| prezbiter | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 grudnia 1832 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 grudnia 1916 |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja | 20 listopada 1994 |
| Wspomnienie | |
Jacek Maria Ludwik CormierOP (ur.8 grudnia1832 wOrleanie, zm.17 grudnia1916 wRzymie) – francuskidominikanin,błogosławiony Kościoła katolickiego.
Kształcił się w diecezjalnymseminarium duchownym, lecz odczuwał powołanie do życia zakonnego – poświęceniach kapłańskich w 1856 r. za zgodą swojegobiskupa ordynariusza wstąpił doZakonu Braci Kaznodziejów. Odbyłnowicjat we Flavigny.
W roku 1859 złożył wRzymieśluby wieczyste. Był kolejno submagistrem nowicjuszy w Viterbo i w Świętej Sabinie w Rzymie, magistrem nowicjuszy i przeorem w Corbara, pierwszym prowincjałem odnowionej Prowincji Tuluzy (1865), przeorem wMarsylii,Tuluzie i Saint-Maximin, asystentem generała (1891-1896), prokuratorem generalnym (od 1896), a w końcugenerałem Zakonu (1904-1916).
Sprawując urząd generała doprowadził do odnowienia prowincji dominikańskich w Czechach, na Sycylii, w Kolumbii i w Aragonii oraz doprowadził do powstania nowych w Kanadzie i w Kalifornii. Wznowił działalność założonego przez św. Dominika klasztoru dominikanek w Prouille we Francji. Przyłączył do zakonu 32 zgromadzenia żeńskie. W 1908 r. doprowadził do przekształcenia dominikańskiego kolegium Angelicum wMiędzynarodowy Instytut PapieskiAngelicum z wydziałami filozofii, teologii i prawa kanonicznego.
Wydał wiele pism, w tym przede wszystkim listy dotyczące formacji zakonnej oraz dzieła ascetyczne, pedagogiczne ihagiograficzne.
Zmarł w Rzymie 17 grudnia 1916 roku. Jego grób znajduje się od 1934 roku wkościele uniwersyteckim św. Dominika i Sykstusa (Angelicum). 20 listopada 1994 roku zostałbeatyfikowany przez papieżaJana Pawła II.
