_(Black).svg)
Front Islamski (arab. تحرير الإسلامية,Dżabhat al-islamijja) – organizacja militarna, zrzeszająca sunnickie ugrupowania zbrojne, aktywna podczassyryjskiej wojny domowej, od 22 listopada 2013. Front Islamski był największą organizacją militarną, wchodzącą w składsyryjskiej opozycji, mającej na celu obalenie rząduBaszszara al-Asada i ustanowienie w Syrii kraju wyznaniowego, do czasuprzegrania rywalizacji zPaństwem Islamskim i wewnętrznym rozłamem.
Organizacja została stworzona w wyniku wielomiesięcznych negocjacji między ugrupowaniami tworzącymi dwa sunnickie bloki –Syryjski Front Wyzwolenia Islamu orazSyryjski Front Islamski. Po trzy główne ugrupowania z tych bloków podpisały 22 listopada 2013 pakt, który zakończył działalność sunnickichkonfederacji, na rzecz powołania skonsolidowanego Frontu Islamskiego. Sygnatariuszami paktu sąLiwa at-Tauhid,Liwa Sukur asz-Szam iDżajsz al-Islam z ramienia Syryjskiego Frontu Wyzwolenia Islamu orazAhrar asz-Szam,Liwa al-Hakk,Ansar asz-Szam wchodzących uprzednio w skład Syryjskiego Frontu Islamu. Do porozumienia dołączył takżeKurdyjski Front Islamski[1].
W zamyśle twórców tego ciała militarnego jest ono alternatywą wobecSyryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucji, a także było odpowiedzią na rosnące w siłęIslamskiego Państwa w Iraku i Lewancie[1]. Liderem ugrupowania jestAhmad Abu Isa z Liwa Sukur asz-Szam[2].
Deklaracja Frontu Islamskiego odrzuca koncepcje demokratycznego i świeckiego państwa. Celem Islamskiego Frontu jest wprowadzenie w Syrii rządów islamskich opartych naprawie koranicznym. Front Islamski liczył 45 tys. islamskich bojowników[2].
6 grudnia 2013 bojownicy Frontu Islamskiego przejęli kontrolę nad przejściem granicznym i bazą Bab al-Hawa, leżącą wmuhafazie Idlib, należącą dotychczas do Wolnej Armii Syrii. Było to przełomowe wydarzenie – utrata kontroli nad swoim magazynem broni przez Wolną Armię Syrii stała się przyczyną zawieszenia przezUSA i Wielką Brytanię wspierania syryjskiej umiarkowanej opozycji i ucieczki gen.Salima Idrisa do Turcji[3].
W styczniu 2014 Front Islamski podjąłwalkę z Islamskim Państwem w Iraku i Lewancie, sprzymierzając się z ugrupowaniemDżabhat an-Nusra orazArmia Mudżahedinów, tworząc luźny sojusz zbrojny pod nazwąAhl asz-Szam. W zakresie walk zPaństwem Islamskim współpracuje również zWolną Armią Syrii i jej brygadami satelickimi oraz kurdyjskimiPowszechnymi Jednostkami Ochrony[4]. Walczył również z armią syryjską na wielu frontach m.in. wAleppo, podDamaszkiem, nafroncie centralnym, czyfroncie południowym, brali też udział wkampanii w Górach Kalamun.
Wobecporażek Frontu Islamskiego wobecPaństwa Islamskiego, główna składowa Frontu Islamskiego, Ahrar asz-Szam czynił poszukiwania nowych sojuszników, by móc rywalizować ze ściągającymi dżihadystami do kalifatu. W związku z tym 3 sierpnia 2014 podpisano ugodę z 17 innymi ugrupowaniami powołującymiSyryjską Radę Dowództwa Rewolucyjnego. W skład niej wchodziły rozłamowcy z Wolnej Armii Syrii i Frontu Islamskiego – Dżajsz al-Islam, Liwa Sukur asz-Szam, Ahrar asz-Szam oraz Liwa al-Hakk. W związku z tym po rozłamie Front Islamski tworzyły jedynie trzy ugrupowania – Liwa at-Tauhid, Ansar asz-Szam i Kurdyjski Front Islamski[5].