Uważany jest za jednego z najlepszych i najbardziej wszechstronnych piłkarzy w historii. Był zawodnikiem m.in.AS Nancy,AS Saint-Étienne oraz przez pięć latJuventusu, z którym w tym czasie zdobył dwa mistrzostwa Włoch, Puchar Włoch,Puchar Mistrzów,Puchar Zdobywców Pucharów iPuchar Interkontynentalny oraz indywidualnie trzykrotnieZłotą Piłkę dla najlepszego piłkarza Europy. Zreprezentacją Francji, w której barwach rozegrał 72 mecze, brał udział w trzech turniejach omistrzostwo świata oraz (w 1984) triumfował wmistrzostwach Europy (został także królem strzelców tej imprezy). W latach 1988–1992 był selekcjonerem drużyny narodowej. Od połowy lat 90 zasiada we władzachUEFA. Funkcję prezydenta tej organizacji pełnił od 26 stycznia 2007 do 21 grudnia 2015, kiedy to został zawieszony przez FIFA na 8 lat.
Piłkarską karierę zaczynał w lokalnych klubachQuiestede i Jœuf. W 1971 roku Platini był bliski przejścia do FC Metz jednak do transferu ostatecznie nie doszło z powodu zdiagnozowania niewydolności serca przez lekarza nowego potencjalnego klubu Francuza[1]. Przełomem w jego karierze było przejście w wieku osiemnastu lat doAS Nancy, z którym w 1978 zdobył swoje pierwsze cenne trofeum – Puchar kraju. Rok później grał już wAS Saint-Étienne, który na początku lat 80., także dzięki Platiniemu, odnosił swoje największe sukcesy. To z Saint-Étienne Michel wywalczył w 1981 swój jedyny tytuł mistrza Francji.
Po udanymMundialu 1982 (Francja przegrała w meczu o trzecie miejsce zPolską) o Platiniego upomniał sięJuventus F.C., przeżywający wówczas pod wodząGiovanniego Trapattoniego okres piłkarskiego rozkwitu. Przez kolejnych pięć lat (w tym trzy wraz z PolakiemZbigniewem Bońkiem) stanowił o ofensywnym obliczu drużyny, z którą zdobył wszystkie najważniejsze europejskie trofea. W połowie lat 80. był liderem reprezentacji Francji, która w 1984 wywalczyła swój pierwszy tytuł mistrza Europy.
Platini zakończył swoją piłkarską karierę w 1987, w wieku trzydziestu dwóch lat.
Pod koniec 1988 przejął odHenriego Michela stery reprezentacji. Kariera selekcjonera, trwająca cztery lata, przyniosła Platiniemu wiele rozczarowań, z których największe – niezakwalifikowanie się naMundial 1990 i słaby występ naEuro 1992 – na dobre zniechęciły go do pracy szkoleniowej.
Od połowylat 90. był prominentnym działaczemUnii Europejskich Związków Piłkarskich (UEFA). W latach 1993–1998 był przewodniczącym komitetu organizacyjnegomistrzostw świata. W 2005 roku ogłosił, że w następnych wyborach będzie ubiegał się o funkcję prezydenta tej organizacji. 26 stycznia 2007 roku podczas XXXI zjazdu Unii Europejskich Związków Piłkarskich został wybrany na stanowisko prezydenta tej organizacji. Zastąpił SzwedaLennarta Johanssona. 21 grudnia 2015 został zawieszony przez władzeMiędzynarodowej Federacji Piłki Nożnej (FIFA) na okres 8 lat za przyjęcie znaczących środków finansowych od innego działacza Międzynarodowej Federacji Piłki NożnejJosepha Blattera.
.png)
.jpg)
