Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Przejdź do zawartości

Friedrich Merz

Edytuj linki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Friedrich Merz

Friedrich Merz (2025)

Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1955
Brilon

Przewodniczący Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej

Okres

od stycznia 2022

Przynależność polityczna

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Poprzednik

Armin Laschet

Multimedia w Wikimedia Commons

Friedrich Merz, właśc.Joachim-Friedrich Martin Josef Merz (ur.11 listopada 1955 wBrilonie^[1]) –niemiecki polityk iprawnik,eurodeputowany III kadencji, deputowany doBundestagu w latach 1994–2009 i od 2021, w latach 2000–2002 i od 2022 przewodniczący frakcji poselskiejCDU/CSU, od 2022 przewodniczącyUnii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU).

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

Pochodzi zNadrenii Północnej-Westfalii. Syn Joachima i Pauli^[2]. Urodził się jako najstarszy z czwórki rodzeństwa. Jego pochodzący zWrocławia ojciec był sędzią sądu wArnsbergu^[3]. Dziadek od strony matki,Josef Paul Sauvigny, w latach 1917–1937 był burmistrzem Brilonu; należał doNiemieckiej Partii Centrum i doNSDAP^[3]^[4].

W młodości Friedrich Merz sprawiał trudności wychowawcze, miał też problemy w nauce, przez co musiał powtarzać ósmą klasę i zmienić szkołę średnią^[5]. W 1975 zdał egzamin maturalny, po czym odbył służbę wojskową. W latach 1976–1982 studiował prawo naUniwersytecie w Bonn, był stypendystąFundacji Konrada Adenauera. W 1982 i 1985 zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia. W latach 1985–1986 orzekał w sądzie wSaarbrücken, następnie podjął praktykę adwokacką. W drugiej połowie lat 80. pracował w organizacji przemysłowej Verband der Chemischen Industrie^[6].

W 1972 wstąpił doUnii Chrześcijańsko-Demokratycznej, był przewodniczącym jej struktur młodzieżowych w swojej rodzinnej miejscowości. W latach 1989–1994 sprawował mandat posła doParlamentu Europejskiego III kadencji^[7].

Wwyborach w 1994 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Bundestagu zpowiatu Hochsauerland. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w 1998, 2002 i 2005^[6]^[1]. Od listopada 1998 był wiceprzewodniczącym frakcji CDU/CSU. W lutym 2000 stanął na jej czele, zastępującWolfganga Schäuble. Ustąpił we wrześniu 2002 na rzeczAngeli Merkel. Od października 2002 do listopada 2004 ponownie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego frakcji CDU/CSU w Bundestagu^[1]. W 2009 zrezygnował z aktywności politycznej. Został partnerem w oddziale międzynarodowej firmy prawniczej Mayer Brown wDüsseldorfie^[8]. Powoływany także w skład organów nadzorczych i zarządzających różnych przedsiębiorstw, m.in.AXA iCommerzbanku^[1].

30 października 2018, dzień po ogłoszeniu przez Angelę Merkel rezygnacji z ubiegania się o przywództwo w CDU na kolejną kadencję^[9], ogłosił zamiar kandydowania na zwalniające się stanowisko w partii^[10]. W grudniu 2018 przegrał jednak w drugiej turze głosowania zAnnegret Kramp-Karrenbauer^[11]. Kandydował na przewodniczącego chadeków również w kolejnych wyborach – wówczas w styczniu 2021 w drugiej turze głosowania pokonał goArmin Laschet^[12]. W tym samym roku ponownie został wybrany do Bundestagu^[13].

W grudniu 2021 kolejny raz ubiegał się o funkcję przewodniczącego partii (w związku z zapowiedzianą przez Armina Lascheta rezygnacją); w przeprowadzonym wówczas plebiscycie wśród członków chadeków zajął pierwsze miejsce, otrzymując ponad 60% głosów^[14]. Stanowisko to objął w styczniu 2022^[15]. W lutym 2022 został wybrany na przewodniczącego frakcji poselskiejCDU/CSU w Bundestagu^[16].

We wrześniu 2024 został oficjalnym kandydatem CDU i CSU na kanclerza w kolejnychwyborach^[17], do których doszło w lutym 2025. Chadecy zajęli w nich pierwsze miejsce, a lider sojuszu zapewnił sobie wówczas poselską reelekcję^[18].

Poglądy

[edytuj |edytuj kod]

Uznawany jest za przedstawicielaliberalnego gospodarczo skrzydła swojej partii. Opowiada się za deregulacjami w gospodarce. W 2003 proponował uproszczenie deklaracji podatkowych tak, by mieściły się na podstawce pod piwo^[19]. Opowiedział się za obniżaniem świadczeń socjalnych^[20] i podniesieniem wieku emerytalnego do 70 lat^[21]. Określany również jako konserwatysta^[22], w drugiej połowie lat 90. głosował przeciwko wyodrębnieniu przestępstwa zgwałcenia małżeńskiego^[21].

Zwolennik ograniczenia imigracji do Niemiec, już w 2000 wskazywał na problemy z przestępczością i bezrobociem wśród imigrantów^[23]. Krytykował politykę otwartych granic w trakciekryzysu migracyjnego z 2015^[24]. Kilka miesięcy po rozpoczęciuinwazji Rosji na Ukrainę w 2022 zarzucił części uchodźców z Ukrainy tzw. turystykę socjalną, za co później przeprosił^[25].