| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Ludwik Marek (ur.1837 wTarnopolu, zm.18 stycznia1893 weLwowie[1][2][3]) –polski pianista, kompozytor i pedagog muzyczny.
Był synem Józefa Marka, z pochodzeniaCzecha, właściciela szkoły muzycznej weLwowie[2][3]. Uczył się gry na fortepianie u ojca, zadebiutował jako pianista w 1854 roku we Lwowie[2]. W latach 1854–1857 kształcił się uJana Milana iKarola Mikulego[1][2][3]. Koncertował w kraju, a także wRosji,Rumunii,Austrii i naWęgrzech, uczył gry na fortepianie w domachgalicyjskiej arystokracji[2][3]. Od 1870 roku prowadził we Lwowie własną szkołę muzyczną[1][2][3]. W 1872 roku występował z koncertami wWiedniu, gdzie poznałHansa von Bülowa iFerenca Liszta[2][3].
Działał jakoimpresario, występował jako akompaniator i dyrygent koncertów symfonicznych, organizował też koncerty kameralne w swoim domu we Lwowie[2][3]. W 1874 roku koncertował wKrakowie razem z węgierskim skrzypkiemEde Reményim[3]. W 1877 roku grał we Lwowie wspólnie zHenrykiem Wieniawskim, z którym wykonałSonatę skrzypcową A-dur „Kreutzerowską”Ludwiga van Beethovena[3]. Zajmował się także pracą pedagogiczną, jego wychowankiem byłRaul Koczalski[2][3].
SkomponowałoperęBolesław Śmiały i Święty Stanisław (wyst. Lwów 1876, z tegowyciąg fortepianowy wyd. Wiedeń 1870) iLegendy na orkiestrę, a także szereg utworów fortepianowych i pieśni[1][2][3]. Cześć jego utworów została wydana drukiem w oficynie Schlesingera i Kohauta wBerlinie[1]. Opublikował podręcznikĆwiczenia fortepianowe z dodatkiem broszury o systemie gry fortepianowej (1892)[1][2][3].