,3 asysty.
W I rundzie play offKnicksi trafili naNew Jersey Nets, przegrywając 0-4. Penny należał do najskuteczniejszych zawodników swojej drużyny, zdobywając średnio: 16,5 punktów, 5,8 asysty oraz 4,5 zbiórki.
Przez większą część kolejnego sezonu Anfernee walczył z kontuzjami. Ostatecznie w całym sezonie wystąpił tylko w 37 spotkaniach zdobywając w nich przeciętnie: 7,3 punktu, 2,4 zbiórki i 2 asysty.New York Knicks na koniec sezonu regularnego uzyskali bilans 33-49 i nie awansowali do play off.
Poprzez problemy z kolanami w sezonie 2005-06 Penny zagrał tylko w czterech spotkaniach. Nie były to jednak udane spotkania, bowiem zdobywał w nich średnio: 2,5 punktu, 2,5 zbiórki i 2 asysty.
22 lutego 2006 wraz zeSteve'em Francisem iTrevorem Arizą, został przekazany doOrlando Magic. Pięć dni później, 27 lutego 2006 Hardaway został zwolniony przez Orlando.
Łącznie w barwachNew York Knicks Penny Hardaway zagrał w 83 spotkaniach, zdobywając przeciętnie 8,2 punktu, 3,5 zbiórki i 1,9 asysty.
Po dłuższej przerwie poświęconej na wyleczeniu kontuzji, Hardaway podpisał9 sierpnia2007 roku kontrakt zMiami Heat. Tym samym ponownie został kolega klubowymShaquille'a O’Neala. Ponadto po raz pierwszy w karierze ubrał koszulkę z numerem 7 – do tej pory zawsze grał z numerem 1.
Ostatecznie w barwachMiami Penny rozegrał 16 spotkań, zdobywając w nich średnio 3,8 punktu, 2,2 zbiórki, 2,2 asysty i 1,19 przechwytu. 12 grudnia 2007 władzeHeat zwolniły Hardawaya.
Najlepsze spotkanie w sezonie Penny Hardaway rozegrał 17 listopada 2007, zdobywając w zwycięskim pojedynku zNew Jersey Nets 16 punktów, trafiając wszystkie 6 rzutów z gry, w tym cztery zza linii 3 punktów.
W 2011 Hardaway zastąpił swojego przyjaciela, umierającego na raka, Desmonda Merriweathera, na stanowisku trenera w szkole średniej, którą przed wielu laty kończył Lester High School. Doprowadził Lester Lions do tytułu West Tennessee State.
Hardaway został zatrudniony jako główny trenerUniwersytetu w Memphis 19 marca 2018 roku. W swoim pierwszym roku jako główny trener, Hardaway poprowadził Tigers do National Invitation Tournament (NIT). Pod jego skrzydłami swoje osiągnięcia doskonalili m.in.James Wiseman orazPrecious Achiuwa. W 2023 roku Hardaway poprowadził Memphis do mistrzostwa American Athletic Conference i miejsca w turniejuNCAA w 2023 roku.
Na podstawie[1], o ile nie zaznaczono inaczej.
W 1994 roku, Hardaway wystąpił wraz z m.in.Shaquillem O’Nealem iNickiem Nolte w filmieDrużyna asów, wcielając się w postać Bucha McRae.
| Legenda | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| M | Mecze | S5 | Pierwsza piątka | MPG | Minuty na mecz |
| FG% | Celność rzutów z pola | 3P% | Celność rzutów „za 3” | FT% | Celność rzutów wolnych |
| RPG | Zbiórki na mecz | APG | Asysty na mecz | SPG | Przechwyty na mecz |
| BPG | Bloki na mecz | PPG | Punkty na mecz | ||
Na podstawieBasketball-Reference.com(ang.)
| Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1993/94 | Orlando | 82 | 82 | 36,8 | 46,6% | 26,7% | 74,2% | 5,4 | 6,6 | 2,3 | 0,6 | 16,0 |
| 1994/95 | Orlando | 77 | 77 | 37,7 | 51,2% | 34,9% | 76,9% | 4,4 | 7,2 | 1,7 | 0,3 | 20,9 |
| 1995/96 | Orlando | 82 | 82 | 36,8 | 51,3% | 31,4% | 76,7% | 4,3 | 7,1 | 2,0 | 0,5 | 21,7 |
| 1996/97 | Orlando | 59 | 59 | 37,6 | 44,7% | 31,8% | 82,0% | 4,5 | 5,6 | 1,6 | 0,6 | 20,5 |
| 1997/98 | Orlando | 19 | 15 | 32,9 | 37,7% | 30,0% | 76,3% | 4,0 | 3,6 | 1,5 | 0,8 | 16,4 |
| 1998/99 | Orlando | 50 | 50 | 38,9 | 42,0% | 28,6% | 70,6% | 5,7 | 5,3 | 2,2 | 0,5 | 15,8 |
| 1999/00 | Phoenix | 60 | 60 | 37,6 | 47,4% | 32,4% | 79,0% | 5,8 | 5,3 | 1,6 | 0,6 | 16,9 |
| 2000/01 | Phoenix | 4 | 4 | 28,0 | 41,7% | 25,0% | 63,6% | 4,5 | 3,8 | 1,5 | 0,3 | 9,8 |
| 2001/02 | Phoenix | 80 | 56 | 30,8 | 41,8% | 27,7% | 81,0% | 4,4 | 4,1 | 1,5 | 0,4 | 12,0 |
| 2002/03 | Phoenix | 58 | 51 | 30,6 | 44,7% | 35,6% | 79,4% | 4,4 | 4,1 | 1,1 | 0,4 | 10,6 |
| 2003/04 | Phoenix | 34 | 10 | 25,8 | 44,3% | 40,0% | 85,7% | 2,9 | 2,9 | 0,8 | 0,2 | 9,7 |
| 2003/04 | New York | 42 | 4 | 29,0 | 39,0% | 36,4% | 77,5% | 4,5 | 1,9 | 1,0 | 0,3 | 9,6 |
| 2004/05 | New York | 37 | 0 | 24,2 | 42,3% | 30,0% | 73,9% | 2,4 | 2,0 | 0,8 | 0,1 | 7,3 |
| 2005/06 | New York | 4 | 0 | 18,0 | 28,6% | 0,0% | 100,0% | 2,5 | 2,0 | 0,5 | 0,0 | 2,5 |
| 2007/08 | Miami | 16 | 8 | 20,3 | 36,7% | 42,1% | 88,9% | 2,2 | 2,2 | 1,2 | 0,1 | 3,8 |
| Razem | 704 | 557 | 33,7 | 45,8% | 31,6% | 77,4% | 4,5 | 5,0 | 1,6 | 0,4 | 15,2 |
| Sezon | Drużyna | M | S5 | MPG | FG% | 3P% | FT% | RPG | APG | SPG | BPG | PPG |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1994 | Orlando | 3 | 3 | 44,3 | 44,0% | 45,5% | 70,0% | 6,7 | 7,0 | 1,7 | 2,0 | 18,7 |
| 1995 | Orlando | 21 | 21 | 40,4 | 47,2% | 40,4% | 75,7% | 3,8 | 7,7 | 1,9 | 0,7 | 19,6 |
| 1996 | Orlando | 12 | 12 | 39,4 | 46,5% | 36,4% | 74,4% | 4,7 | 6,0 | 1,7 | 0,3 | 23,3 |
| 1997 | Orlando | 5 | 5 | 44,0 | 46,8% | 36,7% | 74,1% | 6,0 | 3,4 | 2,4 | 1,4 | 31,0 |
| 1999 | Orlando | 4 | 4 | 41,8 | 35,1% | 46,2% | 76,9% | 5,0 | 5,5 | 2,3 | 0,3 | 19,0 |
| 2000 | Phoenix | 9 | 9 | 42,9 | 46,2% | 26,3% | 71,0% | 4,9 | 5,7 | 1,6 | 1,2 | 20,3 |
| 2003 | Phoenix | 6 | 6 | 40,7 | 38,6% | 36,0% | 72,2% | 6,0 | 4,3 | 2,2 | 0,8 | 12,7 |
| 2004 | New York | 4 | 3 | 42,0 | 36,5% | 35,7% | 83,3% | 4,5 | 5,8 | 1,5 | 0,3 | 16,5 |
| Razem | 64 | 63 | 41,3 | 44,8% | 38,0% | 74,6% | 4,7 | 6,2 | 1,9 | 0,8 | 20,4 |
Na podstawieNBA.com(ang.)[Zarchiwizowano 6 lipca 2008]
|
|
