Deklarację podpisali premier Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Winston Churchill oraz prezydent Stanów Zjednoczonych z ramieniaPartii Demokratycznej Franklin Delano Roosevelt. Za jej najważniejsze cele uznano prawo wszystkich narodów do posiadania własnych rządów i własnego niepodległego państwa, do rozwoju gospodarczego i życia w pokoju po pokonaniu tyraniifaszystowskiej. Zdecydowanie eksponowała zasadę pokojowego rozstrzyganiasporów międzynarodowych, zgodnie z zasadami sprawiedliwości i prawa międzynarodowego, wyrażała nadzieję na ustanowienie po ostatecznym zniszczeniu tyranii nazistowskiejtrwałego pokoju, wspominała o potrzebie zaprowadzenia w przyszłościstałego systemu bezpieczeństwa na szerszą skalę oraz o potrzebie zmniejszenia zbrojeń.
Do Karty odwoływały sięDeklaracja Narodów Zjednoczonych iTraktat brytyjsko-radziecki (1942). Niektóre zapisy Karty (pierwszy, drugi, trzeci, czwarty i ósmy) nigdy nie zostały przez sprzymierzonych zrealizowane. Sygnatariuszem, który dążył do ekspansji zarówno terytorialnej jak i polityczno-gospodarczej, był Związek Radziecki. Zmiany terytorialne, które zaszły bez zgody państwa, którego dotyczyły to cesje terytorialneFinlandii, Polski,Rumunii, Czechosłowacji iJaponii na rzecz Związku Radzieckiego, a takżeNiemiec na rzecz Polski i ZSRR. Punkt czwarty został pogwałcony w przypadku nieprzywrócenia niepodległościEstonii,Łotwy,Litwy, a także wszystkich państw, które stały się radzieckimi satelitami. Nie nastąpiło po wojnie deklarowane rozbrojenie, bądź ograniczenie zbrojeń. Doszło też do licznych interwencji zbrojnych zarówno USA jak i Związku Radzieckiego.
W karcie Atlantyckiej prezydent Stanów Zjednoczonych i premier Wielkiej Brytanii ustanowili "pewne wspólne zasady w polityce państwowej" swych krajów, "na których opierają nadzieje na lepszą przyszłość dla całego świata". Zasad tych było osiem:
sygnatariusze nie dążą do zysków terytorialnych lub jakichkolwiek innych;
sygnatariusze nie życzą sobie zmian terytorialnych, które nie zgadzałyby się z wolno wypowiedzianymi życzeniami narodów, których te zmiany dotyczą;
sygnatariusze uznają prawo wszystkich narodów do wyboru formy własnego rządu; pragną przywrócenia niepodległości i niezależnych rządów w tych wszystkich państwach, które zostały pozbawione swej niepodległości;
sygnatariusze będą się starali o to, aby wszystkie państwa, wielkie i małe, zwycięskie czy zwyciężone, miały dostęp na równych zasadach do światowego handlu i surowców, niezbędnych dla ich rozwoju ekonomicznego;
sygnatariusze dążą do ustalenia jak najdalej idącej współpracy pomiędzy wszystkimi narodami na polu gospodarczym, by zapewnić wszystkim polepszenie warunków pracy, rozwój ekonomiczny oraz dobre warunki społeczne;
sygnatariusze chcieliby, po ostatecznym pokonaniu tyranii hitlerowskiej, widzieć taki pokój, który by zapewnił wszystkim narodom warunki bezpiecznego życia wewnątrz swoich granic i dawał pewność, że wszyscy mieszkańcy wszystkich krajów będą mogli prowadzić życie wolne od lęku i nędzy;
na zasadzie takiego pokoju, morza i oceany będą otwarte dla wszystkich;
sygnatariusze wierzą, że wszystkie narody świata, zarówno ze względów praktycznych, jak i zasad moralnych, będą się musiały zgodzić na wyrzeczenie się metody przemocy.
Prawo międzynarodowe i historia dyplomatyczna. Wybór dokumentów. Oprac. L. Gelberg, T.III, Warszawa 1960
United States Information Service: Druga wojna światowa. Lublin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1990.ISBN 83-03-03103-1.Sprawdź autora:1. Brak numerów stron w książce
