Józef Krasny,ros. Юзеф Яковлевич Красный (ur. 25 listopada1887 r. wWarszawie, zm. 5 lutego1932 r. wMoskwie) – polski działacz rewolucyjny ikomunistyczny, funkcjonariusz sowieckich służb specjalnych.
Urodził się pod nazwiskiem Rotstadt. Podczasrewolucji 1905 r. został aresztowany i uwięziony za udział w politycznej demonstracji. W1905 r. wstąpił doSocjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy (SDKPiL). Występował pod pseudonimem „Makowski”. Prowadził działania organizatorskie i agitacyjne. Współuczestniczył w wydawaniu rewolucyjnych pism. W grudniu1906 r. został aresztowany podczas nielegalnej konferencji SDKPiL iBundu. Jesienią1908 r. po procesie skazano go na karę 6 lat katorgi. W1913 r. zesłano go do guberni irkuckiej. W1914 r. zbiegł za granicę. Ukrywał się naŚląsku iAustrii. Po powrocie do Warszawy w1915 r., wszedł w skład kierownictwa SDKPiL. Do1916 r. redagował partyjny organ prasowy „Nasza Trybuna”. Po aresztowaniu przez Niemców osadzono go w obozach wHavelbrgu, a następnieModlinie. W grudniu1918 r. uczestniczył w zjeździe założycielskim SDKPiL iPPS-Lewica wKomunistyczną Partię Robotniczej Polski. Reprezentował KPRP w Radzie Delegatów Robotniczych wZagłębiu Dąbrowskim. Po utworzeniuWęgierskiej Republiki Rad w marcu1919 r., przybył naWęgry jako oficjalny przedstawiciel KPRP. Po jej upadku wyjechał doWiednia, gdzie redagował polskie pismo komunistyczne „Świt”. Następnie kierował Południowo-Wschodnim BiuremKominternu z siedzibą w Wiedniu. Jednocześnie kierował rezydenturą CzeKa i Razwiedupra w Wiedniu. Od1921 r. pełnił funkcję rezydenta połączonej rezydenturyCzeKa w krajachEuropy Wschodniej i naBałkanach. W1922 r. wraz z żonąJeleną Krasną został aresztowany wCzechosłowacji. Po wypuszczeniu na wolność wyjechał doRosji Sowieckiej. Jego kandydaturę jako ambasadora sowieckiego przedstawiono władzomWielkiej Brytanii, ale została odrzucona. Od1923 r. kierował biblioteką Akademii Socjalistycznej w Moskwie. Następnie pełnił funkcję sekretarza organizacyjnego Międzynarodowej Rady Chłopskiej. Z jej ramienia tajnie jeździł na Bałkany. Kolejnym etapem jego kariery zawodowej była praca w wydawnictwie Narkomzema. W1925 r. został sekretarzem polskiej komisji Istparta.