 Bremeński GT4 w zajezdni | |||
| Dane ogólne | |||
| Kraj produkcji | |||
|---|---|---|---|
| Producent | |||
| Miejsce produkcji | |||
| Dane techniczne | |||
| Liczba członów | 1 | ||
| Długość | 13 300 mm | ||
| Szerokość | 2200 mm | ||
| Wysokość | 3016 mm | ||
| Masa | 15 300 kg | ||
| Rozstawwózków | 1435 mm | ||
| Układ osi | Bo’Bo’ | ||
| Moc silników | 4 × 60 kW | ||
| Typ silników | AEG GBM 401 | ||
| Napięcie zasilania | 600 V | ||
| Prędkość maksymalna | 60 km/h | ||
| Wnętrze | |||
| Liczba miejsc siedzących | 27 | ||
| Liczba miejsc ogółem | 102 | ||
| |||
Hansa Waggonbau T4 – typ wysokopodłogowego, jednoczłonowego, jednokierunkowego wagonutramwajowego, wytwarzanego w latach 1952–1954 r. w zakładachLinke-Hoffman-Busch wSalzgitter oraz po 1954 r. w zakładachMaschinenfabrik Esslingen iHansa Waggonbau.
Pierwszych pięć tramwajów oznaczonych jako T4a o numerach 801–805 i pięć doczep nr 1801–1805 powstało w 1952 r. w Linke-Hoffman-Busch. W 1953 r. wagony dostarczono doBremy, gdzie kursowały początkowo tylko na linii nr 2[1]. Z powodu braków materiałowych w wagonach zamontowano używanesilniki. Konstrukcja wagonów początkowo nie była dopracowana; po pierwszym tygodniu doszło do awariihamulców, która jednak nie spowodowała żadnych znaczących szkód. Od 1954 r. produkcję przejęły zakłady Hansa Waggonbau w Bremie i Maschinenfabrik Esslingen. Tramwaje silnikowe z drugiej serii produkcyjnej otrzymały oznaczenie T4b i numerację 806–827, natomiast odpowiadającym im wagonom doczepnym nadano numery z zakresu 1806–1825. T4b stanowiły rozwinięcie konstrukcyjne T4a[2].
Tramwaje T4 były znacząco dłuższe od innych kursujących wówczas po Bremie bezprzegubowych wagonów tramwajowych. Aby wagony mieściły się wskrajni podczas pokonywania zakrętów,zaprojektowano nadwozie o zwężonych ścianach czołowych, dzięki czemu wagony otrzymały charakterystyczny, zaokrąglony kształt[2].
Ostatnią linią obsługiwaną przez tramwaje T4a była linia nr 5. W 1977 r. wagony T4a wycofano z ruchu i zezłomowano. Tramwaje serii T4b kursowały w latach 70. XX wieku przeważnie na linii nr 3. W latach 80. XX wieku liczba wagonów w ruchu ulegała ciągłemu zmniejszeniu, a jedyną linią, na której kursowały stała się linia nr 10. W 1989 r. pozostało 5 tramwajów; po raz ostatni wyjechały one na linię w 1990 r.
Wagony silnikowe nr 811 i 827 oraz doczepne nr 1806 i 1815 zachowano do celów muzealnych, jednak jedynie skład złożony z wagonów nr 811 i 1806 jest sprawny technicznie[3].
