Ethelred I (ur. ok.837, zm.23 kwietnia871 podMerton) – anglosaski król Wesseksu w latach865-871, młodszy syn królaEthelwulfa iOsburgi.
Tron objął w865 lub866 r. po śmierci brata,Ethelberta. Za jego panowania na Brytanię spadło wiele niszczycielskich najazdów Duńczyków. W865 r. Duńczycy wylądowali w Anglii Wschodniej, rozpoczynając podbój tych terenów. Rok później ich armia ruszyła naYork. Ethelred mógł przystąpić do walk z Duńczykami dopiero jesienią870 r.31 grudnia armia duńska została pokonana podEnglefield w hrabstwieBerkshire przez tamtejszego earldormana, Aethelwulfa. Zginął tam duński jarl Sidroc. Zwycięstwo to na niewiele się jednak zdało. Już4 stycznia871 r. armia anglosaska dowodzona przez Ethelreda i jego młodszego brata,Alfreda, została pokonanapod Reading.
Straty były wysokie po obu stronach. Ethelred wykorzystał to, odbudował armię i8 stycznia wydał Duńczykombitwę pod Ashburton. Duńczycy ponieśli klęskę, ale straty były wielkie po obu stronach. Zwycięstwo to pozostało również niewykorzystane, a już22 stycznia Duńczycy zadali wojskom Ethelreda ciężką klęskę podOld Basing. Ethelred wycofał się, odbudował armię i wiosną wznowił działania wojenne przeciwko najeźdźcom.23 kwietnia stoczył bitwę podMerton, ale poniósł klęskę i zginął na polu bitwy. Koronę odziedziczył jego młodszy brat, Alfred.
Ethelred został pochowany wWimborne w hrabstwieDorset. Bardzo pobożny i popularny za życia, został przez lud uznany za świętego. Mimo iż nigdy nie przeprowadzono jego kanonizacji, do grobu Ethelreda często wyruszały pielgrzymki.
Żoną Ethelreda byłaWulfrida, o której nie mamy bliższych informacji. Ethelred miał z nią dwóch synów:Aethelwolda iAethelhelma, którego niektórzy historycy uważają za w prostej linii przodka królaHarolda II.