Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Foo Fighters

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Foo Fighters
Ilustracja
Foo Fighters (2018)
Rok założenia

1995

Pochodzenie

Seattle,Waszyngton, Stany Zjednoczone

Gatunek

hard rock[1]
post grunge[1]
rock alternatywny[1]

Wydawnictwo

RCA Records
Capitol Records

Powiązania

Nirvana
Sunny Day Real Estate
Alanis Morissette

Skład
Dave Grohl
Nate Mendel
Chris Shiflett
Pat Smear
Rami Jaffee
Josh Freese
Byli członkowie
William Goldsmith
Franz Stahl
Taylor Hawkins
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Foo Fightersamerykański zespółrockowy założony przezperkusistęNirvanyDave’a Grohla w1995[2].Nazwa grupy pochodzi od niewyjaśnionego do dzisiaj zjawiska z czasuII wojny światowejFoo fighter.

Zespół zdobył międzynarodowe uznanie tworząc wiele hitów na czele zThis Is a Call,Everlong,Learn to Fly,All My Life,Times Like These,Best of You,DOA,The Pretender iLong Road to Ruin. Trzy ich albumyThere Is Nothing Left to Lose,One by One iEchoes, Silence, Patience & Grace zostały uhonorowaneNagrodą Grammy wkategorii Best Rock Album (w sumie zespół otrzymał ich 11). Zespół ma na swoim koncie wieleścieżek dźwiękowych, czego przykładem może być piosenka „The One” do filmuOrange County.

Zespół ten został sklasyfikowany na 72 miejscu pozycji listy100 Greatest Artists of Hard Rock sporządzonej przezVH1[3].Czytelnicy magazynuTeraz Rock uznali grupę za 6 zespół roku2007[4].

W 2021 zespół został wprowadzony doRock and Roll Hall of Fame[5].

Historia

[edytuj |edytuj kod]
 Osobny artykuł:Nirvana.

W1990 roku Dave przyłączył się do mało znanej jeszczeNirvany. Jako utalentowany perkusista został szybko przyjęty na miejsce tymczasowego bębniarzaDana Petersa. Na początku relacje w zespole były bardzo dobre. Efektem tej owocnej współpracy była płyta „Nevermind[6]”. Płyta ta odniosła wielki sukces komercyjny – do dziś sprzedała się w liczbie ponad 26 milionów egzemplarzy[7]. Nieprzygotowani na to muzycy popadali w różne nałogi (Kurt Cobain zaczął mieć poważne problemy z narkotykami, aKrist Novoselic alkoholowe). W tym czasie w zespole nastąpił rozłam. Dave nie mogąc znaleźć akceptacji nagrał pod pseudonimem Late! kasetęPocketwatch. Grał on na wszystkich instrumentach, stanowiła ona zalążek Foo Fighters.

W1993 Nirvana nagrała ostatnią płytę zawierającą premierowy materiałIn Utero. Kłopoty z narkotykami wokalisty grupy i w następstwie jego śmierć skłoniły Grohla do założenia własnego zespołu.Tak wspomina te czasy Dave:

Założyłem Foo Fighters, bo nie chciałem się wycofać. Śmierć Kurta była takim szokiem, że na chwilę usunąłem się z muzyki. Nie mogłem wyobrazić sobie grania na bębnach w innym zespole, bo zawsze bym myślał o Kriscie i Kurcie. Nie chciałem spędzić całego życia na patrzeniu w lusterko wsteczne i rozmyślaniu, co mogło się wydarzyć, albo co powinno się wydarzyć, albo jak tragicznie skończyły się losy zespołu. Zawsze uważałem się za optymistę.

Dave Grohl, Magazyn MuzycznyTeraz Rock, numer 11, listopad 2007, s. 27

Foo Fighters

[edytuj |edytuj kod]
Zmiany w składzie zespołu
1995Dave Grohl
1995Dave Grohl, Pat Smear, Nate Mendel, William Goldsmith
1997Dave Grohl, Pat Smear, Nate Mendel, Taylor Hawkins
1997Dave Grohl, Franz Stahl, Nate Mendel, Taylor Hawkins
1999Dave Grohl, Nate Mendel, Taylor Hawkins
1999Dave Grohl, Chris Shiflett, Nate Mendel, Taylor Hawkins
2010Dave Grohl, Pat Smear, Chris Shiflett, Nate Mendel, Taylor Hawkins
2017Dave Grohl, Pat Smear, Chris Shiflett, Nate Mendel, Taylor Hawkins, Rami Jaffee
 Osobny artykuł:Foo Fighters (album).

Po śmierciKurta Cobaina w1994 Grohl zagościł w studiuRoberta Langa wSeattle z przyjacielem producentemBarrettem Jonesem. Z wyjątkiem partii gitary w „X-Static” granej przezGrega Dulli zAfghan Whigs, Grohl grał na każdym instrumencie i śpiewał we wszystkich piosenkach. Ściągnięty doCapitol Records przez byłegoA&RNirvany (i właściciela Capitol Records)Gary’ego Gersha, Grohl zmiksował swoje dema profesjonalnie i wydał na debiutanckim albumieFoo Fighters.

Grohl nie chciał, żeby Foo Fighters stał się projektem jednoosobowym, dlatego starał się stworzyć grupę, która wspomagałaby album. Początkowo kolega z byłej grupyKrist Novoselic był głównym kandydatem do zespołu, ale obaj bali się, że będą postrzegani jako reinkarnacjaNirvany. Słysząc pogłoski o rozpadzie grupySunny Day Real Estate, Grohl zatrudnił ich basistęNate Mendela oraz perkusistęWilliama Goldsmitha.Pat Smear, który był nieoficjalnym członkiem Nirvany po wydaniuIn Utero, został wcielony jako drugi gitarzysta, tym samym dopełniając grupę. Foo Fighters zagrali swoją pierwszą trasę koncertową na wiosnę1995.

Pierwszy singel grupyThis Is a Call został wydany w czerwcu 1995, a debiutancki album – miesiąc później.I'll Stick Around,For All the Cows iBig Me zostały wydane jako single w następnych miesiącach. W tym czasie zespół poświęcił się promowaniu tego albumu, zawitał m.in. na znanym festiwaluReading. Na początku trasy poWielkiej Brytanii zespół zagrał także na Brixton Academy.

The Colour and the Shape

[edytuj |edytuj kod]
 Osobny artykuł:The Colour and the Shape.

Po trasie koncertowej wiosną1996 grupa Foo Fighters weszła do studia w Seattle z producentemGilem Nortonem, aby nagrać drugi album. Powstał konflikt pomiędzy Grohlem a Goldsmithem, w rezultacie czego Goldsmith postanowił opuścić grupę. Zespół przegrupował się w Los Angeles i prawie w całości nagrał ponownie album z Grohlem jako perkusistą. AlbumThe Colour and the Shape został wydany20 maja1997.

Szukając perkusisty, Grohl skontaktował się zTaylorem Hawkinsem, występującym u bokuAlanis Morissette, z pytaniem czy ten mógłby kogoś zarekomendować. Grohl był zaskoczony, gdy Hawkins zgłosił samego siebie. Hawkins zadebiutował w Foo Fighters w momencie wydania albumu. We wrześniu 1997 podczasMTV Video Music Awards Pat Smear ogłosił swoje odejście z grupy i jednocześnie przedstawił swojego następcę, byłego kolegę Grohla z zespołu ScreamFranza Stahla. W czasie nagrywania trzeciego albumu Stahl odszedł z zespołu z powodu różnicy zdań. Grupa przesłuchała sporą ilość potencjalnych gitarzystów i zdecydowała się naChrisa Shifletta, który wcześniej występował wNo Use for a Name iMe First and the Gimme Gimmes. Shiflett początkowo przyłączył się do grupy tylko jako gitarzysta koncertowy. Status stałego członka grupy osiągnął w momencie nagrywania przez zespół czwartego albumu.

There Is Nothing Left to Lose

[edytuj |edytuj kod]
 Osobny artykuł:There Is Nothing Left to Lose.

Przed wydaniemThere Is Nothing Left to Lose właściciel Capitol Records Gary Gersh został wyrzucony z wytwórni. Kontrakt Foo Fighters zawierał klauzulę, która pozwala im na odejście w momencie odejścia Gersha. Grupa odeszła z Capitol Records i wstąpili doRCA.

W2000 grupa wzbudziła kontrowersje swoim publicznym wsparciem dla organizacjiAlive & Well, która podważa naukowe dowody łączące wirusa HIV z AIDS. Organizacja również kwestionuje wiarygodność testów na HIV oraz bezpieczeństwo leków przeciwko HIV i AIDS.Basista Nate Mendel dowiedział się oAlive & Well, czytając książkę ich założyciela. Mendel dał tę książkę do przeczytania reszcie grupy i otrzymał ich poparcie. W styczniu 2000 grupa zagrała koncert charytatywny dla tej organizacji i rozdała książki osobom zgromadzonym na koncercie. Poparcie grupy zaalarmowało wiele środowisk medycznych, które zauważyły, że przekonania zespołu są zupełnie sprzeczne z wszelkimi badaniami na temat HIV i AIDS. Oskarżyli zespół o rozpowszechnianie nieudowodnionych i prawdopodobnie zagrażających życiu przekonań wśród ich fanów. Mendel mówił o zwiększeniu poparcia, jednakże w rzeczywistości uległo ono w nadchodzących latach wyraźnemu zmniejszeniu i dzisiaj ich poparcie dla Alive & Well ogranicza się jedynie do linku na stronie.

W 2000 Foo Fighters współpracowali z grupąQueen. Na początku tego roku gitarzystaBrian May dodał ścieżkę gitarową do ich drugiego coveruPink FloydHave a Cigar, który pojawił się na ścieżce dźwiękowej do filmuMission: Impossible II. Kiedy Queen został wprowadzony doRock and Roll Hall of Fame w marcu2001, Grohl i Hawkins zostali zaproszeni do zagrania z zespołem w piosenceTie Your Mother Down.

One by One

[edytuj |edytuj kod]
 Osobny artykuł:One by One.
Dave podczas V Festiwalu w 2003 roku

Pod koniec2001 grupa nagrała swój czwarty album. Po spędzeniu czterech miesięcy w studio w Los Angeles na dopracowywaniu albumu Grohl spędził trochę czasu pomagającQueens of the Stone Age w skończeniu ich albumuSongs for the Deaf z2002.

Kiedy ich album został ukończony Grohl zainspirowany sesją postanowił zebrać Foo Fighters aby przerobić kilka piosenek w ich albumie. Zamiast tego nagrali praktycznie cały album od nowa w ciągu dziesięciu dni w studiu Grohla wWirginii. Ostatecznie album został wydany w październiku 2002 pod nazwąOne by One (Hawkins żartuje o pierwszej wersji albumu nazywając goMillion Dollar Demosdemo za milion dolarów).

Przez większość swojej kariery Foo Fighters nie mieszali się do polityki. Jednakże w 2004 gdy zauważyli żeGeorge W. Bush prowadzi swoją kampanię używającTimes Like These, Grohl postanowił publicznie poprzeć kampanięJohna Kerry. Grohl pojawił się kilka razy na spotkaniach Kerry’ego i okazjonalnie solo. W końcu cała grupa przyłączyła się do Grohla na wystąpieniu w Arizonie połączonym z jedną z debat prezydenckich. Grohl użył swoich doświadczeń zdobytych podczas kampanii Kerry’ego jako inspiracji do tytułu nowego albumu.

In Your Honor iSkin and Bones

[edytuj |edytuj kod]
 Osobny artykuł:In Your Honor.
 Osobny artykuł:Skin and Bones.

In Your Honor jest pierwszym dwupłytowym albumem wydanym14 czerwca2005. Żeby nagrać album grupa przeniosła się doLos Angeles, gdzie wybudowała studio nazwaneStudio 606 West. Grohl twierdził, że dwupłytowy album (pierwsza płyta pełna piosenek rockowych, druga zawierająca tylko ścieżki akustyczne) jest doskonałym ukoronowaniem 10. rocznicy zespołu. Grohl zasugerował w wywiadzie z magazynem NME: „To niesamowite. Dobre w rozdzielaniu jest to że nie ma niczego pośrodku. Rock który nagraliśmy jest najlepszym rockiem jaki kiedykolwiek udało nam się nagrać”. Na 2 części albumu – akustycznej, jest piosenkaFriend of a Friend która ma długą historię. Grohl napisał ją w1990 bazując na swym pierwszym wrażeniu jakie wywarł na nim Cobain i Novoselic po wstąpieniu do Nirvany. Nagrał piosenkę w 1990 na nieformalnej kolekcji piosenekPocketwatch wydanej na kasecie w 1992 jako Late!.Wersja na albumieIn Your Honor jest bardzo podobna do wersji oryginalnej, Grohl po prostu akompaniuje samemu sobie na gitarze akustycznej.

Trzy dni przed premierą albumuIn Your Honor,11 czerwca2005 MTV2 wyemitowało program24 Hours of Foo przez nich prowadzony. Grupa przejęła czas antenowy wMTV2 na cały dzień by nadawać swoją muzykę, teledyski oraz występy na żywo.

Foo Fighters na koncercie w Londynie

Podczas promocjiIn Your Honor Grohl miał okazję nasycić swoje zainteresowanieUFO, gdy Foo Fighters wystąpili w hangarze wRoswell w Nowym Meksyku. The Roswell International Air Center (Międzynarodowe Centrum Powietrzne) jest częścią bazy wojskowej w Roswell, gdzie prawdopodobnie były przechowywane szczątki UFO, który rozbił się w 1947 (Grohl nazwał swoją markę handlową Roswell Records z okazji tego wystąpienia). Grohl komentował po występie, że chciałby mieć szansę by sprawdzić, co jest przechowywane we wnętrzu innych hangarów.

17 czerwca2006 Foo Fighters wystąpili w londyńskim Hyde Parku, był to ich największy niefestiwalowy koncert. Grupa była wspierana przezJuliette and the Licks,Angels & Airwaves,Queens of the Stone Age iMotörhead.Lemmy Kilmister z Motörhead wystąpił na scenie z Foo Fighters w piosenceShake Your Blood z albumuProbot Dave’a Grohla. Również zaskakującymi gośćmi byliBrian May iRoger Taylor zQueen występując z Foo Fighters w piosenceWe Will Rock You będącego wprowadzeniem doTie Your Mother Down.

W dalszej promocji albumuIn Your Honor grupa postanowiła zorganizować krótkie akustyczne tournée na lato2006. W czasie tournéePat Smear wystąpił jako dodatkowy gitarzysta,Petra Haden na skrzypcach iRami Jaffee zThe Wallflowers na klawiszach. Lista osób występujących była ukierunkowana na promocję akustycznego CD z albumu. Grupa grała także mniej znane piosenki tj.Ain’t It The Life,Floaty iSee You. Grali równieżMarigold Nirvany oryginalnie napisanej przez Grohla i zaśpiewanej na singluHeart-Shaped Box.

W listopadzie2006 grupa po raz pierwszy w swojej historii wydała album koncertowySkin and Bones, zawierający 15 wystąpień 3 występów w Los Angeles. Dodatkowo28 listopada2006 wydano DVD ze ścieżkami które nie występowały na CD.

Echoes, Silence, Patience & Grace iGreatest Hits

[edytuj |edytuj kod]
 Osobny artykuł:Echoes, Silence, Patience & Grace.

Po zakończeniu nagrywaniaIn Your Honor, zespół zwrócił się do producentaGila Nortona, o pomoc przy tworzeniu nowego materiału. Grupa znała już Nortona z wcześniejszej muliplatynowej[8] płytyThe Colour and the Shape.Echoes, Silence, Patience & Grace, premierę miał25 września2007. Pierwszy singel z tej płyty, pt. „The Pretender”, został puszczony w radiach pod koniec sierpnia. Drugi singel, „Long Road to Ruin”, wydano3 grudnia2007. Reżyserem teledysku zostałJesse Peretz.

3 listopada 2009 roku zespół wydał kompilacjęGreatest Hits, na której znalazły się również dwie nowe piosenki, „Word Forward” oraz singel „Wheels”. Następnego dnia Dave Grohl poinformował jednak, że wydanie „Greatest Hits” jest końcem trudnego okresu i początkiem prawdziwej przerwy. Stwierdził, że „Greatest Hits jest swojego rodzaju zakończeniem pewnego etapu... Nadszedł czas, aby przejść do następnego rozdziału lub rozpocząć inną historię. Może będzie to zupełnie inna droga. Nie wiem. I to jest fajne, że nie wiem, co się dalej stanie. Chcemy jeszcze zagrać kilka koncertów w Europie, ale po tym, to nawet ja nie wiem, kiedy znowu się spotkamy”.

Wasting Light

[edytuj |edytuj kod]
 Osobny artykuł:Wasting Light.

W sierpniu 2010 r. grupa zaczęła nagrywać nowy, siódmy album w garażu Grohla, używając do tego tylko analogowego sprzętu. On sam skomentował to słowami: „Coś w tym jest, że zespół, który gra na Wembley, nagrywa płytę w garażu”[9] Pierwszy singiel z płyty, zatytułowany „Rope”, miał swoją premierę radiową w lutym 2011 r.[10] Sam album został wydany 12 kwietnia[11] i jako pierwszy w historii Foo Fighters dostał się na pierwsze miejsce listy Billboard 200.[12]

W trakcie trasy koncertowej po Ameryce Południowej 25 marca 2022 zespół poinformował o śmierci perkusistyTaylora Hawkinsa wBogocie, gdzie tego samego dnia zaplanowano występ na festiwalu Picnic Stereo[13][14][15].

Aktualny skład

[edytuj |edytuj kod]
Byli członkowie
Muzycy koncertowi
Byli muzycy koncertowi

Dyskografia

[edytuj |edytuj kod]
 Osobny artykuł:Dyskografia Foo Fighters.

Albumy studyjne

[edytuj |edytuj kod]

Nagrody

[edytuj |edytuj kod]

Wygrane

[edytuj |edytuj kod]

Nominacje

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. abcArtist:Foo Fighters. rockdetector.com. [dostęp 2009-03-29]. (ang.).
  2. All Music Guide – Foo Fighters. AllMusic. (ang.).
  3. 100 Greatest Artists of Hard Rock na stronie VH1. vh1.com. [zarchiwizowane ztego adresu (2009-03-18)]. (ang.)..
  4. Teraz Rock numer 2(60) 2008.
  5. Class of 2021 Inductees | Rock & Roll Hall of Fame [online], rockhall.com [dostęp 2021-10-03] (ang.).
  6. Spin’s Top 90 Albums of the 90's.
  7. Nevermind Review.
  8. World Wide Albums.
  9. www.themusicnetwork.com.
  10. New Foo Fighters video & album release date | State Magazine [online], state.ie [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane zadresu 2012-03-03] (ang.).
  11. Billboard – Music Charts, News, Photos & Video | Billboard [online], billboard.com [dostęp 2017-12-02] .
  12. Music News | Billboard [online], billboard.com [dostęp 2017-11-23] .
  13. FOO FIGHTERS Drummer TAYLOR HAWKINS Dead At 50. blabbermouth.net, 2022-03-26. [dostęp 2022-03-26]. (ang.).
  14. TAYLOR HAWKINS's Cause Of Death: Colombian Police Issue Statement. blabbermouth.net, 2022-03-26. [dostęp 2022-03-26]. (ang.).
  15. Taylor Hawkins nie żyje. Perkusista Foo Fighters zmarł w wieku 50 lat [online], gazetapl [dostęp 2022-03-26] (pol.).
  16. Brit’s 2012 wyniki. brits.co.uk. [zarchiwizowane ztego adresu (2018-02-22)]..
  17. Grammy 2012.

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Foo Fighters
Albumy studyjne
Minialbumy
Albumy koncertowe
Kompilacje
DVD
Single
Single promocyjne
Powiązane
Nagrody Grammy w kategorii Najlepszy teledysk
Video roku
(1981−1982)
1983–1986
Najlepszy pomysł
na teledysk
(1987−1988)
1989–2009
od 2010

Kontrola autorytatywna (zespół rockowy):
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Foo_Fighters&oldid=76122930
Kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp