 Hanna Krall (2007) | |||
| Imię i nazwisko | Hanna Szperkowicz | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Zawód, zajęcie | pisarka, dziennikarka i reporterka | ||
| Miejsce zamieszkania | Warszawa | ||
| Alma Mater | |||
| Pracodawca | „Życie Warszawy” (od 1955), | ||
| Rodzice | Salomon Krall, Felicja Jadwiga z d. Reichold | ||
| Małżeństwo | |||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
| |||
Hanna Krall-Szperkowicz, właśc.Hanna Szperkowicz[3] (ur.20 maja1935[1] lub1937[2] wWarszawie) –polska pisarka, reporterka i dziennikarka.
Urodziła się w Warszawie, wżydowskiej rodzinie urzędników, jako córka Salomona Kralla i Felicji Jadwigi z domu Reichold[4]. Dzieciństwo spędziła wLublinie. PodczasII wojny światowej z rąk niemieckich zginęło wielu członków jej najbliższej rodziny, w tym ojciec. Wojnę przeżyła tylko dlatego, że była ukrywana przez Polaków[5].Holocaust i losy Żydów polskich z czasem stały się głównym tematem jej twórczości.
Po wojnie przebywała w domu dziecka wOtwocku. W roku 1955 ukończyła dziennikarstwo naUniwersytecie Warszawskim.
Od 1955 pracowała w redakcji„Życia Warszawy”, od 1969 do 1981 w„Polityce”, której korespondentem wZSRR była w latach 1966–1969. Reportaże z ZSRR wydała w tomieNa wschód od Arbatu. W latach 1982–1987 była zastępczynią kierownika literackiegoZespołu Filmowego „Tor”. Na początku lat 90. szkoliła reporterów w„Gazecie Wyborczej”.
Światową sławę przyniósł jej oryginalny w formie wywiad zMarkiem EdelmanemZdążyć przed Panem Bogiem (1977). Wydała także zbiory reportaży, m.in.Trudności ze wstawaniem (1990),Taniec na cudzym weselu (1994),Dowody na istnienie (1996),Tam już nie ma żadnej rzeki (1998),To ty jesteś Daniel (2001). Cztery ostatnie w 2007 zebrała w książceŻal. Jest także autorką powieści:Okna iSublokatorka. Ukazały się również jej reportaże książkowe:Wyjątkowo długa linia,Król Kier znów na wylocie,Różowe strusie pióra.
Jej teksty były podstawąscenariuszy filmówKrótki dzień pracyKrzysztofa Kieślowskiego iDaleko od oknaJana Jakuba Kolskiego.
Jej twórczość przetłumaczono na wiele języków. Należała doZwiązku Literatów Polskich (1978–1983). Była członkiniąStowarzyszenia Pisarzy Polskich od 1989 do sierpnia 2020[6].
Była żoną dziennikarzaJerzego Szperkowicza (zm. 2022).
Z tym tematem związana jest kategoria:Filmowe adaptacje utworów Hanny Krall.Była laureatką Nagrody im. Juliana Bruna (1965),Nagrody im. Ksawerego Pruszyńskiego (1981),Nagrody Kulturalnej „Solidarności” (1985), nagrody miesięcznika„Odra” (1989)[9],Nagrody im. Bolesława Prusa (1990)[10]. W 1999 otrzymała Nagrodę Wielką Fundacji Kultury. Nominowana doNagrody Literackiej „Nike” 1999 zaTam nie ma już żadnej rzeki[11]. W 2001za demaskację prawd pozornych oraz za popularyzację uniwersalnych wartości moralnych została odznaczonaOrderem Ecce Homo[12]. W 2004 „za wybitne zasługi w twórczości literackiej” została odznaczona Krzyżem KomandorskimOrderu Odrodzenia Polski[3]. W 2005 została nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” (i znalazła się w finale tej nagrody) za książkęWyjątkowo długa linia[13] (ta książka została wybrana książką Lipca Warszawskiej Premiery Literackiej 2004[14]). Jej książkaKról Kier znów na wylocie w 2007 została nominowana do Literackiej Nagrody ŚrodkowoeuropejskiejAngelus. W tym samym roku okazał się zbiór wywiadów pt.Reporterka. Rozmowy z Hanną KrallJacka Antczaka. W 2008Król kier znów na wylocie został uznany w plebiscycie księgarzy, czytelników i bibliotekarzy za Książkę Roku 2006. W listopadzie 2009 otrzymała nagrodę w studenckim plebiscycieMediaTory w kategorii AuTORytet. W grudniu 2009 otrzymała najwyższe wyróżnienieStowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – Dziennikarski Laur.[15] Również w tym samym roku została uhonorowananagrodą literacką im. Władysława Reymonta[16]. 11 kwietnia 2014 została odznaczona ZłotymMedalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[17]. W grudniu 2014 otrzymała za całokształt twórczościNagrodę Literacką im. Juliana Tuwima[18]. 23 października 2015 odsłoniła swoją płytę w oświęcimskiej Alei Pisarzy przyMiejskiej Bibliotece Publicznej im. Łukasza Górnickiego. W 2017 otrzymałaNagrodę Literacką m.st. Warszawy w kategorii „Warszawski Twórca”[19]. W 2021 otrzymała tytuł Ambasadora Polszczyzny w Piśmie[20].
| XX wiek |
|
|---|---|
| XXI wiek |
|
|
