Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery | 24 marca1980 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania | 106 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | Kazimierz Kutz |
Główne role | Augustyn Halotta |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Wytwórnia |
Paciorki jednego różańca – polski filmpsychologiczno-obyczajowy z1979 roku w reżyseriiKazimierza Kutza, nakręcony na podstawie noweliTego domu już nie maAlbina Siekierskiego.Paciorki jednego różańca stanowią trzecie ogniwo trylogii śląskiej Kutza, następujące poSoli ziemi czarnej (1969) iPerle w koronie (1971).
Akcja filmu toczy się nakatowickimGiszowcu, gdzie osiedle starych domków górniczych ma zostać zburzone, a na ich miejscu mają powstać bloki z wielkiej płyty. Część mieszkańców pogodziła się z decyzją władz i opuszcza osiedle. Jednakże emerytowany górnik Habryka, byłypowstaniec śląski iprzodownik pracy, deklaruje, że nie wyprowadzi się ze swojego domu. W swym zamiarze popierają go żona oraz młodszy syn[1].
Gdy zbliża się termin rozbiórki, starszy syn odwiedza Habrykę celem przekonania go do opuszczenia domku. Nawet dyrektor kopalni, w której pracuje młodszy syn, próbuje przekonać Habrykę do przeprowadzki. Ten jednak pozostaje nieugięty, wskutek czego jego rodzina podlega szykanom. Tymczasem w kopalni zapada decyzja, że należy wynagrodzić krzywdę wyrządzoną Habryce. Habryka otrzymuje na własność willę w Katowicach, dokąd przenosi się wraz z żoną. W nowym lokum czuje się jednak coraz gorzej i umiera. Na jego cześć odbywa się uroczysty pogrzeb[1].
ChoćPaciorki jednego różańca powstały na podstawie noweliTego domu już nie maAlbina Siekierskiego, film dla Kutza miał również podłoże autobiograficzne. Na początku lat 70. rodzina Kuców z inspiracji Kazimierza Kutza opuściła chałupę w Szopienicach i przeprowadziła się do bloku na nowo wybudowanym osiedlu. Kazimierz Kutz wspominał z wyrzutem, że przeprowadzka przyśpieszyła śmierć ojca; „Matkę […] zauroczyły zieleń, łazienka i centralne. Ojciec wytrzymał dwa tygodnie”[2]. Zdjęcia wykonano w kolonii domków górniczych na osiedluGiszowiec, które w tym czasie miał spotkać dokładnie taki sam los. Dlatego też film początkowo miał problemy zcenzurą[3]. Zarzucano Kutzowi na przykład, że „bohaterowie jedzą na śniadanie jajka, gdy tymczasem w sklepach jest mięso”, a „starzy ludzie nie wyglądają tak okropnie”[4]. Film jednak został dopuszczony do rozpowszechniania, co Ilona Copik w daleko późniejszym tekście tłumaczyła hipotezą, żę „prawdopodobnie zadziałała sława reżysera, a także powszechnie podzielany pogląd, że o Śląsku Kutz potrafił opowiadać jak mało kto”[4].
FilmPaciorki jednego różańca wywołał ożywioną debatę na temat dziedzictwa kulturowego Górnego Śląska, niszczonego przez władze komunistyczne. Jak pisała Copik: „To m.in. dzięki trzeciemu śląskiemu filmowi sprawa Giszowca stała się głośna, a wskutek uporu garstki zapaleńców udało się ocalić osiedle przed ostateczną materialną i kulturową destrukcją”[5]. Przykładowo dom, który stanowi centrum fabularne filmu, rzeczywiście w roku 1979 przeznaczony był do wyburzenia pod nowe zabudowania. Lokalny konserwator zabytków wstrzymał jednak prace. Budynek ten istnieje do dzisiaj przy ulicy Przyjaznej 28 w Katowicach[6].
Rok | Instytucja | Nagroda[1] | Odbiorca |
---|---|---|---|
1980 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Karlowych Warach | Nagroda Specjalna | Kazimierz Kutz |
Lubuskie Lato Filmowe | Srebrne Grono | Augustyn Halotta | |
Festiwal Polskich Filmów Fabularnych | Złote Lwy Gdańskie | Kazimierz Kutz | |
Dyskusyjny Klub Filmowy w Świebodzinie | Samowar, Nagroda Entuzjastów Kina | ||
1981 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Figuiera da Foz | Srebrny Medal | |
1982 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w São Paulo | II miejsce w plebiscycie publiczności |
1974–1979 |
|
---|---|
1980–1989 |
|
1990–1999 |
|
2000–2009 |
|
2010–2019 |
|
2020–2029 |
|
Lata 50. | |
---|---|
Lata 60. | |
Lata 70. | |
Lata 80. | |
Lata 90. | |
Seriale TV |
|