Drugim podstawowym typem grafiki komputerowej jestgrafika rastrowa. Największą różnicą grafiki wektorowej, w porównaniu do rastrowej, jest możliwość bezstratnego jej skalowania oraz druku, wypalania, czy wycinania za pomocą specjalistycznych maszyn.
Druga nazwa grafiki wektorowej – grafika obiektowa – związana jest z faktem, iż obraz opisany jest za pomocą tzw. obiektów, które zbudowane są z podstawowych elementów nazywanychprymitywami, czyli prostychfigur geometrycznych takich jakodcinki,krzywe,okręgi,wielokąty. Każdy z prymitywów opisywany jest za pomocą parametrów, np. w przypadku odcinka – współrzędnych jego końców, a w przypadku okręgu – współrzędnych środka i długościpromienia. Obiekty takie mają także określone atrybuty mówiące np. o grubości i kolorze linii, kolorze wypełnienia figury lub wypełnieniu niejednolitym, jak wypełnieniegradientem albo wzorem, albo stopniuprzezroczystości. Atrybuty zależą głównie od stosowanego standardu opisu grafiki wektorowej.
Powiększanie obrazu rastrowego (po lewej) skutkuje zmniejszeniem jakości obrazu oraz uwidocznieniem poszczególnychpikseli, natomiast podczas powiększania obrazu wektorowego (po prawej) obraz zachowuje ostre kształty składowych figur geometrycznych
W przeciwieństwie do grafiki rastrowej, grafika wektorowa jest grafiką w pełni skalowalną, co oznacza, iż obrazy wektorowe można nieograniczenie powiększać oraz zmieniać ich proporcje bez uszczerbku na jakości. Ma to swoje uzasadnienie w matematycznym opisie elementów (prymitywów), dlatego też obraz może być wyświetlony w maksymalnej dostępnejrozdzielczości dla danego ekranu czywydruku. Sama jakość obrazu uzależniona jest wyłącznie od dokładności opisu obrazu za pomocą prymitywów: czarne włosy rysowanej postaci można określić jako zamkniętą krzywą wypełnioną na czarno, choć można też opisać każdy włos krzywą o względnie niewielkiej grubości i czarnym kolorze.
W przypadku grafiki rastrowej obrót obrazu może go zniekształcić powodując utratę jakości (w szczególności, jeśli nie jest to obrót o wielokrotnośćkąta prostego). Typoweedytory grafiki wektorowej pozwalają, oprócz zmiany parametrów i atrybutów prymitywów, także na przekształcenia na obiektach, np.: obrót, przesunięcie, odbicie lustrzane, rozciąganie, pochylanie czy zmiana kolejności obiektów na osi głębokości. Jest to więc kolejny stopień opisuobrazu ideowego, nie zaśliteralnego.
Obrazy wektorowe można łatwo przetwarzać w ich odpowiedniki rastrowe, poprzezproces rasteryzacji, podając jedynie docelowąrozdzielczość obrazu rastrowego. Należy zaznaczyć, że w rzeczywistości operacja ta jest wykonywana zawsze przed jakimkolwiek obrazowaniem grafiki wektorowej na monitorze czy drukarce. Istnieją jednakże urządzenia takie jakplotery, np.ploter tnący, dla których opis wektorowy jest naturalnym sposobem działania.
Operacja konwersji w przeciwną stronę, tzw.wektoryzacja lub trasowanie, jest trudna i niejednokrotnie nie daje spodziewanych efektów. Głównym problemem jaki się tutaj pojawia jest wyszukiwanie krawędzi, które często nie są łatwe do znalezienia przez program wektoryzujący. Podczas rozwiązywania tego problemu stosuje się zwykle techniki z dziedzinysztucznej inteligencji, najczęściej bada się zmiany parametrów takich jakkontrast,barwa, czynasycenie.
przy skomplikowanych obrazach rastrowych nieopłacalność obliczeniowa konwersji do formy wektorowej (wektoryzacja).
Grafika wektorowa sprawdza się najlepiej, gdy zachodzi potrzeba stworzenia grafiki, czyli obrazu mającego stosunkowo małą ilość szczegółów, nie zaś zachowaniu fotorealizmu obecnego na zdjęciach. Odpowiednimi przykładami użycia grafiki wektorowej są:
Wiele programów ma wewnętrzne formaty zapisu grafiki wektorowej, brak jest jednak powszechnych standardów wymiany pomiędzy aplikacjami, jak to ma miejsce w wypadku grafik rastrowych. Do niedawna najbardziej uniwersalnymi były takie formaty jakEPS czyPDF. Obecnie popularność zdobywa promowany przezW3C, oparty naXML-u, formatSVG. Sam format uważany jest za przyszłościowy, gdyż ma także umożliwiać zakodowanieanimacji oraz interakcji z użytkownikiem poprzez użyciejęzyka skryptowego. Podobne właściwości ma dostępny już od wielu lat formatSWF (z językiem skryptowymActionScript), jednak ze względu na to, że jest formatem zamkniętym, w praktyce uważa się go za format wewnętrzny środowiska Adobe (dawniej Macromedia). Formaty, które są popularne w użyciu przy projektach logo to:AI (Adobe Illustrator) iCDR (pakietCorelDRAW),
W zależności od programu i formatu zapisu grafiki wektorowej dostępne możliwości edycji mogą znacząco różnić się od siebie. Poniżej wymienione zostały główne cechy najbardziej znanych tego typu programów:
standardowe atrybuty: grubość i kolor linii rysowania, kolor wypełnienia, zaokrąglenia rogów oraz ich przekształcenia, takie jak konwersja figur elementarnych wkrzywe czy narzędzie „strzępienia” krzywej;
wstawianie obrazu rastrowego (bezwektoryzacji) z możliwością przekształcania go jako całości;
import grafik wektorowych oraz wektoryzacji grafik rastrowych;
biblioteka obiektów pozwalająca na zapamiętanie ogólnego wzoru obiektu, a następnie stosowanie go poprzez odwołania do niego przy podaniu przekształceń dotyczących konkretnego egzemplarza;
