Geometria analityczna – działgeometrii stosujący metodyalgebraiczne. Złożone rozważania geometryczne zostają w geometrii analitycznej sprowadzone do rozwiązywaniaukładów równań, które opisują badane figury. Przedmiotem badań geometrii analitycznej jest zasadniczoprzestrzeń euklidesowa i własności jej podzbiorów, choć wiele wyników można uogólnić na dowolne, skończenie wymiaroweprzestrzenie liniowe.
Za umowną datę powstania geometrii analitycznej przyjmuje się rok 1637, gdy ukazała się książkaGeometrie Kartezjusza, w której wprowadziłkartezjański układ współrzędnych. Obecną postać geometrii analitycznej nadałLeonhard Euler w klasycznym dzieleIntroductio in analysin infinitorum[1], choć sama nazwa pojawiła się dopiero na początku wieku XIX.
