 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Premier Włoch | |||
| Okres | od 7 lipca 1973 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Premier Włoch | |||
| Okres | od 12 grudnia 1968 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
Mariano Rumor (ur.16 czerwca1915 wVicenzy, zm.22 stycznia1990 wRzymie) –włoski polityk, działaczChrześcijańskiej Demokracji, premier stojący na czele pięciu gabinetów, wielokrotny minister.
Kształcił się w zakresie sztuk pięknych, pracował zawodowo jako nauczyciel. W 1943 włączył się w działalność antyniemieckiego i antyfaszystowskiego ruchu oporu. Brał udział w organizacjiChrześcijańskiej Demokracji (DC), reprezentował ją w regionalnym komitecie wyzwolenia narodowego wWenecji. Później pełnił szeref funkcji w ramach partii chadeckiej, był zastępcą sekretarza, a w latach 1964–1969 pozostawał jako sekretarz jej faktycznym liderem[1].
W 1946 został posłem do powołanej poII wojnie światowej konstytuanty (Assemblea Costituente della Repubblica Italiana), która działała do 1948. W tym samym roku został po raz pierwszy wybrany doIzby Deputowanych. W niższej izbie włoskiego parlamentu zasiadał nieprzerwanie do 1979 jako poseł I, II, III, IV, V, VI i VII kadencji[2].
Wielokrotnie zajmował stanowiska rządowe. Od 1951 do 1954 był podsekretarzem stanu w resorcie rolnictwa i leśnictwa (w 7. i 8. rządzieAlcide De Gasperiego i w rządzie, którym kierowałGiuseppe Pella), a następnie podsekretarzem stanu w biurze premieraAmintore Fanfaniego w jego krótkotrwałym 1. gabinecie (1954). Do administracji rządowej powrócił w 1959 jako minister rolnictwa i leśnictwa, funkcję tę pełnił do 1963 w 2. rządzieAntonia Segniego, w rządzieFernanda Tambroniego, w 3. i 4. rządzie Amintore Fanfaniego. Później w 1963 był ministrem spraw wewnętrznych w 1. gabinecieGiovanniego Leone.
Od 12 grudnia 1968 do 6 lipca 1970 sprawował urząd premiera Włoch w trzech kolejnych rządach. Później był ponownie ministrem spraw wewnętrznych w 1. i 2. gabinecieGiulia Andreottiego (1972–1973). Kolejny raz stanął na czele rządu 8 lipca 1973, zajmował tym razem stanowisko premiera do 3 października 1974, kierując dwoma kolejnymi gabinetami. Od 1974 do 1976 sprawował urząd ministra spraw wewnętrznych w 4. i 5. rządzie kierowanym przezAldo Moro.
Od 1979 do 1984 sprawował jednocześnie mandatposła doParlamentu Europejskiego I kadencji, należąc do grupyEuropejskiej Partii Ludowej[3]. Również w 1979 został po raz pierwszy wybrany doSenatu (VIII kadencji), uzyskiwał reelekcję na IX i X kadencję, w trakcie której zmarł[2].
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
