Był synem Lucjusza Wipsaniusza Agrypy oraz zięciem, stronnikiem i przyjacielem cesarzaAugusta. Był także rówieśnikiem Oktawiana i studiował razem z nim w Apolonii. Za jego radą po zamachu naGajusza Juliusza Cezara, Oktawian wyruszył natychmiast doRzymu. Agrypa odegrał znaczącą rolę wwojnie przeciwkoLucjuszowi Antoniuszowi iFulwii, bratu i żonieMarka Antoniusza zakończonej zdobyciemPeruzji.
Dwa lata później stłumił powstanie wGalii i przekroczyłRen dla powstrzymania agresjiGermanów. Po powrocie odmówił odbyciatriumfu, ale przyjąłkonsulat w 37 p.n.e. Przygotował wojnę zSekstusem Pompejuszem, rozbudowując porty i szkoląc flotę w sztucznym Porcie Julijskim zbudowanym w pobliżuBajów. Następnie jako dowódca floty pokonał Sekstusa Pompejusza w bitwach podMyle i podNaulochus w 36 p.n.e. Poślubił Pomponię, córkę przyjacielaCycerona,Pomponiusza Attyka. W 33 p.n.e. wbrew tradycyjnejkolejności sprawowania urzędów zostałedylem kurylnym i zasłużył się rozbudowując i upiększając Rzym, zwłaszcza porządkując i odnawiając system wodociągowy i kanalizacyjny[1]. W celu obsługi, naprawy i rozbudowy akweduktów i kanalizacji, z własnego majątku powołał oddział 240 niewolników, który po jego śmierci stał się podstawą państwowejfamilia publica[1].
Ponownie objął dowództwo floty po wybuchu wojny z Markiem Antoniuszem. Zwycięstwo we wrześniu 31 p.n.e. wbitwie morskiej pod Akcjum nad flotą Marka Antoniusza iKleopatry VII było w znacznej mierze jego zasługą. Dało ono Oktawianowi pełnię władzy nad ówczesnymimperium rzymskim. Jako znak zaufania ze strony Oktawiana, Agrypa otrzymał rękę jego siostrzenicyMarceli. W 27 p.n.e. objął po raz trzeci konsulat i na pamiątkę bitwy pod Akcjum zbudował w RzymiePanteon (inskrypcje upamiętniające jego fundację zachowały się nawet po przebudowie Panteonu przez Hadriana). Zbudował także akwedukty itermy oraz inne budowle publiczne.
Wskutek intrygLiwii i zazdrosny o wpływyMarcellusa, ostentacyjne opuścił Rzym, przyjmując namiestnictwoSyrii, choć funkcję tę sprawował rezydując na greckiej wyspieLesbos. Po śmierci Marcellusa, męża Julii, córki Augusta, Oktawian wezwał go ponownie do Rzymu i dla bliższego związku z nim nakazał mu rozwód z Marcelą oraz (za radą Mecenasa) poślubienie w 21 p.n.e.Julii, wdowy po Marcellusie. W 19 p.n.e. Agrypa stłumił powstanieKantabryjczyków wHiszpanii, w 17 p.n.e. ponownie był namiestnikiem Syrii, gdzie zyskał uznanie za swoje rządy. Zmarł wKampanii w 12 p.n.e. w wieku 51 lat. August uhonorował go wspaniałym pogrzebem i pochówkiem wMauzoleum Augusta, a jego synowie (zmarli w młodym wieku),Gajusz Cezar iLucjusz Juliusz Cezar, zostali adoptowani przez Oktawiana Augusta.
Agrypa był również geografem. Stworzył mapę geograficzną ówczesnego świata, którą Oktawian August kazał umieścić w Portyku Wipsanii. Do mapy tej Agrypa miał sporządzić komentarz geograficzny, zawierający zapewne dane dotyczące granic i odległości. Napisał też autobiografię. Nic z jego twórczości nie zachowało się do naszych czasów.
Postać Marka Agrypy pojawiła się w grze komputerowejShadow of Rome (jedna z głównych, obok Augusta, postaci) oraz w serialu telewizjiHBO pt.Rzym i w serialuBBC pt.Ja, Klaudiusz.
↑abRenataR.KamińskaRenataR.,W trosce o miasto : "cura urbis" w Rzymie okresu republiki i pryncypatu, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2015, s. 44,ISBN 978-83-8090-034-9,OCLC951375791 [dostęp 2022-08-25].
