Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Oksana Zabużko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oksana Zabużko
Окса́на Забу́жко
Ilustracja
Oksana Zabużko (2022)
Pełne imię i nazwisko

Oksana Stefaniwna Zabużko

Data i miejsce urodzenia

19 września 1960
Łuck

Zawód, zajęcie

pisarka, poetka, eseistka

Narodowość

ukraińska

Odznaczenia
Order Księżnej Olgi III klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Galeria
Marcin Gaczkowski, Oksana Zabużko,Olga Tokarczuk, IVFestiwal Góry Literatury, (2018)
Oksana Zabużko, VIIIFestiwal Góry Literatury.Nowa Ruda, (2022)

Oksana Stefaniwna Zabużko (ukr. Окса́на Стефа́нівна Забу́жко; ur.19 września1960 wŁucku) –ukraińska pisarka, poetka i eseistka.

Wykształcenie i twórczość

[edytuj |edytuj kod]

Uzyskała tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Kijowskim (1987). Wykładała filologię ukraińską na uniwersytetach w USA. Na stałe mieszka w Kijowie. W swojej twórczości skupia się na zagadnieniach dotyczących ukraińskiej samoidentyfikacji, problemachpostkolonializmu orazfeminizmie[1]. Mówi płynnie po polsku[2].

Największą sławę przyniosła jej książkaBadania terenowe nad ukraińskim seksem, wydana w1996 i przetłumaczona na węgierski, czeski, niemiecki, francuski, a w 2003 na polski[3]. Opisuje ona spustoszenia w ludzkiej psychice jako następstwakomunizmu itotalitaryzmu. Uznano ją za pierwszy manifest ukraińskiego feminizmu[4]. W marcu 2006Badania terenowe... miały swoją sceniczną premierę w warszawskimteatrze PoloniaKrystyny Jandy. Wmonodramie autorstwa i w reżyseriiMałgorzaty Szumowskiej wystąpiłaKatarzyna Figura[5].

W Polsce ukazał się również zbiór opowiadańSiostro, siostro (2007) oraz powieśćMuzeum porzuconych sekretów w 2013, za którą otrzymałaNagrodę Literacką Europy Środkowej „Angelus”[6]. Za tłumaczenie książki nagrodę Angelusa otrzymała takżetłumaczkaKatarzyna Kotyńska.

W 2009 została odznaczonaOrderem Księżnej Olgi III klasy[7].

W listopadzie 2013 roku ukazała się książkaUkraiński palimpsest, zapis rozmów, które z Oksaną Zabużko przeprowadziłaIzabella Chruślińska. To pierwsza książka Oksany Zabużko, która swoją premierę miała poza Ukrainą. Tłumaczenie na język ukraiński ukazało się w roku 2014.

Symbolicznie, 23 lutego 2022, w przeddzieńrosyjskiej inwazji, ukazała się jej książkaPlaneta Piołun – zbiór esejów wybranych dla polskiego czytelnika, napisanych po zajęciu 2014Krymu przez Rosjan. W tytułowym eseju opisany jest wpływkatastrofy w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej z 1986 na nastawienie Ukraińców do władzy sowieckiej. Była to swoista terapia szokowa pozwalająca odreagować głęboki, przenikający do samych kości wieloletni strach po zorganizowanym przezStalina w 1933Wielkim Głodzie (Hołodomorze). Czarnobyl otworzył mentalnie drogę do przemian Ukrainy po 1989. W innych esejach Zabużko opisuje dziejeKateryny Biłokur oraz imperialne, antyukraińskie nastawienie petersburskiego poety i dysydentaIosifa Brodskiego, laureata Nagrody Nobla 1987; daje też swoiste postscriptum do swej książkiBadania terenowe nad ukraińskim seksem.

W 2018 i 2022 była gościemFestiwalu Góry Literatury[8][9].

22 listopada 2022 wCentrum Kongresowym ICE KrakówRada Miasta Krakowa przyznała pisarce Nagrodę im. Stanisława Vincenza, co spotkało się z protestem ze stronyMłodzieży Wszechpolskiej[10].

Zasiadała w jury konkursu głównego na74. MFF w Berlinie (2024)[11].

Twórczość

[edytuj |edytuj kod]

Poezja

[edytuj |edytuj kod]
  • Trawnewyj inij (Травневий іній, 1985)
  • Dyrygent ostannioji swiczky (Дириґент останньої свічки, 1990)
  • Awtostop (Автостоп, 1994)
  • Nowyj zakon Archimeda (Новий закон Архімеда. Вибрані вірші 1980–1998, 2000)
  • Druha sproba. Wybrane (Друга спроба. Вибране, 2005)

Proza

[edytuj |edytuj kod]
  • Badania terenowe nad ukraińskim seksem (Польові дослідження з українського сексу, 1996)
  • Bajka o kalinowej fujarce (Казка про калинову сопілку, 2000)
  • Siostro, siostro (Сестро, сестро Повісті та оповідання, 2003)
  • Muzeum porzuconych sekretów (Музей покинутих секретів, 2009), wyd. pol. 2013

Publicystyka

[edytuj |edytuj kod]
  • Chroniky wid Fortinbrasa (Хроніки від Фортінбраса, 1999)
  • Let my people go (15 текстів про українську революцію, 2005)
  • Notre Dame d’Ukraine: Ukrajinka w konflikti mifolohij (Notre Dame d’Ukraine: Украīнка в конфлікті міфологій, 2007)
  • Ukraiński palimpsest.Rozmowy Oksany Zabużko z Izą Chruślińską, 2013.
  • Planeta Piołun, Agora Warszawa, 2022,ISBN 978-83-268-3865-1.
  • Najdłuższa podróż, Agora Warszawa, 2023.

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Корреспондент назвав переможців конкурсу Краща українська книга-2010. korrespondent.net, 2010-07-01. [dostęp 2013-10-27]. (ukr.).
  2. Зустріч з Оксаною Забужко в Лодзі / Spotkanie z Oksana Zabuzko w Łodzi. [dostęp 2023-01-20].
  3. Muzeum porzuconych sekretów. wab.com.pl, 2013. [dostęp 2013-10-26]. (pol.).
  4. Badania terenowe nad ukraińskim seksem. wab.com.pl, 2013. [dostęp 2013-10-27]. (pol.).
  5. Co wiemy o literaturze ukraińskiej i kim była Łesia Ukrainka?. krakow.pl, 2013-07-01. [dostęp 2013-10-26]. (pol.).
  6. Angelus 2013 dla Oksany Zabużko. angelus.com.pl, 2013-10-19. [dostęp 2013-10-19]. (pol.).
  7. Про відзначення державними нагородами України; Указ від 16.01.2009 № 26/2009. zakon4.rada.gov.ua, 2009-01-16. [dostęp 2013-10-26]. (ukr.).
  8. Festiwal Góry Literatury dzień 7, czw. 19.07.18. nowaruda.info. [dostęp 2018-07-20]. (pol.).
  9. Festiwal Góry Literatury 2022. Goście festiwalu. nowaruda.info. [dostęp 2022-07-16]. (pol.).
  10. Ukraińska pisarka Oksana Zabużko z nagrodą im. Vincenza, w tle protest [online], wnp.pl [dostęp 2022-11-22] (pol.).
  11. Zac Ntim: Berlin Film Festival: Christian Petzold, Ann Hui & Albert Serra Among Names Joining Lupita Nyong’o’s International Jury. Deadline, 01.02.2024. [dostęp 2025-02-21]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
LaureaciNagrody Ikar
XX wiek
XXI wiek
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oksana_Zabużko&oldid=76271277
Kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp