Heksanitrodifenyloamina
|
 |
Nazewnictwo |
---|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | 2,4,6-trinitro-N-(2,4,6-trinitrofenylo)anilina | Inne nazwy i oznaczenia | heksyl, heksanitrodifenyloamina, dipikryloamina, żółcień cesarska |
|
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny | C12H5N7O12 |
---|
Masa molowa | 439,21 g/mol |
---|
Wygląd | ceglastoczerwony proszek |
---|
Identyfikacja |
Numer CAS | 131-73-7 5369-29-9 (sól potasowa) |
---|
PubChem | 8576 |
---|
SMILES |
---|
C1=C(C=C(C(=C1[N+](=O)[O-])NC2=C(C=C(C=C2[N+](=O)[O-])[N+](=O)[O-])[N+](=O)[O-])[N+](=O)[O-])[N+](=O)[O-] |
|
InChI |
---|
InChI=1S/C12H5N7O12/c20-14(21)5-1-7(16(24)25)11(8(2-5)17(26)27)13-12-9(18(28)29)3-6(15(22)23)4-10(12)19(30)31/h1-4,13H | InChIKey | CBCIHIVRDWLAME-UHFFFAOYSA-N |
|
|
Niebezpieczeństwa |
---|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów | Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3] | | | Zwroty H | H201,H330,H310,H300,H373,H411 |
---|
Zwroty P | brak wiarygodnych danych |
---|
| Europejskie oznakowanie substancji | oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne | Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[3] |  |  |  | Wybuchowy (E) | Silnie toksyczny (T+) | Groźny dla środowiska (N) |
| | Zwroty R | R3,R26/27/28,R33,R51/53 |
---|
Zwroty S | S1/2,S27/28,S35,S36/37,S45,S61,S63 |
---|
| NFPA 704 | Na podstawie podanego źródła[1] | |
| | Numer RTECS | JJ9275000 |
---|
|
Podobne związki |
Podobne związki | tetryl |
---|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
Heksyl,dipikryloamina (HNDP) – kruszącymateriał wybuchowy. Stosowany głównie w mieszaninie ztrotylem,azotanem amonu i glinem do napełnianiatorped,min morskich,bomb lotniczych itp.
Mieszanina 40% heksylu i 60% trotylu nosi nazwęheksanit[4]. Inne mieszaniny z użyciem heksylu, określaneSchießwolle 18, 36 i 39 były używane do napełniania niemieckich głowic torpedowych w czasie obu wojen światowych[5].
Sole amonowe bądź sodowe heksanitrodifenyloaminy były nazywaneAurantia, czyli żółcień cesarska. Związki te były wykorzystywane do barwienia wełny, jedwabiu oraz skóry na kolor pomarańczowy[6].
Heksyl można otrzymać poprzez nitrowaniedifenyloaminy:

![{\displaystyle {\xrightarrow[{H_{2}SO_{4}}]{HNO_{3}}}}](/image.pl?url=https%3a%2f%2fwikimedia.org%2fapi%2frest_v1%2fmedia%2fmath%2frender%2fsvg%2fc7416c6a14ed071f74bfc00008d9dc5c2cec5ea6&f=jpg&w=240)

lub w reakcjikwasu pikrynowego z amoniakiem:
2
+ NH3
+ 2 H2O
- ↑abHeksyl. [martwy link] The Chemical Database. Wydział ChemiiUniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-11-03]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
- ↑abDipicrylamine, [w:] ChemIDplus [online],United States National Library of Medicine [dostęp 2012-11-03] (ang.).
- ↑abHeksyl, [w:] Classification and Labelling Inventory,Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-10] (ang.).
- ↑Mikołaj Korzun: 1000 słów o materiałach wybuchowych i wybuchu. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1986, s. 65.ISBN 83-11-07044-X.
- ↑Ernst‐Christian Koch. Insensitive Munition. „Propellants, Explosives, Pyrotechnics”. 41 (3). s. 407. John Wiley & Sons. ISSN 1521-4087.
- ↑Aurantia. W: Henry Leffmann: The coal-tar colors: with special reference to their injurious qualities and the restriction of their use; a sanitary and medico-legal investigation. Philadelphia: Blakiston, 1892, s. 94-96.