Elektronika – dziedzinatechniki zajmująca się wytwarzaniem i przetwarzaniem sygnałów w postaci prądów i napięć elektrycznych lub pól elektromagnetycznych. Wykorzystywanie zjawisk oddziaływania pomiędzy ładunkami do przenoszenia informacji.
Jest to dziedzinatechniki inauki zajmująca sięobwodami elektrycznymi zawierającymi, obok elementów elektronicznych biernych,elementy aktywne takie jaklampy próżniowe,tranzystory idiody. W obwodach takich możnawzmacniać słabe sygnały dzięki nieliniowym charakterystykom elementów czynnych (i ich możliwościom sterowania przepływem elektronów). Podobnie możliwość pracy urządzeń jako przełączniki pozwala na przetwarzaniesygnałów cyfrowych.
W odróżnieniu odelektrotechniki, która też bazuje na wiedzy z zakresu elektromagnetyzmu, elektronika nie zajmuje się ogólnie rzecz biorąc zagadnieniamienergii elektrycznej, ale zagadnieniami związanymi zsygnałami (zob. teżprzetwarzanie sygnałów). Rozróżnienie obu dyscyplin nastąpiło około 1906 roku, kiedy toLee De Forest wynalazłtriodę, dzięki której bez użycia urządzeń mechanicznych można było już wówczas wzmacniać urządzeniem elektrycznym słabe sygnały radiowe lub akustyczne. Do lat 50. XX wieku dziedzina ta sprowadzała się doradiotechniki (tak ją nazywano) – a jej zasadnicze zastosowania obejmowały projektowanienadajników,odbiorników ilamp próżniowych. Historycznie elektronika wyrosła więc z radiotechniki – pierwszymi układami elektronicznymi były powstające w czasachI wojny światowej nadajniki i odbiornikiradiowe. Współcześnie większość urządzeń elektronicznych projektuje się z użyciem elementówpółprzewodnikowych, za pomocą których można sterować przepływem elektronów podobnie jak wlampach elektronowych, a układy elektroniczne implementowane są często jakoukłady scalone (tzw.mikroelektronika, zob. teżnanoelektronika) w tymukłady programowalne iukłady specjalizowane.
