Haecceitas (łac.haec – ta właśnie) – nieprzetłumaczalny termin pochodzący z filozofiiDunsa Szkota, oznaczającyzasadę jednostkowienia[1], czyli to, co czyni każdekonkretneindywiduum akurat tym indywiduum, którym to indywiduum jest, konkretnąrzeczą czyosobą.
Dany obiekt posiada haecceitas, jeśli nie odnosi się do niegozasada identyczności (tożsamości) bytów nierozróżnialnych. Według tej zasady dwa indywidua są tym samym indywiduum (sąidentyczne/tożsame ze sobą), jeśli posiadają wszystkie te same własności[2]. Termin "własność" jest tutaj rozumiany jakopowszechnik (a więc np. "bycie identycznym z Janem" nie jest własnością w tym sensie; a dokładniej "bycie identycznym z X-em", gdzie X jestsztywnym desygnatorem, nie jest własnością w tym sensie).
Tomasz z Akwinu głosił, że nie jest możliwe, aby istniałBóg będący innym indywiduum niż ten, który faktycznie istnieje. Według Akwinaty Bóg nie posiada więc haecceitas[3].
Zdaniem Dunsa Szkota to nie materia, jak głosiłTomasz z Akwinu, lecz forma jest zasadą jednostkowienia, jednocześnie istnieją różne formy o odmiennych stopniach ogólności, a haecceitas jest właśnie formą najbardziej szczegółową.
Haecceity and thisness(ang.),Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-12].| działy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| przedmioty |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| odmiany bytów |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| inne pojęcia |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| pytania | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| pierwsze zasady | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| poglądy |
|