_2.jpg) Pat McFadden (2024) | |||
| Pełne imię i nazwisko | Patrick Bosco McFadden | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 marca 1966 | ||
| Kanclerz Księstwa Lancaster | |||
| Okres | od 5 lipca 2024 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Poseł doIzby Gmin z okręguWolverhampton South East(inne języki) | |||
| Okres | od 5 maja 2005 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| |||
Patrick Bosco McFadden (ur.26 marca1965[1] wPaisley[2]) – brytyjski polityk, członekPartii Pracy, od 2024kanclerz Księstwa Lancaster. Poseł doIzby Gmin od 2005.
Urodził się w rodzinieirlandzkich imigrantów, jako najmłodsze z siedmiorga dzieci[3]. Jegoirlandzkojęzyczni rodzice pochodzili zhrabstwa Donegal i przybyli doSzkocji w latach 50. Ojciec był robotnikiem budowlanym, a matka pracowała w domu dziecka[4].
Wychowywał się wGlasgow, gdzie ukończył szkołę średnią(Holyrood Secondary School). Następnie podjął studia z zakresu nauk politycznych naUniwersytecie Edynburskim, które ukończył z wyróżnieniem w 1988[5].
W trakcie studiów wstąpił do Partii Pracy. Do silniejszego zaangażowania politycznego skłoniło go, jak później przyznawał, przemówienie wygłoszone przez ówczesnego lidera laburzystówNeila Kinnoka, na konferencji partyjnej wBournemouth, w 1985[2]. W latach 1986–1987 był przewodniczącym stowarzyszenia studentów sympatyzujących ze Szkocką Partią Pracy(Scottish Labour Students(inne języki))[6].
Bezpośrednio po ukończeniu studiów został asystentem posłaDonalda Dewara[7], a następnie (od 1993) doradcąlidera Partii PracyJohna Smitha – dla którego, m.in. przygotowywał przemówienia[6]. Po śmierci Smitha w 1994, został bliskim współpracownikiem jego następcyTony'ego Blaira. Był wśród osób kierujących kampanią laburzystów przed wygranymi przez nichwyborami parlamentarnymi w 1997[8]. Po utworzeniu przez Blairaswojego pierwszego gabinetu, stał się jednym z najważniejszych (obokPetera Mandelsona iAlastaira Campbella(inne języki)) doradców premiera, zaś w latach 2002–2005 sprawował funkcję jegosekretarza politycznego(inne języki)[8].
W2005 po raz pierwszy został wybrany do Izby Gmin z okręgu wyborczegoWolverhampton South East(inne języki)[1]. Uzyskiwał reelekcje z tego samego kręgu w kolejnych wyborach, w:2010,2015,2017,2019 i2024[9]. W latach 2006–2007 był sekretarzem parlamentarnym w Urzędzie Gabinetu[5]. Po objęciu stanowiska premiera przezGordona Browna, początkowo sprawował funkcję ministra stanu ds. stosunków pracy i spraw pocztowych w Ministerstwie Biznesu, Przedsiębiorczości i Reform Regulacyjnych zaś od 2009 – ministra stanu w Ministerstwie Biznesu, Innowacji i Umiejętności[9].
Po wyborach parlamentarnych w 2010 i przejściu Partii Pracy do opozycji, przez kilka miesięcy kierował tym samym resortem wgabinecie cieni. Nie pozostał jednak w jego składzie po wyborze na przywódcę partiiEda Milibanda (w wewnątrzpartyjnych wyborach popierał kandydaturęDavida Milibanada)[6]. W latach 2014–2016 powrócił do gabinetu cieni jako młodszy minister ds. Europy. Angażował się wówczas w kampanię Partii Pracy na rzecz pozostania Wielkiej Brytanii wUnii Europejskiej, przedreferendum w 2016[4]. Jego pozycja w Partii Pracy uległa osłabieniu, w okresie kierowania nią przezJeremy'egp Corbyna[8]. Ponownie powrócił do gabinetu cieni po objęciu przywództwa w partii przezKeira Starmera. Od 2021 do 2023 odpowiadał w opozycji za sprawy polityki gospodarczej, początkowo jako sekretarz gospodarczy skarbu, a następnie – naczelny sekretarz skarbu[9]. Od 2023 kierował kampanią laburzystów przed wyborami parlamentarnymi w 2024 (National campaign co-ordinator)[10].
Po zwycięstwie Partii Pracy w tych wyborach, wszedł w składgabinetu Keira Starmera jako kanclerz Księstwa Lancaster[11].
Jest żonaty i ma dwoje dzieci[6].
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
.jpg)
