Gdańska Kolej Dojazdowa (skrót:GKD) – nieistniejąca już siećkolei wąskotorowych na obszarzeŻuław.
Pierwszy odcinek kolei wąskotorowej na Żuławach liczył 4,5 km i powstał prawdopodobnie około 1886 roku. Połączyłcukrownię wNowym Stawie z miejscowością Dębina Południe i obsługiwany był trakcją konną. W roku 1891 cukrownia w Nowym Stawie otrzymała koncesję na budowę kolejki wąskotorowej prowadzonej przez trakcję mechaniczną o rozstawie szyn 750 mm.
Na lewym brzegu Wisły pierwszą wąskotorową kolej, również do przewozu buraków cukrowych, wybudowała cukrownia wCedrach Wielkich. Pierwszy odcinek, o nietypowym rozstawie szyn 780 mm, został oddany do użytku w 1888 roku. Długość sieci tej kolei osiągnęła 28 km i połączyła cukrownię w Cedrach Wielkich ze stacją kolejową wPszczółkach.
Przez następne lata rozwijała się sieć kolejek cukrowniczych.
W 1898 roku powstała spółka Nowostawsko-Lisewkiej Małej Kolei (Neutech-Liessauer Kleinbahn), rok później powstała Spółka Akcyjna Zachodniopruskich Małych Kolei (Westpreussische Kleinbahnen Akiten-Gesselschaft).
17 sierpnia 1905 zostało uruchomione połączenie kolejowe doŚwibna przez most nadśluzą wPrzegalinie. Pociągi dojeżdżały do stacjiLewy Brzeg Wisły na obszarzeWyspy Sobieszewskiej, przeprawiały się na drugą stronęPrzekopu Wisłypromem kolejowym do stacjiPrawy Brzeg Wisły w sąsiedztwieMikoszewa i kontynuowały podróż doSztutowa,Nowego Dworu lubMalborka. Ponadto uruchomiono linię okrężnąPrzejazdowo –Koszwały przezGiemlice. Również w 1905 powstała wąskotorowa infrastruktura dworcowa na obszarze gdańskiegoRudna – stacja kolejowaGdańsk Wąskotorowy (niem.Danzig Kleinbahnhof) w okolicy dzisiejszegostadionu żużlowego iBramy Żuławskiej.
W czasachWolnego Miasta Gdańska cała sieć kolei wąskotorowej, mimo rozdzielenia granicami, pozostała pod zarządem WKAG (Westpreuβische Kleinbahnen Aktien-Gesellschaft – Zachodniopruska Spółka Akcyjna Kolei Lokalnych)[2] i nie została przejęta przezPKP. Osobliwością tej kolejki były tzw. pociągi teatralne oraz pociąg kąpielowy z Gdańska doStegny iSztutowa. W latach 1923–1925 kursował pociąg przyspieszony w relacjiMalbork –Nowy Dwór Gdański –Stegna –Świbno –Koszwały –Gdańsk i z powrotem. Zniszczoną przez działania wojenne kolejkę uruchomiono w lipcu 1948 i wznowiono przeprawę promową.
W czasieII wojny światowej koleją przewożono więźniów do obozuStutthof. W 1945 zbliżający się front spowodował budowęlinii Sztutowo – Krynica Morska – Piaski – Alttief, którą ewakuowano ludność i wojsko.
Po zalaniu Żuław 2/3 kolei znalazło się pod wodą, w tym warsztaty w Lisewie i Nowym Dworze Gd.
Odbudową kolei zajmował się Zarząd Gdańskich Kolei Wąskotorowych utworzony w Nowym Stawie przez DOKP w Gdańsku. Sukcesywnie oddawano kolejne odcinki do ruchu. Przejściowo przebudowano odcinek Nowy Staw – Nowy Dwór Gdański z 1435 mm na 750 mm. W 1948 długość czynnych torów na Gdańskich Kolejach Wąskotorowych wynosiła 197 km, a trzy lata później już 295 kilometrów.
W latach 40. i 50. na kolei dojazdowej panował bardzo intensywny ruch pociągów, a prom parowy naWiśle pracował przez całą dobę na „pełnych obrotach”. Jednak brak należytej konserwacji i różne meandry biurokracji doprowadziły do tego, że ponad 50-letni prom trzeba było w 1955/1956 wycofać z eksploatacji. Od tego czasu nie istniała już przeprawa taboru przezPrzekop Wisły a pasażerowie korzystali z promu drogowego „Wisła” oddalonego 300 m od stacyjekPrawy Brzeg Wisły iLewy Brzeg Wisły.
W końcu lat sześćdziesiątych rozpoczął się okres likwidacji sieci kolei wąskotorowej na Żuławach. W latach 1967–68 likwidacji uległ odcinek Malbork –Jasna (Świetliki), a w roku 1969 rozebrano linię Jeziernik – Żuławki.
Wiosną 1965 obsługę większości pociągów pasażerskich przejęły wagony motorowe zbudowane w warsztatach w Lisewie i kolejka zaczęła być częściej używana. Ówczesna polityka transportowa spowodowała zawieszenie w 1971 kursowania pociągów na odcinkachKoszwały –Lewy Brzeg Wisły iPrawy Brzeg Wisły –Stegna, a w 1974 zlikwidowano całą lewobrzeżną część sieci. Likwidacji uległa również infrastruktura (stacja, warsztaty iparowozownia Gdańsk Wąskotorowy) a tabor przekazano na prawobrzeżną część kolei.
Na prawym brzegu z myślą o turystach, na odcinku Prawy Brzeg Wisły – Sztutowo uruchomiono w czerwcu 1978 roku specjalny pociąg o szumnej nazwie „Jantar Express”. Mimo to, począwszy od końca lat 80. XX w., rozpoczął się proces stopniowego zawieszania przez PKP ruchu pasażerskiego na kolejnych liniach Gdańskich Kolei Dojazdowych: 1 września 1988 na linii Lisewo – Pogorzała Wieś – Kałdowo, 1 października 1992 na linii Kałdowo – Lipinka – Nowy Dwór Gdański, na jesieni 1995 na odcinku Lisewo – Nowy Dwór Gdański.
Pod koniec lat 90. pozostałości kolejki wąskotorowej na lewej stronie Wisły zostały rozkradzione lub rozebrane, a tabor przeznaczono na złom. Ostatnie ślady gdańskiej wąskotorówki można jeszcze zobaczyć na mostach wPrzegalinie, kołoCedr Małych i nadOpływem Motławy w Gdańsku.
8 września 1996 roku zawieszono ruch pasażerskich na pozostałych czynnych liniach GKD, tj. Prawy Brzeg Wisły - Sztutowo i Stegna - Nowy Dwór Gdański. Pociągi towarowe kursowały jeszcze podczas kampanii cukrowniczej 1996/97 dla Cukrowni Nowy Staw. 30.11.1996 r. odbył się pożegnalny przejazd wagonem motorowym MBxd2. Niedługo potem rozpoczął się proces likwidacji fizycznej i administracyjnej GKD.
Część prawobrzeżna
Część lewobrzeżna
![]() | Zobacz multimedia związane z tematem:Gdańska Kolej Dojazdowa |
czynne |
| ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
nieczynne |
|
Działające | |
---|---|
Zamknięte | |
Zlikwidowane |
|
Koleje parkowe | |
Przemysłowe czynne | |
Przemysłowe nieczynne | |
Kopalniane turystyczne | |
wojskowe |