 portret Jana Leona Hipolita Kozietulskiego pędzla nieznanego malarza ok. 1810-1820 | |||
| pułkownik | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1806–1821 | ||
| Stanowiska | szef szwadronu | ||
| Główne wojny i bitwy | |||
 | |||
| Odznaczenia | |||
     | |||
| |||
Jan Leon Hipolit Kozietulski herbuAbdank (ur.4 lipca1778[1][2] lub1781[3] wSkierniewicach, zm.3 lutego1821 wWarszawie)[3] –pułkownik wojsk polskich, dowódca 3.szwadronu1 Pułku Lekkokonnego Polskiego Gwardii Cesarskiej (1er Régiment de Chevau-Légers Polonais de la Garde Impériale), dowódca3 Pułku Eklererów Gwardii Cesarskiej (3e régiment des éclaireurs de la Garde impériale), dowódca4 Pułku Ułanów Królestwa Kongresowego. Baron Cesarstwa Francuskiego.
Uczestnikkampanii napoleońskich w latach 1806–1807 i 1808 r. wHiszpanii. W kwietniu 1807 roku został dowódcą 3szwadronu szwoleżerów. 30 listopada 1808 prowadził szarżę szwoleżerów na przełęczySomosierra. Brał udział w kampanii austriackiej, wbitwie pod Wagram (1809), w kampanii rosyjskiej (1812–1813) i niemieckiej (1813–1814). Uczestnikbitwy narodów pod Lipskiem. Jego czyny są opiewane w pieśniMarsz Kozietulskiego. W 1811 roku został baronemCesarstwa Francji.
Był kawalerem i oficeremLegii Honorowej od 1809. Odznaczony Krzyżem ZłotymOrderu Virtuti Militari w 1810[4],Orderem Zjednoczenia i rosyjskimOrderem św. Anny.
Zmarł po długiej chorobie, którą pogłębiło fałszywe podejrzenie osprzeniewierzenie pułkowej kasy, w wieku 43 lat 3 lutego 1821 w Warszawie. W uroczystościach żałobnych uczestniczyły tysiące mieszkańców stolicy. Pochowany został w podziemiach kościoła parafialnego pw. Świętej Trójcy wBelsku Dużym.
Był członkiem loży wolnomularskiejZum Tempel der Weisheit (Świątynia Mądrości) w Warszawie i paryskiejSaint Louis de la Martinique des Frères réunis[5].
Od jego nazwiska ukuty został w latachzaborów, a następnie powtarzany w latachPRL-u, a nawet w III RP terminKozietulszczyzna, dla podkreślenia skłonności Polaków do niepotrzebnej brawury prowadzącej do ogromnych strat bez widocznego efektu.
Jego imieniem nazwano przedwojenny3 Pułk Szwoleżerów Mazowieckich.
4 lutego 2024 w Belsku Dużym odsłonięto jego popiersie[6].
| 4. Rafał Seweryn Kozietulski z Kozietuł | ||||||
| 2.Antoni Kozietulski z Kozietuł | ||||||
| 5. Zuzanna Turowska | ||||||
| 1.Jan Leon Hipolit Kozietulski | ||||||
| 6. Kasper Grotowski z Grotowic | ||||||
| 3. Marianna Grotowska z Grotowic | ||||||
| 7. Konstancja Dobiecka z Dobiecina | ||||||
