 Nathalie Baye | |||
| Imię i nazwisko | Nathalie Marie Andrée Baye | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 6 lipca1948 | ||
| |||
Nathalie Marie Andrée Baye[1] (ur.6 lipca1948 wMainneville) −francuskaaktorka, dziewięciokrotnie nominowana do nagrodyCezara.
W wieku czternastu lat zaczęła artystyczną karierę, przystępując do szkoły tańca wMonako. Trzy lata później, w 1965 wyjechała doStanów Zjednoczonych, aby spróbować nowego świata i nowej kultury. Uczęszczała na zajęcia zbaletu i tańca współczesnego wNowym Jorku, odbyła tournée poUSA z zespołem baletowym. Po powrocie doFrancji, zajmowała się nadal tańcem, ale równolegle uczyła się aktorstwa i w 1972 ukończyła kurs w Simon Course przy Akademii.
Jej debiutem kinowym była rola Giselle wmelodramacie komediowymFaustyna i piękne lato (Faustine et le bel été,1972) zIsabelle Adjani. Rok później znalazła się w obsadzieamerykańskiego dramatuRoberta Wise’aDwie osoby (Two People,1973) u bokuPetera Fondy iLindsay Wagner. Została dostrzeżona jako script-girl w filmieFrançois TruffautaNoc amerykańska (La nuit américaine,1973). W latach 70. tworzyła role ekranowych dobrych i miłych dziewczyn z prowincji.
Rola Laurence Cuers,nauczycielki zLyons w dramacieTydzień wakacji (Une semaine de vacances,1980) zGérardem Lanvinem przyniosła jej nominację do nagrodyCezara, którą po raz pierwszy odebrała dla najlepszej aktorki drugoplanowej za kreację Denise Rimbaud w dramacieJeana-Luca GodardaRatuj kto może (życie) (Sauve qui peut (la vie),1980) zIsabelle Huppert iJakiem Dutronc. Następnie zyskała jeszcze dwaCezary; za postać Niny Coline, zaniedbanej żony pracownika działu reklamy wielkiej galerii handlowej (Gérard Lanvin) w dramacieDziwna sprawa (Une étrange affaire,1981) u bokuMichela Piccoli oraz jako Nicole Danet,paryskaulicznica w dramaciekryminalnymRównowaga (La balance,1982) zTchéky Karyo. W jej dorobku znalazła się m.in.ekranizacjabestsellerowejpowieści historycznej Janet Lewis, której akcja rozgrywa się w XV-wiecznejFrancji w dobiewojny stuletniejPowrót Martina Guerre (Retour de Martin Guerre,1982) zGérardem Depardieu iTchéky Karyo, dramatkryminalnyJeana-Luca GodardaDetektyw (Détective,1985) zJohnnym Hallydayem,Emmanuelle Seigner iJulie Delpy oraz dramat telewizyjnyRogera Spottiswoode’aHBOA orkiestra grała dalej (And the Band Played On,1993) u bokuMatthew Modine'a iAlana Aldy. W 1986 powróciła do teatru.
Kolejne nominacje do nagrodyCezara zdobyła za rolę Helene w dramacieWychodzę za mąż za martwego człowieka (J'ai épousé une ombre,1983) zMadeleine Robinson, za postać sprytnejaktorki i laureatkiCezara Camille Valmont w dramacieCo drugi weekend (Un week-end sur deux,1990), jako Angèle Piana, pracownica salonu piękności „Vénus” wmelodramacie komediowymSalon piękności Venus (Vénus beauté (institut),1999) zSamuelem Le Bihanem iAudrey Tautou oraz za rolę Carole wmelodramacieUczucia (Les sentiments,2003). Jej kreacja wmelodramacieZwiązek pornograficzny (Une liaison pornographique,1999) zSergi Lópezem została uhonorowanaPucharem Volpiego dla najlepszej aktorki na56. MFF w Wenecji. Czwartą w jej karierze nagrodęCezara odebrała za kreacjękomendant Caroline „Caro” Vaudieu w dramaciekryminalnymMłody porucznik (Le petit lieutenant,2005).
Zasiadała w jury konkursu głównego na49. MFF w Cannes (1996).
Jej długoletnim partnerem był muzykJohnny Hallyday (byli razem w latach 1982-2006). Para ma córkę Laurę Smet (ur. 15 listopada 1983).
