Dom wakacyjny Kalmann w Brione s/Minusio 1974–1976 Dom jednorodzinny Bianchetti w Locarno Monte 1975–1977 Budynek mieszkalny w Brissago 1985–1987 Casa Bernasconi w Caronie 1989–1990 „Stadthof” Sursee 1999–2003 Nagroda Wakkera 03 Luigi Snozzi (ur.29 lipca 1932 wMendrisio , zm.29 grudnia 2020 wMinusio [ 1] szwajcarski architekt , w1985 laureatNagrody Beton 85 , w1993 laureatNagrody Beton 93 ,Nagrody Wakkera (Monte Carasso ) iNagrody Prince of Wales in Urban Design Uniwersytetu Harvard, a w2003 Nagrody Wakkera (Sursee ).
Doktor honoris causa Uniwersytetu wBukareszcie (2005), Wydziału Architektury Uniwersytetu wSassari (2007) iPolitechniki Federalnej ETHZ wZurychu (2007).
Przedstawicielneomodernistycznego minimalizmu w architekturze, koncentrujący się na jak najmniejszym niszczeniu miejsca interwencji architekta przez maksymalne wykorzystanie nie tylko zalet, lecz przede wszystkim, wad każdego miejsca. Jeden z czterech architektów tesyńskich określanych mianem „czterech muszkieterów ” (Snozzi,Vacchini ,Galfetti iBotta ), współtworzących fenomen w architekturze europejskiej końca XX wieku, zwany „szkołą tesyńską ”.
Dyplom architekta uzyskał naPolitechnice Federalnej ETHZ wZurychu w 1957. W latach 1957–1958 pracował w biurach architektówPeppo Brivio w Locarno iRino Tami w Lugano, od 1958 własne biuro w Locarno, w latach 1962–1971 biuro zLiviem Vacchinim , od 1975 biuro w Zurychu z Brunem Jenni, a od 1988 własne biuro wLozannie .
W latach 1973–1975 profesor zaproszonyETHZ wZurychu , 1980–1982EAUG wGenewie , 1982–1984EPFL wLozannie , od 1985 profesor zwyczajnyEPFL wLozannie , od 1987 profesor zaproszonySCI-ARC wVico Morcote , w latach 1998–2000 profesor zaproszony Uniwersytetu wTrieście , od 1997 profesorAkademii Architektury wMendrisio , od 2002 profesor Wydziału Architektury wAlghero Uniwersytetu wSassari .
Od 1970 wykłady w licznych szkołach architektury w Szwajcarii,Włoszech , Hiszpanii, Francji, Niemczech, Austrii, Holandii,Anglii ,Norwegii , USA, Belgii, Portugalii, Chinach i w Polsce (Kraków 1992).
Od 1980 wystawy: Zurych, Arnhem, Stabio, Paryż, Bazylea, Lozanna, Mediolan, Padwa, Vico Morcote, Antwerpia, Wieden, Monte Carasso, Pontresina, Helsinki, Kraków (1992 – Galeria Expo WAPK).
Został członkiem honorowym:
1958–1959 Dom jednorodzinny Lucchini,Faido 1959 Dom jednorodzinny Bass,Minusio 1959 Dom jednorodzinny Stratmann,San Nazzaro 1960–1963 Dom jednorodzinny Sargeti,Magadino 1961–1963 Budynek banku UBS zLiviem Vacchinim ,Ascona 1961–1963 Restauracja kościoła,Brissago 1962–1968 Plan centrum Bellinzony zLiviem Vacchinim iTitą Carlonim ,Bellinzona 1962–1965 Zespół mieszkaniowy zLiviem Vacchinim ,Locarno 1963–1965 Pawilon tymczasowy dla szpitala w Mendrisio z Titą Carlonim,Mendrisio 1963–1965 Domy szeregowe Taglio zLiviem Vacchinim ,Orselina 1964–1965 Sklep z biurami „La Colombaia” zLiviem Vacchinim ,Bellinzona 1964–1965 Budynek „Palazzo Fabrizia” zLiviem Vacchinim ,Bellinzona 1965–1966 Dom jednorodzinny Snider zLiviem Vacchinim ,Verscio 1967–1970 Budynek mieszkalny zLiviem Vacchinim ,Monte Carasso 1972–1976 Plan centrum Locarno zLiviem Vacchinim iTitą Carlonim ,Locarno 1973–1978 Szkoła podstawowa i Ratusz,San Nazzaro 1973 Dom jednorodzinny Meyen,Ascona 1974 Budynek mieszkalny Verdemonte z Walterem von Euw,Monte Carasso 1974–1976 Dom jednorodzinny Kalmann,Brione s/Minusio 1975–1977 Dom jednorodzinny Bianchetti,Locarno-Monti 1976–1978 Dom jednorodzinny Cavalli,Verscio 1976 Przebudowa domu jednorodzinnego Zanda,Verscio 1977–1979 Sklep Costantini,Minusio 1979 Plan zagospodarowania,Monte Carasso –Nagroda Wakkera 93 1981–1984 Sala gimnastyczna,Monte Carasso –Nagroda Beton 85 1983–1984 Szatnia klubu sportowego,Monte Carasso 1983–1984 Dom jednorodzinny Heschl,Agarone 1983–1990 Cmentarz Loculi,Monte Carasso 1984–1985 Balli restaurantion,Locarno 1984 Raiffeisen Bank,Monte Carasso 1984 Dom jednorodzinny Guidotti,Monte Carasso 1985 Dom jednorodzinny Barbarossa,Minusio 1985 Przebudowa domu jednorodzinnego Conceprio,Monte Carasso 1985–1987 Budynek mieszkalny Bianchini,Brissago 1987 Dom jednorodzinny Barbarossa,Minusio 1987 Przebudowa domu jednorodzinnego Morisoli,Monte Carasso 1989–1990 Dom jednorodzinny Bernasconi,Carona –Nagroda Beton 93 1989–1990 Dom jednorodzinny Diener,Ronco s/Ascona 1987–1993 Szkoła podstawowa,Monte Carasso 1989–1994 Kwartał Morenal,Monte Carasso 1993–1997 Domy jednorodzinne Gianini/Salzborn,Cureglia 1995–1997 Budynek mieszkalno-biurowy „Bau und Grund”,Pforzheim 1998–2001 Dom jednorodzinny Ackermann,Monte Carasso 1993–2002 Zespół mieszkaniowy „STOA”,Maastricht 1999–2003 Budynek poczty „Stadthof”,Sursee –Nagroda Wakkera 03 2000–2004 Dom jednorodzinny Gobbi,Tegna 2001 Koncept Deltametropolis,Holandia 2003–2007 Rozbudowa Szkoły Podstawowej,Monte Carasso 2006–2007 Dom jednorodzinny Cavalli,Ligornetto 2009–2011 Dom jednorodzinny Stefano Guidotti,Monte Carasso Gdy myślę: człowiek, myślę: wyzyskiwany. Nie unikaj odpowiedzialności, zajmij się formą, to w niej odnajdziesz człowieka. Architektura jest pustką, którą ty masz zdefiniować. Architekturę mierzy się okiem i krokiem..., metr dla geodety. Zanim projekt staje się instrumentem zmiany, jest przede wszystkim narzędziem wiedzy. Nic nie jest do wymyślenia, wszystko jest do odkrycia. Każda interwencja zakłada zniszczenie, niszcz sensownie. Różnorodność jest preludium monotonii, jeżeli chcesz jej uniknąć, powtarzaj twój element. Poszukujesz elastyczności ? Buduj mury zawsze z kamienia. Architekturą nie zrobisz rewolucji, a rewolucja nie wystarczy by tworzyć architekturę: człowiek potrzebuje obydwu. Architektura wyrasta z rzeczywistych potrzeb, lecz je przekracza; jeżeli chcesz ją poznać, oglądaj ruiny. Akwedukt nabiera życia od momentu, gdy przestaje nieść wodę. Jeszcze do niedawna wszelkie formy ludzkiego osadnictwa były „geologicznymi”. Prawdziwy trawnik sięga środka ziemi. Budowla zawsze zaczyna się od fundamentów. ... lecz ponad wszystko: światło ! Cóż za marnotrawstwo energii, co za straty na klimatyzacje, ogrzewanie, oświetlenie..., gdy wystarczyłoby okno. Kiedy projektujesz ścieżkę, obejście, dom, dzielnicę; pamiętaj zawsze o mieście. Kiedy projektujesz ulicę lub parking, pomyśl, że za kierownicą siedzi zawsze człowiek. Kiedy w miastach zniknie sygnalizacja, będziesz bliski rozwiązania. Alpinista jest szczęśliwy w górach, gdyż wie, że za horyzontem jest miasto. Marynarz jest szczęśliwy na morzu, gdyż wie, że za horyzontem jest miasto. Dzięki mozołowi ludzkiemu, miasto zawiera ogień wulkanów, piasek pustyni, dżunglę i step, florę i faunę..., naturę w całej swej okazałości. Natura znosi tylko prawdę, lecz zdaje mi się, że Adolf Loos już to powiedział. W dniu, w którym absolwenci nie będą mogli służyć biurom architektury, Szkoła uczyni wielki krok naprzód. 1973–1975, Luigi Snozzi
Thomas Boga, Martin Steinmann,Tendenzen: neuere Architektur im Tessin , Organisationsstelle für Ausstellungen d. Inst. GTA, Zürich 1977,ISBN 3-85676-002-4 Pierre-Alain Croset,Luigi Snozzi, Progetti e architetture 1957–1984 , Electa, Mediolan 1984,ISBN 88-435-1290-0 Frank Werner, Sabine Schneider,Neue Tessiner Architektur: Perspektiven einer Utopie , Dt. Verl.-Anst. Stuttgart 1991 Monte Carasso, die Wiedererfindung des Ortes = Monte Carasso, la reinvenzione del sito , Birkhäuser, Basel 1995,ISBN 3-7643-5596-4 Claude Lichtenstein,Luigi Snozzi , Birkhäuser, Basel 1997,ISBN 3-7643-5439-9 Johann Christoph Bürkle,Luigi Snozzi, urbanistische Projekte, Ideen und Arbeiten 1972–1997 , Niggli, Sulgen 1997 Luigi Snozzi und das Politiche in der Architektur , DU Nr 11 (585), Tages Anzeiger AG, Zurych 1989Claudio Negrini, Pierre-Alain Croset, Gustavo Groisman,Luigi Snozzi , Rivista Tecnica, Lugano 1990 Snozzi Vacchini Galfetti, 1960–1990 , Muzeum Architektury Fińskiej, Helsinki 1990,ISBN 951-9229-64-7 Peter Dish,Luigi Snozzi, Costruzioni e progetti 1958–1993 , ADV, Lugano 1994,ISBN 88-7922-005-5 Pierre-Alain Croset,Pour une école de tendance, mèlange offerts à Luigi Snozzi , Presse polytechniques et universitaires romande, Lausanne 1999 Johann Christoph Bürkle, Jörg Friedrich,Luigi Snozzi. Städte Bauen , Niggli, Sulgen 2000,ISBN 978-3-7212-0322-6 Peter Dish,Luigi Snozzi: L'opera completa , ADV, Lugano 2005,ISBN 978-88-7922-027-9 Colin Davies,Key Houses of the Twentieth Century , Laurence King Publishing, London 2006 AA.VV.Guida d’arte della Svizzera italiana , Edizioni Casagrande, Bellinzona 2007, 37, 40, 52, 53, 156, 168, 169, 174, 176, 191, 192, 205, 206, 207, 208, 209, 213, 223, 288, 347. Marcello Congiu,Quarantuno domande a Luigi Snozzi , Clean Edizioni, Napoli 2008,ISBN 978-88-8497-111-1 Es lebe der Widerstand! , wBau der Gesellschaft , wykłady ETHZ, skrypt 7", gta Verlag, Zurich 2009,ISBN 978-3-85676-241-4 ↑ Addio a Luigi Snozzi (wł.) ↑ Aforyzmy. 1973–1975 Luigi Snozzi [w:] Pierre-Alain CrosetLuigi Snozzi, Progetti e architetture 1957–1984 , Electa, Milano 1984
