| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
Maria Occhipinti (ur.29 lipca1921 wRagusie, zm.20 sierpnia1996 wRzymie) –włoska pisarka, myślicielka oraz działaczkaanarchofeministyczna, która zasłynęła swoim protestem przeciwko przymusowemu poborowi do wojska.
Ukończyła jedynie 3 lata szkoły podstawowej, a następnie pracowała jakoszwaczka. Wzięła ślub w wieku 17 lat. W okresieII wojny światowej jej męża zaciągnięto do wojska, przez co była zmuszona była samemu zająć się całym domem. W tamtym czasie postanowiła również uzupełnić swoje braki w edukacji. Zaczęła czytać wiele książek, które – jak potem twierdziła – pomogły jej zrozumieć wiele spraw. Wywołała również lokalny skandal zapisując się do centrali związkowejCamera del Lavoro oraz doWłoskiej Partii Komunistycznej[1]
Do 1945 wiele żołnierzy walczących po stroniefaszystowskich północnych Włoch powróciło do domów. Mężczyźni dostali jednak ponowne wezwanie do wojska, tym razem od południowej częściKrólestwa Włoch, kontrolowanej przezsiły alianckie. Żołnierzy zamierzano wysłać na północ kraju, gdzie utrzymywały się jeszcze siłyWłoskiej Republiki Socjalnej. Również wiele mieszkańców Ragusy zostało powołanych[1].
4 stycznia 1945 o 10 rano Maria Occhipinti przebywała w swoim domu, kiedy usłyszała wołanie innej kobiety, która poinformowała ją o przyjeździe wojskowych ciężarówek mających zabrać mężczyzn z miejscowości. Maria, pomimo piątego miesiąca ciąży, pobiegła na miejsce zdarzenia i próbowała rozmawiać zkarabinierami pilnującymi transportu. Ci nie zamierzali dyskutować z kobietą. Maria postanowiła wówczas położyć się przed nadjeżdżającą ciężarówką. Miała wówczas krzyknąć: „możecie mnie zabić, ale nie przejedziecie!” W czasie, kiedy próbowano usunąć kobietę z drogi, wokół pojazdu zbierał się coraz większy tłum[1]. Funkcjonariusze wystrzelili w stronę tłumu zabijając jedną osobę. To sprowokowało tłum do zaatakowania żandarmów[2].
Zamieszki w regionie objęły kilka miasteczek, m.in.Comiso,Vittoria,Giarratana,Monterosso czyAgrigento. Dopiero 9 stycznia wojsko zdołało stłumić powstanie. Podczas starć zginęło 18 żandarmów, a 24 zostało rannych. Natomiast rebeliantów zginęło 19, a 63 zostało rannych. Po tych zdarzeniach aresztowano wiele osób, w tym Marię Occhipinti, którą skazano na dwa lata więzienia, gdzie urodziła córkę[1].
Po wyjściu z więzienia i powrocie do rodzinnej miejscowości, okazało się, że jej mąż ożenił się z inną kobietą. Nie znajdując wsparcia w Ragusa, wyjechała najpierw doNeapolu, a następnie doRawenny,San Remo, Rzymu iMediolanu. Związała się wówczas ze środowiskiem anarchistycznym, odchodząc odkomunistycznych poglądów. Z czasem przeprowadziła się doSzwajcarii, gdzie wydała w 1957 autobiografię pt.Una donna di Ragusa (wł.Dziewczyna z Ragusa), za którą otrzymała w 1976 literackąNagrodę Brancatiego[3][4].
W 1973 zamieszkała razem z córką w Rzymie, gdzie ponownie zaczęła pisać poruszając tematy społeczne. Związała się również z tamtejszym środowiskiem anarchistycznym[3][4].
W 2013 powstałfilm dokumentalny w reżyseriiLuca Scivoletto opowiadający o życiu Marii Occhipinti pt.Con quella faccia da straniera – Il viaggio di Maria Occhipinti[5].
