38°29′N 16°27′E/38,483333 16,450000
| gmina | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Region | |||
| Prowincja | |||
| KodISTAT | 080058 | ||
| Powierzchnia | 15 km² | ||
| Populacja (2004) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość | 53,3 os./km² | ||
| Numer kierunkowy | 0964 | ||
| Kod pocztowy | 89040 | ||
Położenie na mapie Kalabrii  | |||
Położenie na mapie Włoch  | |||
| 38°29′N 16°27′E/38,483333 16,450000 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
.jpg)
Pazzano – miejscowość i gmina weWłoszech, w regionieKalabria, w prowincjiReggio Calabria.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 799 osób, 53,3 os./km².
Pazzano, w dialekcie kalabryjskimPazzanu, w średniowieczu nazywanePezzano, położone jest w pięknym otoczeniu, pomiędzy morzem i zalesionymi wzgórzami Le Serre, w dolinie rzeki Stilaro, między wapiennymi górami Monte Consolino i Monte Mammicoto. Utwory, z których zbudowane są góry, geologicznie należą dodewonu (395-345 mln lat).
Pazzano było jednym z górniczych ośrodków południowych Włoch, wydobywających i przetwarzających rudy żelaza. Górnictwo rud żelaza rozwijało się tam już w czasach Wielkiej Grecji (500 p.n.e.) i było kontynuowane przez wiele stuleci.Limonitowo-pirytowe złoża żelaza eksploatowane były przez okolicznych mieszkańców, którzy w czasach normandzkich założyli osiedle górnicze (dokument z1094), przekształcone w późniejszym okresie w miejscowość Pazzano. Dokument z1333 wspomina, że kopalnia Pazzano stanowiła własność klasztoru zSerra San Bruno. W grudniu1524 cesarz Karol V Habsburg podarował tę kopalnię Cesare Fieramosca w nagrodę za wierną służbę. W1527 kopalnia stała się ponownie własnością cesarską. W1724 obok kopalni działał zakład metalurgiczny, odlewający działa. Zakład ten w1768 przeniesiony został doMongiany w prowincji Vibo Walentia.
Silne trzęsienie ziemi w1783 drastycznie (do 857) zmniejszyło liczbę mieszkańców Pazzano. W1811 Pazzano stało się autonomiczną gminą. Wydobycie rud kontynuowano, aż do drugiej połowy wieku XVIII, kiedy to rozwój przemysłu na północy Włoch skłonił wielu mieszkańców Pazzano do emigracji. Jeszcze w Królestwie Obojga Sycylii (1816-1860) Pazzano należało do ważniejszych ośrodków górniczych południowych Włoch (Mezzogiorno), na którym to obszarze działało 25 kopalń. W1917 gmina dała na 50 lat koncesję górniczą Alessandro Casini, który w1921 połączył się z genueńską spółkąMiniera di Pazzano. Na koniec koncesję otrzymał koncernMontecatini, który jednak po roku zamknął tam wszelkie prace.
Najbardziej znanym miejscem, związanym z Pazzano, jest sanktuarium (kaplica) Santa Maria della Stella, znajdujące się w grocie, w górze Monte Stella, oddalonej od Pazzano o około siedem km. Grotę wykuli w VIII wieku prawosławni zakonnicy greccy, którzy założyli tam pustelnię. Za czasów normańskich powstał klasztor, który niejaki Ruggero podarował biskupowi Squillace, Giovanni Niceforo (dokument z 1096). Koło roku1562 postawiono w grocie rzeźbę z białego marmuru Madonny della Stella, w miejsce wcześniejszej ikony. W1643 Santa Maria della Stella przejęta została przez zakon Bazylianów. Obecnie grota (sanktuarium) Santa Maria di Monte Stella jest miejscem pielgrzymek z Pazzano, z których najważniejsza odbywa się w drugą niedzielę sierpnia.
